Πανηγύρισε (22-2-2018) στη μνήμη του Οσίου Βαραδάτου του Αντιοχέως το Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσι του Αγίου Βαραδάτου Κουβουκλίων (της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) δίπλα από τη λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου – στον κολπίσκο απέναντι από τον ΝΟΚ.
Το απόγευμα (21-2-2018) ψάλθηκε το Μεγάλο Απόδειπνο και το πρωί (22-2-2018) τελέστηκε η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, η Αρτοκλασία και το ι. Μνημόσυνο για τους απανταχού Κουβουκλιώτες.
Τις ιερές Ακολουθίες τέλεσαν οι πατέρες: ο πρωτοσύγκελος αρχιμ. Χριστοφόρος Αγγελόπουλος, ο οποίος κήρυξε το λόγο του Θεού, ο πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής εφημέριος Μεσιανής-Κουβουκλίων και ο νεοχειροτονηθείς διάκονος Ευάγγελος Κρητικάκος (άξιος!). Συμμετείχαν και οι πατέρες: ο οικον. Νικόλαος Τσιπλακάκης (Βαθύλακκος), ο οικον. Αθανάσιος Παπαϊωάννου (Ίμερα-Αύρα) και ο πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (Λεύκαρα).
Ο Άγιος Βαραδάτος ο Αντιοχεύς, ασπάστηκε ‘’τον φιλόσοφον και ερημικόν βίον, πρώτον μεν εν οικίσκω τινί εαυτόν καθείξεν, είτα δε την υπερκειμένην καταλαβών ραχίαν, και ουδέ του σώματος σύμμετρον κατασκευάσας κελλίον, εν εαυτώ διήγε, κατακύπτειν διηνεκώς ηναγκασμένος, ουδέ γαρ ύψος ισόμετρον τω μήκει του σώματος, ουδέ σανίς συνήρμοστο, αλλά ταις κιγκλίσι παραπλησίως διήνοικτο, και φωταγωγοίς εώκει τας ευρυτέρας εχούσαις φωτός εισόδους. Ου χάριν ούτε της των υετών απηλλάττετο βλάβης, ούτε της ηλιακής ηλευθερούτο φλογός’’ (Συναξάρι).
Ο βίος του Αγίου Βαραδάτου ‘’διδάσκει πως το έργο της θείας χάριτος είναι έργο σε βάθος κι όχι σε πλάτος. Το ανακαινιστικό έργο της Εκκλησίας είναι προσωπικό, δεν είναι άπλωμα στον κόσμο, είναι συμμάζωμα στην ψυχή μας…. Όποιος μπορεί να στενεύη όλο και περισσότερο τον φυσικό χώρο γύρω του και συγχρόνως να αισθάνεται εντός του όλο και πιο πολύ να απλώνονται οι πνευματικοί ορίζοντες, αυτός βρίσκεται στον δρόμο της σωτηρίας του. Ο άγιος Παύλος έγραψε το ‘’θλιβόμενοι, αλλ΄ ου στεναχωρούμενοι.’’.
Ο Άγιος Βαραδάτος είναι από τους ασκητές εκείνους, ‘’των οποίων η θερμή αγάπη κι αφοσίωση στον Χριστό και το πνεύμα της στερήσεως και της σταυρώσεως είναι πράγματα άγνωστα κι ακατανόητα στο σύγχρονο κόσμο. Κι όμως πάντα στις ωφελιμοκρατικές αντιλήψεις των ανθρώπων, στο πνεύμα του πεζού υλισμού και της άθεης δραστηριότητος, αντίβαρο κι αντίρροπη δύναμη θα είναι η απάρνηση του κόσμου και η άσκηση των οσίων της ερήμου’’.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
26-2-2018
