Αποχαιρετώντας 3 συνομήλικους (Γράφει ο έφηβος Γιώργος Τριανταφύλλου)

Ως γνωστόν ο τρόπος μου να εκφράζω το κάθε τι που με απασχολεί είναι η γραφή, προχθές και χθες η Κοζάνη αποχαιρέτισε 3 καλά παιδιά, εγώ προσωπικά έναν γνωστό και δύο φίλους, για την ακρίβεια δύο παιδιά θερμά που σπάνια βρίσκεις στο παγερό αυτό κόσμο και ένα παιδί για το οποίο έχω ακούσει μόνο καλά λόγια, γιατί το λέω αυτό, γιατί από τα λίγα χρόνια που ζω σπάνια έχω βρει παιδιά που να προοδεύουν καθώς τα παιδιά αυτά διέπρεπαν σε αθλήματα, είχαν μια κοινωνικότητα και μια αγάπη για το συνάνθρωπο που πολύ σπάνια θα βρεις σε αυτή τη νεολαία, σε μια μικρή κοινωνία όπως η Κοζάνη και γενικότερα στο κόσμο. Πολλοί λένε πως οι καλοί φεύγουν νωρίς, αυτό επιβεβαίωσε αυτήν την άποψη, θα μπορούσε γιατί οι άγγελοι ανήκουν στο παράδεισο. Αυτά τα παιδιά μας άφησαν σαν παρακαταθήκη την αγάπη τους για τον κόσμο, την θετικότητα τους που σε κάθε δύσκολη στιγμή μας έκανε να νιώθουμε καλύτερα, την αριστεία τους τώρα που έφυγαν όμως μακριά μας σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε εμείς αυτό το μεγάλο έργο που ξεκίνησαν και μπορούσαν να κάνουν μόνο αυτοί, ένα ρητό λέει πως ότι δεν υπάρχει το φτιάχνεις εσύ, για αυτό και εμείς στη θύμηση τους θα το πράξουμε. Δυστυχώς πολλοί από εμάς όπως και εγώ δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα πραγματικά προβλήματα του ανθρώπου, απασχολούμαστε μόνο από τα εικονικά προβλήματα του τύπου γιατί δεν μου μίλησε ο γείτονας; Γιατί δεν έπιασα νούμερα στο τζόκερ , δεν πρέπει να έρθουμε στο σημείο της απώλειας ώστε να αφυπνιστούμε και να καταλάβουμε ποια είναι στη πραγματικότητα τα προβλήματα του ανθρώπου, πρέπει να ζούμε τη κάθε μας στιγμή και να περνούμε κάθε μικροπρόβλημα, και κάθε μεγάλο πρόβλημα με αισιοδοξία, η ζωή είναι ωραία για αυτό κάθε στιγμή πρέπει να ευχαριστούμε τον θεό που την έχουμε, δυστυχώς 3 αγγελούδια έφυγαν από κοντά μας και πέρασαν στην αθανασία καθώς με τη μεγάλη παρακαταθήκη που άφησαν θα είναι στη σκέψη μας για πάντα. Δεν είναι ώρα για να ρίξουμε ευθύνες σε κανέναν, το αποτέλεσμα και η απώλεια μετράνε, τώρα το μόνα πράγματα που πρέπει να κάνουμε είναι μια προσευχή για να καταφέρει το κορίτσι που είναι σε άσχημη κατάσταση να σταθεί στα πόδια της ξανά και εμείς οι νέοι να ακούμε τις συμβουλές των μεγαλυτέρων μας καθώς έχουν μεγαλύτερη πείρα στη ζωή απ’ όσο εμείς και τις περισσότερες φορές τα λεγόμενα τους είναι σωστά. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτήν την απώλεια ,εκατοντάδες έφηβοι τις τραγικές μέρες αυτές κυκλοφορούσαμε στο δρόμο κρατώντας ένα λουλούδι φορώντας μαύρα ρούχα και με έστω ένα δάκρυ να κυλάει από το μάτι, η τραγωδία αυτή δεν θα ξεχαστεί ποτέ, κουράγιο όμως και υποστήριξη στους γονείς που για αυτούς είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να συμβεί στο καθένα. Αντίο Παιδιά, ελπίζω το παράδειγμα σας να είναι το μάθημα που θα αποτρέψει πολλούς από το να έρθουν στη θέση σας, εννοείται πως δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ, καλή αντάμωση.