Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά. Η δολοφονία του Παύλου υπήρξε το αποκορύφωμα μιας σχεδιασμένης ναζιστικής δραστηριότητας εκείνον τον ματωμένο Σεπτέμβρη: μόλις λίγους μήνες μετά την -δίχως ιδιαίτερο πολιτικό κόστος- χρυσαυγίτικη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, η Χρυσή Αυγή είχε αποφασίσει να συστηματοποιήσει τις επιθέσεις της στον κόσμο του αγώνα και ο Παύλος Φύσσας ήταν το άμεσο θύμα αυτής της εξέλιξης. Η αντίστοιχης έντασης επίθεση που προηγήθηκε σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα μόλις λίγες μέρες πριν την δολοφονία του Φύσσα ήταν κομμάτι της ίδιας στρατηγικής του ναζιστικού αυτού μορφώματος.
Τα αντανακλαστικά του αντιφασιστικού κινήματος ήταν άμεσα, είχαν μαζικά αποτελέσματα και η απάντηση του κόσμου του αγώνα μπλόκαρε τις προθέσεις της Χρυσής Αυγής να αναβαθμίσει περαιτέρω την δράση της. Ωστόσο δεν πρέπει να το ξεχνάμε: ο Παύλος Φύσσας δεν σκοτώθηκε ούτε «τυχαία», ούτε εξαιτίας μιας συμπλοκής που «ξέφυγε». Η δολοφονία του υπήρξε απότοκο της συνεχόμενης γιγάντωσης της Χρυσής Αυγής εκείνη την περίοδο και της ολοένα και μεγαλύτερης παρεμβατικότητας που αποκτούσε στη δημόσια ζωή.
Πέντε χρόνια μετά οι ηθικοί αυτουργοί και εκτελεστές αυτού του εγκλήματος βρίσκονται ελεύθεροι, με το αποτέλεσμα της δίκης της Χρυσής Αυγής να παραμένει ανοιχτό και αβέβαιο. Πέντε χρόνια μετά η ακροδεξιά και ο φασισμός παρουσιάζουν άνοδο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ως αποτέλεσμα των σκληρών πολιτικών λιτότητας που επιβάλλουν οι οικονομικές ελίτ και οι κυβερνήσεις που βρίσκονται υπό την επιρροή τους. Ο φασισμός αποτελεί ένα ακόμα μέσο διατήρησης της κυριαρχίας των αστικών τάξεων και εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα με τους αστικούς θεσμούς που υποτίθεται πως τον αντιμάχονται.
Πέντε χρόνια μετά η αστική προπαγάνδα προσπαθεί να ταυτίσει τον φασισμό με την αριστερά και το κίνημα μέσα από τη θεωρία των δύο άκρων. Στη πραγματικότητα τα αστικά επιτελεία και τα φερέφωνα τους προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τον φασισμό και να στοχοποιήσουν το επαναστατικό λαϊκό κίνημα, να φιμώσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται, να περιορίσουν και να καταστείλουν τους αγώνες. Αυτοί που πετάνε λάσπη στο κίνημα, αυτοί που μιλούν στο όνομα της αριστεράς επιβάλλοντας σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, είναι οι ίδιοι που με την πολιτική τους σπέρνουν τη φτώχεια την ανεργία και την ανέχεια, είναι οι ίδιοι που ενίσχυσαν την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής. Είναι οι ίδιοι που έδωσαν βήμα λόγου στους νεοναζιστές εγκληματίες παρουσιάζοντάς τους σαν μια ακόμα πολιτική δύναμη. Ο φασισμός είναι η μια όψη του ίδιου νομίσματος, είναι η εφεδρεία του συστήματος που σε καιρούς κρίσης ξεβράζεται στην επιφάνεια για να σπείρει την τρομοκρατία, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό χτυπώντας τους αδύναμους, για να τσακίσει κάθε δημοκρατική φωνή που αντιστέκεται, κάθε οργανωμένη συλλογική αντίσταση, για να υπερασπιστεί και να προστατέψει τα συμφέροντα των μεγαλοβιομήχανων, των εφοπλιστών και των πολυεθνικών.
Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει για ακόμη μια φορά να στείλουμε το μήνυμα ότι ο φασισμός δεν έχει και ούτε θα έχει ποτέ χώρο ανάπτυξης στις γειτονιές της πόλης μας.
Εργατική Λέσχη Κοζάνης
Αυτο που πολλακις αναφερεται στο κειμενο ως φασισμος πρεπει οντως να εξαληφθει. Αναλογιζομενοι τις διαφορες θεωριες που επιτυχως αναφερονται στο κειμενο, καντε εσεις μια αρχη