Από τις αρχές της δεκαετίας του 90, η απειλή της κλιματικής αλλαγής και η ανάπτυξη εναλλακτικών συστημάτων ενέργειας έχουν γίνει σύνθημα και ταυτόχρονα θέμα της επίσημης και επαγγελματικής ιδεολογίας-όπως επίσης και των κυβερνητικών πολιτικών- τόσο στο εθνικό όσο και στο διεθνές επίπεδο.
Ο απόηχος μιας στατιστικής ανάλυσης της International Energy Agency (IEA) για την εξέλιξη του παγκόσμιου ενεργειακού μείγματος πρωτογενούς ενέργειας, η πολύ φιλόδοξη ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική του target model 20-20-20, η τεράστια μυθολογία/διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών των συμβατικών πηγών ενέργειας και αυτών των ανανεώσιμων, μας αναγκάζουν να παρουσιάσουμε την πειραματική πραγματικότητα των μεγάλων αριθμών.
Αντλώ αυτή την αμείλικτη πραγματικότητα των μεγάλων αριθμών – 44 ετών- από τα στατιστικά της IEA του 2017. Τα ορυκτά καύσιμα παρά τα διάφορα πρωτόκολλα/προγράμματα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής -Κιότο, target model 20-20-20- παρέχουν σήμερα το 81.4% των παγκόσμιων ενεργειακών αναγκών ενώ οι ΑΠΕ- εξακολουθούν να συνεισφέρουν σήμερα μόνον το 1.5 % του συνόλου του παγκόσμιου ενεργειακού μείγματος.
Η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αναμένεται να είναι περίπου 40% υψηλότερη το 2035 από ό, τι το 2015 με τα ορυκτά καύσιμα να συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία της αυξημένης ζήτησης, συμβάλλοντας στο 75% της παγκόσμιας ζήτησης- ακόμη και αν εφαρμοστούν όλες οι τρέχουσες πολιτικές δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Όσον αφορά δε την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το σχετικό κλάσμα του άνθρακα αυξήθηκε βαθμιαία, από 38.3% το 1973 σε 39.3% το 2015. Την ίδια περίοδο, η συμβολή των ΑΠΕ αυξήθηκε από 0,6% το 1973 σε 7.1% το 2015.
Το παγκόσμιο μερίδιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πηγές ορυκτών καυσίμων αναμένεται να είναι γύρω στο 57% το 2035 με τον άνθρακα στο 33%.
Και ο 21 αιώνας θα είναι αιώνας του άνθρακα…
Η EE, κατά την τελευταία δεκαετία, πρωταγωνίστησε, χάραξε μια πολύ φιλόδοξη ενεργειακή πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με την επιβολή τελών/φόρων στις ρυπογόνες πηγές και γενναιόδωρες επιδοτήσεις υπέρ των ΑΠΕ, πολιτική που σιγά-σιγά- αποκαλύπτεται- όπως και αυτή της εισαγωγής του ανταγωνισμού- ότι δεν είναι βιώσιμη, με αποτέλεσμα τις έντονες συνέπειες για όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς του κλάδου.
Το στρεβλωτικό αποτέλεσμα των αντιφατικών πολιτικών πολλαπλό: καμία πρόσθετη μείωση εκπομπών· το κόστος αυξάνεται· η τεχνολογική καινοτομία αναβάλλεται/επιβραδύνεται· η αβεβαιότητα υπονομεύει νέες συμβατικές επενδύσεις· ανθρακικές μονάδες κλείνουν χωρίς να αντικαθίστανται από «μονάδες βάσης»· το περιβαλλοντικό κόστος μετακυλύεται δυσανάλογα στους εργαζόμενους και στους καταναλωτές, οι επιπτώσεις για τις υπάρχουσες λιγνιτικές μονάδες-όπως και στα δίκτυα μεταφοράς- εξουθενωτικές.
Κλείνοντας ή υπολειτουργώντας όμως λιγνιτικές μονάδες- μονάδες προκειμένου για την Ελλάδα – και στρέφοντας το ενδιαφέρον σε ΑΠΕ με πολύ υψηλότερο κόστος, εξαλείφονται χιλιάδες θέσεις εργασίας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και σε κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα· πολλές από αυτές απλά κατευθύνονται προς τις γειτονικές βαλκανικές χώρες χωρίς αυστηρή ή καθόλου ρύθμιση των εκπομπών CO2 ή επιδοτήσεων ΑΠΕ.
Και ενώ -μετά τις εμπειρίες αυτές- οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται σε κατάσταση περίσκεψης και πολλές έχουν ήδη κόψει τις εγγυημένες τιμές, η χώρα μας, στον αντίποδα, έχει δει μια εντυπωσιακή αύξηση του μεριδίου των ΑΠΕ, ακόμη και υπέρβαση των στόχων που έχουν τεθεί και, ταυτόχρονα, μια δραματική μείωση, κατά περίπου 50% παραγωγής ηλεκτρισμού από τον λιγνίτη- προβλέπεται δε και η απόσυρση των μονάδων Αμυνταίου και Καρδιάς ισχύος περίπου 1800 MW.
Η παραγωγή ηλεκτρισμού από ΑΠΕ, στον αντίποδα, αυξήθηκε από 3.1% το 2006 σε 18.6% το 2016.
Πολύ γενικά, χωρίς αποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργειας ή μαζική σταθεροποίηση των δικτύων, οι ΑΠΕ θα δυσκολευτούν να παράσχουν συστηματικά πολύ περισσότερο από το 20% της ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα γεγονότα αυτά αποκτούν ιδιαίτερα πρωτοφανή σημασία για τη χώρα μας όπου η παρούσα οικονομική κρίση καθήλωσε την οιαδήποτε ανάπτυξη της οικονομίας και η μόνη άξια λόγου εγχώρια πηγή ενέργειας, ο λιγνίτης που ενισχύεται από υδροηλεκτρικά, αντικαθίσταται από τα ακριβά εισαγόμενα- αέριο, πετρέλαιο και ΑΠΕ- η βαριά εξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα συνδέεται με ένα διαρθρωτικό εμπορικό έλλειμμα, στραγγαλίζει την οικονομία, υπονομεύει την ανάπτυξη, επιδεινώνει το κύριο πρόβλημα της χώρας, το χρέος.
Μολονότι η νέα μονάδα λιγνίτη Ptolemaida V καθώς και μία νέα Φυσικού Αερίου ισχύος στη Μεγαλόπολη αναμένεται να εξισορροπήσουν, κατά το ήμισυ των 1800, την προσφορά και τη ζήτηση, ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες προβλέψεις και τα ζητήματα επάρκειας πέραν του 2023 είναι προκλητικές καθώς η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να αυξηθεί στο επίπεδο πριν από την κρίση (2008) μετά το 2020.
Η χώρα πιέζεται από δύο κατευθύνσεις-εσωτερικά από την αναποτελεσματικότητα και το υψηλό κόστος των δικών της πολιτικών και εξωτερικά με την αύξηση των εισαγωγών ενέργειας. Πρέπει να ενεργήσει γρήγορα για να εξασφαλίσει την μεγάλη πρόκληση/ αντίκτυπο/διακύβευμα των μακροπρόθεσμων επενδύσεων σε ασφαλείς και καθαρές συμβατικές μορφές- με εγκατάσταση τεχνολογιών αυξημένων δυνατοτήτων και αναβάθμιση-αντί για απόσυρση- των ήδη υπαρχόντων λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών, με την ταυτόχρονη ενίσχυση των ΑΠΕ, ώστε να αντιμετωπίσει το ενεργειακό της έλλειμμα και τις προκλήσεις της εξάρτησης και της ανασφάλειας από τα εισαγόμενα καύσιμα.
Ο επαρκής ενεργειακός εφοδιασμός είναι θέμα “εθνικής ασφάλειας” για τα περισσότερα έθνη και η ενεργειακή ασφάλεια ακολουθείται αμείλικτα μέσω πολιτικών και στρατιωτικών παρεμβάσεων, συμμαχιών, συνθηκών με τους ενεργειακούς πόρους ως πρωταρχικό μέλημα όπως διαπιστώνουμε και σήμερα στο Αιγαίο και στην ανατολική μεσόγειο.
Η ενεργειακή ασφάλεια εμφανίστηκε διασφαλισμένη σε χώρες που πρωτοστάτησαν στο σχεδιασμό του νέου ευρωπαϊκού μοντέλου και, συνεπώς, δεν αποτέλεσε θέμα που θα μπορούσε να συμβεί σε άλλες χώρες λιγότερο ενεργειακά ή γεωγραφικά ευνοημένες όπως είναι η Ελλάδα.
Η παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση θα είναι παρατεταμένη (20-50 χρόνια) και δαπανηρή σημειώνουν οι καθηγητές Stathis Michaelides και Vaclav Smil · απαιτούνται σημαντικές τεχνολογικές πρόοδοι και μεγάλα βήματα προκειμένου να επιτευχθεί ένα βιώσιμο ενεργειακό μέλλον που θα βασίζεται στις ΑΠΕ.
Έχει δε σημασία να καταλάβουμε ότι απαιτούνται όγκοι επενδύσεων πολύ μεγαλύτεροι από το σύνολο των δημοσίων επενδύσεων που πραγματοποιούνται σήμερα στις πλούσιες χώρες σημειώνει ο Pickety.
Μια χώρα- ακόμη και η πλουσιότερη-που ξοδεύει σε καιρό ειρήνης περισσότερο από 2.36% του ΑΕΠ της σε εξοπλισμούς και περισσότερα από 1 δις ευρώ για να επιδοτεί τις ΑΠΕ, με σχέση χρέους στο 180% του ΑΕΠ, δεν μπορεί να περιμένει ότι θα γίνει ποτέ ανταγωνιστική στην παγκόσμια οικονομία ούτε και ότι θα αποκτήσει ποτέ πιστοληπτική ικανότητα.
Τούτων δοθέντων, και λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική ιδιαιτερότητα επιβάλλεται η αναθεώρηση και η απαλλαγή/εξαίρεση της χώρας για μια δεκαετία από τις υποχρεώσεις/στόχους του target model, θέτοντας ως πρώτο στόχο την ασφάλεια τροφοδοσίας, ως δεύτερο το κόστος και τρίτο, αντί πρώτο, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Απαιτείται μια θεμελιώδης επανεξέταση της ενεργειακής μας πολιτικής που θα αντιμετωπίζει τον κόσμο όπως είναι, και σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, όχι από τις ιδεολογίες της Αριστεράς ή της Δεξιάς ή όπως τα lobbies θα επιθυμούσαν. Η εισαγωγή της ενεργειακής ασφάλειας στην εξίσωση είναι αναπόφευκτη ανάγκη. Όσο περισσότερο αργούμε/παραμένει, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται.
Ο Ξενοφώντας Μιχαηλίδης είναι Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ, Χημικός Μηχανικός, BS, MS Columbia University, ΜΒΑ University of Sheffield
Αναφορές
1. International Energy Agency (IEA) Key World Energy Statistics (KWES) 2017
2. Energy Policies of IEA Countries: Greece 2017 Review
3. T. Pickety «To κεφάλαιο του 21 αιώνα», σελ. 721 Πόλις 2014
4. Efstathios E. Michaelides, Energy, the Environment, and Sustainability, May 2018
5. Vaclav Smil Energy Myths and Realities: Bringing Science to the Energy Policy Debate, 2010
Ο 21ος αιώνας όχι απλώς δεν θα λαμβάνει υπόψη θέσεις και υπομνήματα όπως του κ. Μιχαϊλίδη αλλά θα εξαφανίσει όλους τους καρβουνοφάγους από τα σπλάχνα της. Το κυρίαρχο είδος καλείτε να αντιδράσει σε πεπερασμένες απόψεις και ιδέες όπως αυτές του συντάκτη του κειμένου.
Από την γραφή σου αντιλαμβάνομαι ότι είσαι ένας ενημερωμένος πολίτης ή μάντης ή από τους πολίτες που διαμορφώνουν τις πολιτικές που θα καθορίσουν τη ζωή τον 21ος αιώνα αφού όπως αναφέρεις δεν θα λαμβάνει υπόψη τέτοιες θέσης.
Σε παρακαλώ ταπεινά αποτύπωσε και δημοσίευσε την αλήθεια πως πραγματικά θα εξελιχτεί στον 21ο αιώνα οι ενέργεια για να γνωρίζουμε και εμείς οι αμόρφωτοι και να μην μας παραμυθιάζει ο κάθε τυχάρπαστος υπεύθυνος επιστήμονας ο οποίος καταθέτη την άποψη του και έχει το θάρρος να βάζει και την υπογραφή του κάτω από το κείμενο ανώνυμε σχολιαστή.
Υποσημείωση
Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω και η γη είναι πεπερασμένη σε παρακαλώ πες μου πότε πρέπει να την εγκαταλείψω για να μην καταστραφώ μαζί της.
Απερίφραστα, ΟΧΙ. Αυτοί είναι (διόλου ευσεβείς) πόθοι εργαζομένων σε ιδιωτική επιχείρηση, η οποία έχει εκμεταλλευτέι στο έπακρο την περιοχή δίνοντας ψίχουλα στους κατοίκους. Πλην, ίσως, των εν λόγω εργαζομένων σε αυτή οι οποίο ακόμη απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές.
Επομένως:
1. Άμεση μείωση λιγνιτικής δραστηριότητας, μηδενισμός εάν είναι δυνατον.
2. Επανάκτηση των εδαφών τα οποία παραχωρήθηκαν από το Ελληνικό Κράτος για εξόρυξη και ο ιδιωτης (ΔΕΗ) τα θεωρεί, μετά την εκμετάλλευση, περιουσία του.
Τα ‘χει χρυσοπληρώσει μέσω απαλλοτριώσεων φίλε μου γι αυτό τα θεωρεί ιδιοκτησία της.Επίσης-και δεν δουλευω στην ΔΕΗ- θέλω να δω τι θα γράφεις όταν συρρικνωθεί η δραστηριότητα κι ο τόπος που ζεις όπως και η ακίνητη περιουσία σου απαξιωθεί κατά 50%.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα οποία ισχυρίζεσαι οφείλονται στην παραπληροφόρηση από ένα κατεστημένου που για ιδιοτελείς σκοπούς και όχι για το δημόσιο συμφέρον διασπείρει μισές αλήθειες και ψεύδη σε έναν ανενημέρωτο και αδιάβαστο λαό.
Διάβασε τη θα συμβεί πραγματικά αν μηδενίσεις όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο την παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη και ποιοι θα κερδίσουν από αυτό.
Αυτοί οι οποίοι παραχώρησαν και μετά την εκμετάλλευση των εδαφών στην ΔΕΗ μήπως είναι οι βουλευτές που ψηφίζεις; Με την ευκαιρία αυτή τη άποψη έχεις για της χιλιάδες ανεμογεννήτριες που φυτεύονται στα βουνά της Ελλάδος και ποίος κερδοσκοπεί ασύστολα από αυτές;
Δεν είναι πόθοι εργαζομένων αυτές οι απόψεις είναι αδήριτη ανάγκη για την επιβίωση αυτής της χώρας.
Αυτή οι όποιοι υπάλληλοι της ΔΕΗ (κακούς υπαλλήλους θέλεις να τους πεις, τεμπέληδες θέλεις να τους πεις δεν αξίζουν τα χρήματα που παίρνουν θέλεις να πεις) μένουν όλοι σε αυτήν την περιοχή και το χρήμα το καταναλώνουν εδώ. Θεωρό ότι δεν το πήγαν σε ξένες τράπεζες και δεν εμφανίστηκε σε κανένα “στικάκι” η λίστα εισαγωγής το όνομα τους.
Θέλουν δεν θέλουν, πάλι στον λιγνίτη θα ακουμπήσουν… σε διαφορετική περίπτωση οι κυβερνήσεις θα πέφτουν η μία μετά την άλλη… ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το ρεύμα σε τριπλάσια τιμή… φθηνό ρεύμα εξασφαλίζει μόνο ο λιγνίτης που είναι εγχώριος και προσφέρει θέσεις εργασίας…
Δεν παραχωρήθηκαν. Απαλλοτριωθηκαν και μάλιστα σε πολύ υψηλές τιμές (ιδίως κατά το παρελθόν). Οι εκτάσεις ανήκουν στη ΔΕΗ.
Απαλλοτριώθηκαν απο το Δημόσιο ή την τότε Δημόσια Επιχείρηση. Η απαλλοτριωση ειναι η αναγκαστικη παραχώρηση στο κράτος με αντίτιμο. Τα περισσότερα εδάφη ποτέ δεν πλήρωσε η επιχείρηση σαν ΑΕ. Η πληρωσε τη δεκαετία του 50 ο Μποδοσάκης έστω και μια δραχμή στο Ελληνικό κράτος; Μάλλον όχι.
Όσοι και όποιοι μιλούν για άμεση εγκατάλειψη του λιγνίτη από το ενεργειακό ισοζύγιο επιδιώκουν εκόντες, άκοντες, την υποκατάστασή του από το εισαγόμενο φυσικό αέριο με ό,τι αυτό συνεπάγεται(οικονομική εξάρτηση,εθνική εξάρτηση κλπ) και διατήρηση καθεστώτος μόνιμης χρεωκοπίας της χώρας και πρόωρης οικονομικής καταστροφής της περιοχής (πολύ υψηλές τιμές της ενέργειας κλπ). Ας συμβουλευτούν τα ενεργειακά δεδομένα της ΕΕ-28 κι όχι μόνο για την περίοδο 1995-2016 από το διαδίκτυο.
Αν η Ελλάδα σήμερα διαθέτει φθηνή ενέργεια, αυτό οφείλεται στη λιγνιτική παραγωγή. Όπως επίσης και στην υδροηλεκτρική παραγωγή, δεδομένου ότι το κόστος παραγωγής είναι εξαιρετικά χαμηλό, το λειτουργικό κόστος ασήμαντο, απασχολούν ελάχιστο προσωπικό, κ.ο.κ. Ελέγχοντας τα υδροηλεκτρικά, ελέγχεις την ευστάθεια του συστήματος σε μεγάλο βαθμό, κι επί της ουσίας την παραγωγή των ΑΠΕ, καθώς, για να ενταχθούν οι ΑΓΙΕ και κυρίως οι ανεμογεννήτριες στο σύστημα, θα πρέπει να υπάρχουν κατανεμημένες μονάδες παραγωγής που μπορούν να παράγουν σταθερό φορτίο και να εξομαλύνουν τις επικίνδυνες ταλαντώσεις που προκαλούν αυτές στο δίκτυο.
Η προοπτική περάσματος της λιγνιττκής παραγωγής στα χέρια των ιδιωτών το 2020, την ίδια ώρα που οι υπόλοιπες μονάδες με τα υφιστάμενα δεδομένα είναι υποχρεωμένες να σταματήσουν να λειτουργούν, ενώ δεν ξέρουμε αν η Πτολεμαΐδα 5 θα είναι έτοιμη για να μπει στην παραγωγή, σημαίνει ότι η Οριακή Τιμή Συστήματος θα ελέγχεται αποκλειστικά και μόνο από τους ιδιώτες. Η τιμή, επομένως, της κιλοβατώρας θα ακριβύνει!
Πεστα χρυσοστομε! Πεστα!!!
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ!
ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ!!!
ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΝΑ ΚΗΝΗΓΑΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΩΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΝΙΜΙΑ!
ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΛΙΓΝΙΤΗ ΣΕ ΑΣΩΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ,ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΘΗΝΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ! ΚΑΙ ΠΑΣ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ;;;;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ! ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ!!!
ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ;
ΥΠ’ΟΨΗΝ ΠΩΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΗΛΕΚΤΡΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!
ΜΗΝ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ!
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ!!!
Στη ΔΕΗ, ποιοί είναι μέτοχοι και πως διασφαλίζουν το Εθνοκό συμφέρον;
Προφανώς, υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ και κατά. Επίσης, ο λιγνίτης εξακολουθεί να είναι φθηνός και κατά συνέπεια εξαιρετικά χρήσιμος. Επομένως, θα είναι μάλλον δύσκολο να σταματήσει η χρήση του.
Από την άλλη πλευρά, η ΔΕΗ είναι ιδιωτική επιχείρηση και όχι μέρος του Ελληνικού Κράτους. Το Ελληνικό Κράτος είναι μέτοχος της επιχείρησης. Το γεγονός αυτό, οι περισσότεροι απο τους προηγούμενους σχολιαστές δείχνουν να το “ξεχνούν” ή να το αποφεύγουν. Κάποιοι, δεν το διαχωρίζουν, πιθανώς εσκεμμένα.
Κάθε ιδιωτική επιχείρηση, πρωτίστως, διασφαλίζει το συμφέρον της. Άρα το Εθνικό συμφέρον είναι διαφορετικό από το συμφέρον ΔΕΗ.