ΔΕΗ: Ο εφιάλτης της επιστροφής εκβιασμών για πώληση των υδροηλεκτρικών και το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα

Τα βασικά προβλήματα της ΔΕΗ δεν έχουν επιλυθεί και τα νέα σχέδια δεν θα αντέξουν σε εμβαλωματικές λύσεις. Η αναμενόμενη άγονη κατάληξη του διαγωνισμού της πώλησης των λιγνιτικών από την ΔΕΗ, οδηγεί στην επόμενη μέρα όπου μπορεί μεν το Υπουργείο Ενέργειας με την διοίκηση της Επιχείρησης να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια, αλλά η πρόθεση των θεσμών όπως αποκαλύφθηκε από την τελευταία έλευσή τους είναι προφανής.

Οι Θεσμοί βασιζόμενοι σε μια αποτυχία πώλησης των λιγνιτικών μονάδων θα επαναφέρουν στο προσκήνιο το αίτημα που είχαν διατυπώσει κατά την Β Αξιολόγηση, δηλαδή την πώληση των υδροηλεκτρικών.

Ασφαλώς και στον υπολειπόμενο χρόνο μέχρι τις εκλογές  η κυβέρνηση αυτή θα βρει τρόπους να το αποφύγει όμως θα είναι στην βασική ατζέντα των θεσμών για την συνέχεια.

Είναι προφανές ότι η πώληση των υδροηλεκτρικών θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις σε πολλά επίπεδα και το κυριότερο θα έχει αμφίβολα αποτελέσματα ακόμα και για την ίδια την ΔΕΗ, η οποία θα χάσει σημαντικά assets κατά την φάση του target model, όπου η ανταγωνιστικότητα των μονάδων θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσουν και οι μεγάλοι εγχώριοι παίκτες οι οποίοι επιχειρηματολογούν μεν και σωστά σε βάρος του στρατηγικού πλεονεκτήματος της ΔΕΗ να έχει μηδενικό κόστος στα νερά, αλλά σίγουρα δεν θα είναι και πολύ ευχαριστημένοι να δουν τις υδροηλεκτρικές στα χέρια ξένων επενδυτών.

Παράλληλα το κύριο ερώτημα παραμένει, πως θα εφαρμόσει η ΔΕΗ τον κορμό του business plan της Mckinsey που έχει να κάνει με μετακίνηση προσωπικού είτε εθελουσία και την αύξηση τιμολογίων.

Oι παρουσιάσεις στους θεσμικούς και οι προεκλογικοί απολογισμοί

Απαντήσεις θα δοθούν από την διοίκηση της ΔΕΗ στις παρουσιάσεις στα roadshow του Λονδίνου τον Φεβρουάριο, όπου θα πρέπει να ειπωθούν κάποια συγκεκριμένα πράγματα για να μπορέσει η ΔΕΗ να πείσει για την αξιοπιστία της μελλοντικά.
Όμως όπως έχει διαφανεί το τωρινό business plan βασίζεται, λόγω ενός ευαίσθητου προεκλογικού πλαισίου, περισσότερο στον μετασχηματισμό της ΔΕΗ σε πράσινη εταιρία παρά σε επώδυνες περικοπές και  αυξήσεις τιμολογίων.
Ο πρόεδρος της ΔΕΗ κ. Εμ.Παναγιωτάκης δήλωσε με ειλικρίνεια εξάλλου στην Βουλή, ότι οι μόνοι που δικαιούνται να μην είναι ευχαριστημένοι στην παρούσα φάση είναι οι μέτοχοί της.
Είναι βέβαιο, ότι εφόσον ο διαγωνισμός για τις λιγνιτικές κριθεί άγονος, θα μπουν στο τραπέζι τα εναλλακτικά πλάνα για πώληση παραγωγής αντί μονάδων, αλλά αυτά απλά θα κερδίσουν λίγο χρόνο.
Από την πλευρά της η σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΝ και ο πρόεδρος της ΔΕΗ θα μπορούν να στηρίξουν προεκλογικά την συνέπεια των αρχικών θέσεών τους καθώς τελικά η ΔΕΗ θα έχει διατηρήσει τις δυνάμεις της και δεν θα έχουν πουληθεί ούτε οι λιγνιτικές.
Αν δε αποδειχτεί ότι η επένδυση στα Σκόπια δεν θα έχει και οποιαδήποτε νομική εμπλοκή, τότε θα είναι η μόνη διοίκηση που δεν θα κατηγορηθεί ότι υπέγραψε αμαρτωλές συμβάσεις.

Οι προκλήσεις που πρέπει να αντμετωπιστούν

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει στην συνέχεια.
Θα μπορούσε κανείς να ανιχνεύσει τα εξής σενάρια:
Η ΔΕΗ μένει με τις λιγνιτικές. Θεωρητικά θα έχει μια αντίστοιχη εικόνα με αυτή που έχει σήμερα, με ενδεχόμενα δύο πλεονεκτήματα:
Κατά πρώτον την παρουσία των ΑΔΙ που θα της επιτρέψει να μειώσει τα αρνητικά αποτελέσματα, την συστηματική λειτουργία μηχανισμών αντιστάθμισης CO2 που θα της επιτρέψουν να μειώσει ζημιές και να επωφεληθεί του hedging.
Παράλληλα θα υποστεί δυσβάσταχτη πίεση για πώληση υδροηλεκτρικών ενώ παράλληλα θα πρέπει να προσαρμόσει εργαζομένους και τιμολόγια.
Οι θεσμοί από τον τρόπο που επέβαλαν την αύξηση ποσοτήτων στα ΝΟΜΕ το 2019 φαίνεται ότι δεν έχουν μετρήσει σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να προχωρήσει γρήγορα και αποτελεσματικά η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα.
Διερωτάται κανείς αν η επένδυση της ΔΕΗ με την CMEC ήταν μια επένδυση που θα έπρεπε να είχε προχωρήσει για την Μελίτη 2 και αν πράγματι θα είχε όφελος.
Είναι επίσης προφανές ότι η ΔΕΗ πρέπει να πάρει κεφάλαια που σημαίνει ότι η πώληση του 17% έχει καταστεί ένα νεκρό γράμμα. Γιατί κανείς μεγάλος και σοβαρός παίκτης δεν μπορεί να πάρει την σημερινή ΔΕΗ.
Στην ΔΕΗ αντίθετα θα πρέπει να γίνει αύξηση κεφαλαίου και να μπουν κεφάλαια ιδιωτικά στην επιχείρηση, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση για την απελευθέρωση της αγοράς.
Κατά τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να βρεθούν συμπράξεις και συμμετοχές στο κεφάλαιο με εγχώριους και διεθνείς παίκτες σε κατευθύνσεις που θα μείωναν το μερίδιο της ΔΕΗ και ταυτόχρονα θα της έδιναν ρευστότητα για να αναπτυχθεί σε τομείς που έχουν σχεδιαστεί όπως η πράσινη ενέργεια.
Η ΔΕΗ θα είναι από τα βασικά πολιτικά προβλήματα της επόμενης κυβέρνηση διότι αν υπό την πίεση των πιστωτών επιχειρηθεί προσπάθεια κονιορτοποίησής της, τότε θα υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις τόσο από την κοινωνία όσο και από τα μεγάλα συμφέροντα .

Τα λάθη του παρελθόντος και τα ρίσκα του μέλλοντος

Παράλληλα παρά τις όποιες επιλογές έκανε η κρατούσα πλευρά στην ΔΕΗ θα πρέπει να επισημάνει κανείς ότι πριν το 2015 το σχέδιο για την μικρή ΔΕΗ δεν είχε την πολιτική κάλυψη για να εφαρμοσθεί.
Η απελευθέρωση της αγοράς επίσης δεν προχώρησε τότε, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να έχει το συντριπτικό μερίδιο στην αγορά.
Παράλληλα η προηγούμενη διοίκηση άφησε την ΔΕΗ έξω από τις Ανανεώσιμες ενώ όπως αποδείχτηκε προέβη σε υπερεπενδύσεις χωρίς αντίκρυσμα στους λιγνίτες.
Η πορεία της ΔΕΗ από εδώ και στο εξής θα είναι συνδεδεμένη με τις πολιτικές εξελίξεις.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρήσει τον έλεγχο τότε θα πρέπει να βρει τα κεφάλαια για να συνεχίσει το πρόγραμμα που έχει ξεκινήσει και ταυτόχρονα τους τρόπους για μα μειωθεί το μερίδιο της ΔΕΗ.
Αν η ΝΔ πάρει τα ηνία τότε θα πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε ένα ταχύ πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με την προσέλκυση και επενδυτικών κεφαλαίων.
Είναι προφανές ότι οι Θεσμοί με τις επιλογές εμμονής στα ΝΟΜΕ την ώρα που ουσιαστικά απέτυχαν πλήρως να μειώσουν το μέγεθος της ΔΕΗ και ταυτόχρονα δημιούργησαν ζημιογόνες τιμές στη λιανική ρεύματος δεν μπορούν να επαίρονται για την αποτελεσματικότητα των επιλογών τους.
Παράλληλα δε ο συνδυασμός της εφαρμογής του TARGET MODEL με την παράλληλη πίεση για πώληση των υδροηλεκτρικών μονάδων μπορεί να οδηγήσει σε ένα εκρηξιγενές μείγμα που να κάνει πραγματικότητα την διάσπαση της επιχείρησης σε καλή και κακή ΔΕΗ, σενάριο που ευαγγελίζονται οι κακόπιστοι υποτιμητικοί κερδοσκόποι του χρηματιστηρίου.
Ποιος όμως αναλυτής που θέλει το καλό της ΔΕΗ μελλοντικά θα συμφωνεί με την πώληση των υδροηλεκτρικών όταν οι παραδοσιακοί μεγάλοι διεθνείς παίκτες του πάλαι ποτέ λιγνιτικού κλάδου όπως η RWE μαζεύουν τώρα assets ανανεώσιμων πηγών;

Π.ΜΠ. – http://worldenergynews.gr