«ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ οι τοπικοί άρχοντες στη θητεία τους» είναι η κυρίαρχη προεκλογική επωδός της αντιπολίτευσης και των νέων σχημάτων, για τη διαχείριση της τύχης του τόπου μας.
Μα τότε οι αιρετοί θα ήταν βουβοί κι άπραγοι, τα συλλογικά όργανα εικονικά, οι υπηρεσίες απολιθωμένες κι οι πολίτες παγωμένοι.
Τότε το ρολόι θα ήταν σταματημένο, οι άνθρωποι δε θα έχτιζαν, δε θα ερωτεύονταν και δε θα γεννούσαν…
Και να σχεδίαζαν την απραξία τους οι ταγοί, θα τους έπνιγε η ζωή που κυλάει.
Και ν΄αρνούνταν οι ιθύνοντες τον τόπο τους, θα τους κατέκλυζαν οι γενέθλιες μνήμες κι oι δεσμοί οι ακατάλυτοι με τις ρίζες τους.
Μήπως η ακρότητα των κριτών για το τίποτα, το κενό και το μηδέν των τοπικών εξουσιών συνεπάγεται αυτομάτως και τη δική τους υπεροχή, τη δική τους διαφορετικότητα;
Μήπως η ευκολία της διαγραφής (delete) στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές επεκτείνεται ραγδαία και στη ζωή;
Τάχα η απόρριψη συνεπάγεται την επαγγελία των σωτήρων, με ό,τι σημαίνει ο μεσσιανισμός;
Ή συνοψίζει την αδυναμία τους να δουν τα μικρά και τα μεγάλα που συνέχουν την καθημερινότητα; Ή την ανικανότητά τους ν΄αναγνωρίσουν την αγωνία, το μόχθο κι άλλων για το καλό του τόπου μας;
Η χάλκευση, με όχημα το μηδενισμό, μιας απατηλής πραγματικότητας γίνεται αιτία συνεχούς παραπλάνησης, γίνεται πρόξενος διχασμού κι υπονομευτής του διαλόγου, της συνεργασίας, της σύμπνοιας, όπως απορρέουν από την κοινωνική συμφωνία του δικαίου της απλής αναλογικής, που προβλέπει ο Κλεισθένης.
Η αναγνώριση, όμως ,του ΚΑΤΙΤΙ που έγινε, του ανεπαρκούς έστω, του λιθαριού, που όλοι βάζουν με τον ιδρώτα τους,
ο σεβασμός γι αυτούς που βρήκαν χρόνο στο κυνήγι της εποχής να σκεφτούν και να δράσουν συλλογικά, να επωμιστούν κοινές ευθύνες,
η επίγνωση πως από την καμένη γη δεν προκύπτουν τα θαύματα και πως αυτά τα λίγα, τα μικρά ή τα μεγάλα είναι τα προσανάμματα της ζωοποιού φλόγας για τους επόμενους και τους μεθεπόμενους, είναι τ΄αμόνι του τόπου για τη σφυρηλάτηση της ζωής.
Η ευκολία των λόγων, η διαγραφή, προδικάζει, δυστυχώς, την προχειρότητα, την ευτέλεια τω πράξεων.
Τα τεκταινόμενα προεκλογικώς, δυστυχώς, προοιωνίζονται τα μελλούμενα μετεκλογικώς κι η εμμονή στο μηδενισμό αντί της βαρύτητας στο σχεδιασμό, κάνει τρωτό και τ΄όραμα.
Όμως, τα δεινά του λαού δεν αντέχουν το υπέρβαρο του νιχιλισμού (nihil= τίποτα) κι οι νέοι που από τα πουπουλένια στρώματα βρέθηκαν στα σκληρά πατώματα, δεν αντέχουν τους διχασμούς και την αλληλοεξόντωση. Όντας ωραίοι, δηλ. στην ώρα τους και στον καιρό τους, προσέρχονται αθρόα, όπως διαπιστώνουμε, στην κατάθεση των περιπετειών και του σφρίγους της γενιάς τους , όχι ως ακόλουθοι αλλά ως πρωταγωνιστές, για να βάλουν τη δική τους στάμπα στην εποχή τους και στον τόπο μας. Ας παραμερίσουμε για να περάσουν!
Τάσα Σιόμου
Φήμες λένε πως κάποτε ο Δήμος θα ανακαλύψει ότι υπάρχει το ίντερνετ και δε θα χρειάζεται οι πολίτες να κάνουν τους διαβιβαστές χαρτούρας μεταξύ δήμου, πολεοδομίας και εφορίας, και όλα τα στοιχεία θα διασταυρώνονται αυτομάτως μεταξύ των υπηρεσιών, όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες στη Ρουμανία, την Ουγκάντα και όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες!
Ευρωπαική χώρα η Ουγκάντα; το μάθαμε κι αυτό. ΟΚ.
Είσαι κι εσύ κι εγώ μέρος του παζλ όμως. Ας μη νήπτουμε τας χείρας πάντα ως αναμάρτητοι Φαρισαίοι.
Από τη Μπανανία που ζούμε πολύ πιο Ευρωπαϊκή! Και όχι, δεν είμαι μέρος του παζλ, είμαι αυτός που πληρώνει τη νύφη και τραβά όλη την ταλαιπωρία, μιας και ουδέποτε έπαιξα το παιχνίδι των δύο πόλων!
εντάξει, το καταλάβαμε ότι ξαναστηρίζεις και δίνεις άλλοθι στους ανίκανους που στήριξες την προηγούμενη φορά.
εμείς όμως που πάθαμε
Τι έπαθες από ένα τίμιο ,σεμνό κι εργατικό δήμαρχο που δεν απουσίασε ποτέ απ τα καθήκοντα; αρίθμησέ μας τους ικανούς που χάσαμε όπως χάσαν κι αυτοί βέβαια το γλύψιμο του μελιού απ τα δάχτυλα. Η εξυπνάδα δεν αρκεί. Χρειάζεται και τιμιότητα και εντιμότητα.
Λείπει το βασικό συστατικό.. Η εξυπνάδα. Οπότε τέλος
Αυτο το παραμυθάκι με την ντεμέκ εντιμότητα ου κρύβει την ανικανότητα θα ακούμε για κανένα μήνα ακόμα…
Η Τάσα τουλάχιστον μιλά έχοντας ζήσει πολλούς κι από μέσα και δεν πρόσβαλλε κανένα κι ας έζησε ότι έζησε. Ποιός έχει την εμπειρία της; Με το ήθος που έχει δεν θα μιλούσε ποτέ πρόχειρα. Δίκιο έχει όπως πάντα… κι αν δεν την φτάνουμε ας διδασκόμαστε.
ΣΩΣΤΑ,ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΕΟΤΕΡΟΙ.
Αρχοντιά θα έλεγα και ωριμότητα, γνώθι σ αυτόν , ευγένεια, πολιτισμός,μόρφωση ουσιαστική κι όχι πτυχία-κορνίζες.
Τάσα έτσι είναι. Λείπει η διαλλακτικότητα,η επιείκεια, η συνεργασία, η θετική οπτική, η καλή διάθεση. Το ΕΓΩ καταστρέφει στο πέρασμά του ότι βρεθεί μπροστά του. Η έπαρση και η ιδιοτέλεια περίσσεψαν.
Η κυρία Σιώμου δεν είναι που έχασε το χρίσμα της μετά Κουκουλοπουλου εποχής από το Μαλούτα με δημοκρατικά μέσα και μετά όλως τυχαίως βρίσκεται απέναντι του ;
Αυτή τη φορά δεν αρκεί η στήριξη στο Λευτέρη. Αποδείχθηκε πως είναι λίγος για μια τόσο υπεύθυνη θέση. Ευθυνοφοβος και άτολμος.
Φτάνει ,ο κόσμος της Κοζάνης καταλαβαίνει.
η Τασα ηταν πολυ,αυτος λιγος ποσο ακριβως θελετε;οσο ο Μαλουτας με τα δημοκρατικα μεσα;η με τα χτυπηματα κατω απο τη μεση;ηρωας…
Ο Μαλουτας ωχρια μπρος στην Τασα. Η νυχτα με τη μερα!
Να θυμίσω Τάσα οτι κι ο Λευτέρης με την ίδια απαξίωση μιλούσε για τους προηγούμενους