Ενας Ιούνιος πριν από τον νυν (του B. Π. Καραγιάννη)

26 Ιουνίου 2020
12:06

Πώς μεγαλώνουν οι μικροί και πώς μαζεύονται οι μεγάλοι στο καβούκι της ανάμνησης… Στο λοφίσκο του αγίου Δημητρίου, υπάρχει και το 6ον Δημοτικό σχολείο. Μαζί με το γειτονικό 2ο αποτελούν την Ανάμνηση εκείνου που κάηκε και του αντιστασιακού -αποκριάτικού δίστιχου: «Στ’ αη Δημήτρη του Σχουλιό παέν τα παρταλόπκα / να μαθαίνουν γράμματα να παίρνουν κι τα όπλα». Το 6ο μια μέρα του Ιουνίου (2019) είχε στο εκεί θεατράκι την τελετή λήξης μαθημάτων. Μοι ανατέθη να πάω στον μικρό Μάριο, μαθητή της Α’, κάτι που ελησμόνησε σπίτι. ‘ Επεσα πάνω στο πολύβουο πολύχρωμο μελίσσι μαθητών. Γεμάτη η κερκίδα και το κοίλον, δάσκαλοι, δασκάλες, όλοι σε μια ανέμελη ωραιότητα αφημένοι. Αποχαιρετούσαν κάποιοι μαθητές το σχολείο και τις παρέες τους για να διαχυθούν από το Σεπτέμβριο στο Β’ βαθμό μάθησης. Αλλοι πάλι τη φετινή τάξη τους κι έδιναν ραντεβού σε λίγους μήνες. Ατμόσφαιρα συγκίνησης. Ευκαιρία βρήκα κι εγώ να συγκινηθώ, άλλο που δεν ήθελα δηλαδής, καθότι σαν έτοιμος από καιρό, ό,τι έχει σχέση με το πάντα εξωραΪσμένο μας άλλοτε σχεδόν με γονατίζει. Κρυφοκοιτούσα το Μ. και τους άλλους μικρούς και μεγάλους. Αδύνατον να συγκρατήσω τα ένδον δάκρυα. Θυμήθηκα τα δικά μας κάποτε στα πολύ παλιά και τις παρεμφερείς καταστάσεις.
Εκείνη τη στιγμή η τάξη του Μ. με τις φωτοτυπημένες σελίδες στο χέρι τραγουδούσε του Οδ. Ελύτη «Τα τζιτζίκια» από το «Θαλασσινό τριφύλλι») (μουσική Λίνου Κόκοτου, ερμηνεία Μιχάλης Βιολάρης και χορωδία).
«…Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο την Αμοργό και τ’ άλλα τα παιδιά της…»
Αυτό ήταν. ΄Εκτοτε το τραγούδι μου έγινε ανάγκη ανάσας. Μου ξέφευγε συνεχώς και όπου να ’ναι σαν ανεξέλεγκτη αιματοροή μύτης. Τραγούδι του εφήμερου χωρισμού αλλά και με την προσδοκία επιστροφής.
Περιφέρομαι τακτικά στο άδειο συνήθως, και με έντονα τα σημάδια φθοράς, θεατράκι. ΄Οπως σώμα και ψυχή μας πλέον, έτοιμα να λυγίσουν στην πρώτη συγκίνηση. ΄Ενας από τους μικρούς ζεστούς χώρους της πόλης για αναπόληση των άλλοτε και την όποια απόλαυση των νυν.
Μου ‘ρχεται συνεχώς στο νου και στα σιωπηλά χείλη, από μικρό παιδί, ο απόηχος ενός τραγουδιού, που άκουγα στο ραδιόφωνο, στίχοι Ν. Γκάτσου μουσική Μ. Χατζηδάκη το οποίο γράφτηκε με αφορμή το Παγκόσμιο προσκοπικό Τζάμπορι στον Μαραθώνα (1963).
«…Λυγερό κυπαρίσσι θα φυτέψω βαθιά στο χώμα
και τη νύχτα θα ανάψω στην κορφή του ψηλή φωτιά…»
Ημουν άσχετος περί αυτών, αλλά όμως φίλα προσκείμενος, δεν το συγκράτησα τότε παρά μόνον την αρχή του. Το βρήκα πριν λίγο καιρό στο youtybe («Τραγούδι της φωτιάς») και το ακούω κάθε φορά που θέλω να αποφορτιστώ από ποικίλες συναισθηματικές καούρες και πραγματικότητες.
Μικρές γλυκιές νησίδες νοσταλγίας.
«Άγγελοι! Σία τα κουπιά. Ν’ αράξει εδώ η Ευαγγελίστρια»
(Οδ. Ελ.).
Κι εμείς, έστω στο όπως- όπως, αυτό το καλοκαίρι…

8 σχόλια

  • Ο κοσμος δε γυριζει γυρω απο ενα ατομο,ουτε τον ενδιαφερουν τα προσωπικα συναισθηματα του καθενος.Ας τα κραταει για τον εαυτο του,εκτος και αν αρθρογραφω,αρα υπαρχω.

    • Όντως,αν δεν γράψει κάθε τρεις την ώρα δε μπορεί.κατα τα άλλα κουλτούρα.μα για όλα άποψη και ψιλοακαταληπτη πάντα για να φαντάζει πιο ποιητική.

  • Ενας ιουνιος πριν απο τον νυν;και ενας αυγουστος μετα τον πρωην!
    Μπορεις να μας πεις ενα διστιχο,χωρις να ειναι αποκριατικο;
    Ασε τα οπλα!τα πηρε τα οπλα ο Ιωακειμ και τον καταδικασες!
    Παιξε με τιποτα αλλο!

  • Μπορεις να μας πεις ενα αντιστασιακο διστιχο εσυ,χωρις να ειναι αποκριατικο;αυτο ηθελα να πω!
    Μηπως ησουν και αντιστασιακος καποτε πριν τον νυν ιουνιο;
    Ασε τα διστιχα με οπλα!μας διασκεδαζεις με τα εσωψυχα σου!
    Ψαξε να βρεις κανενα ξεχασμενο ανδριαντα,σκυψε να διαβασεις το ονομα και ξεκινα να σπιλωνεις την αριστερα!απο τοτε που καταφερθηκες εναντιον του μητροπολιτου ως δημοσιος κατηγορος,ξεπεσες δις και τρις!

  • Ως εκεί ..! Κι εγώ διαφωνώ με τις απόψεις του Β Κ για Μητροπολίτη Ιωακειμ και Αριστερά αλλά δε θα του απαγορεψετε να γράφει οι διαφωνούντες . Αυτό παραπάει …

  • Ο καθενας γραφει και δεν απαγορευουμε!κρινουμε και σχολιαζουμε δημοκρατικω κληρονομικω δικαιω!οι καουρες του καθενος ειναι για τον ιδιο!και εμεις εχουμε καουρες απο τα γιαπρακια,αλλα δεν θα το φερει το θεμα στο κογκρεσο ο τραμπ!
    Αν γραψω εφαγα γαλατοπιτα με καραμελωμενα φυλλα πρεπει να το στειλω στο ροιτερ;χαμηλα την μπαλα!τα εν οικω..

Γράψτε απάντηση στο Ανώνυμος Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

Προσοχή!!! Για να δημοσιεύονται, από 'δω και στο εξής, τα σχόλιά σας, θα πρέπει να επιλέγετε, την παρακάτω επιλογή  "Διάβασα και αποδέχομαι τους Πολιτική απορρήτου  " που σημαίνει ότι διαβάσατε κι αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου του kozan.gr. Αν, κάποια φορά, ξεχάσετε να το κάνετε θα λάβετε μια ειδοποίηση ότι δεν το πατήσατε (αρα δεν αποδεχτήκατε την πολιτική απορρήτου). Σε αυτή την περίπτωση, για να μη χαθεί το σχόλιο σας, πατήστε να γυρίσετε πίσω  και ξαναπατήστε "δημοσίευση", τσεκάροντας, προηγουμένως, την προαναφερόμενη επιλογή. Η συμπλήρωση των πεδίων όνομα, Ηλ. διεύθυνση και ιστότοπος, της παραπάνω φόρμας, δεν είναι υποχρεωτική.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.