Ελπίδα. Υπομονή. Αυτοφροντίδα.
Αυτά τα τρία χρειάζονται για την καλύτερη διαχείριση του συναισθηματικού και ψυχικού φορτίου που κουβαλά μαζί του ο καρκίνος.
Ελπίδα.
Στον καρκίνο χρειαζόμαστε την ελπίδα. Χρειαζόμαστε κάτι να ακουμπήσουμε πως θα μας κρατάει για το αύριο και το κάθε αύριο. Όταν η ελπίδα παύει να υπάρχει, παίρνει τη θέση της η παραίτηση. Κανένας, όμως, δεν αξίζει την παραίτηση. ΚΑΝΕΝΑΣ.
Υπομονή.
Θέλει χρόνο ο καρκίνος. Κάποιες φορές πολύ περισσότερο απ’όσο νομίζουμε. Θέλει υπομονή και επιμονή. Δεν είναι καθόλα στο χέρι μας η μετάλλαξη των κυττάρων. Είναι στο χέρι μας όμως η διαχείριση του χρόνου.
Αυτοφροντίδα.
Ο καρκίνος χρειάζεται αποθέματα. Ψυχικά αποθέματα. Και πως τα βρίσκουμε αυτά; με την αυτοφροντίδα. Σημαντικο να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας με τον καρκίνο. ΠΡΕΠΕΙ να τον φροντίζουμε. ΠΡΕΠΕΙ να τον αγκαλιάζουμε. ΠΡΕΠΕΙ να του δίνουμε ό,τι χρειάζεται. Όταν είμαστε φροντισμένοι όλα μοιάζουν λιγότερο οδυνηρά.
Η επαφή μου με την ασθένεια του καρκίνου ως επαγγελματίας αλλά και ως άνθρωπος μου έδειξε ότι οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα τρια εργαλεία στην βαλίτσα τους, αντέχουν.
Τι σημαίνει αντέχω;
Αυτός είναι ο σκοπός μας στην ψυχοθεραπεία του καρκίνου, λοιπόν. Να βρούμε και να δώσουμε ένα δικό μας “προσωπικό” νόημα στο αντέχω.
Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα υπέροχο βιβλίο τη «Μόμο», ελπίζα πραγματικά να σε βοηθήσει σε όλο αυτό το μακρύ δρόμο:
«Καμιά φορά έχεις μπροστά σου έναν πολύ μεγάλο δρόμο. Σκέφτεσαι τι μακρύς που είναι και πως ποτέ σου δεν θα τα καταφέρεις, και τότε σε πιάνει το βιαστικό σου και βιάζεσαι ακόμη πιο πολύ. Και κάθε φορά που σηκώνεις τα μάτια σου δεν έχει καθόλου λιγοστέψει. Βάζεις όλη σου τη δύναμη, σε πιάνει απελπισία, στο τέλος λαχανιάζεις και δεν μπορείς άλλο. Δεν πρέπει να το κάνεις έτσι, Μόμο. Δεν κάνει να σκέφτεσαι ολόκληρο το δρόμο, κατάλαβες; Πρέπε να σκέφτεσαι μονάχα το επόμενο βήμα, την επόμενη ανάσα, την επόμενη σκουπισιά και ξαφνικά βλέπεις πως βήμα-βήμα έχεις καθαρίσει ολόκληρο το δρόμο χωρίς να λαχανιάσεις… αυτό έχει σημασία». (Απόσπασμα από το βιβλίο «η Μόμο»)
Αυτά απο εμένα.
Πηνελόπη Μελίδου
MSc Ψυχολόγος Υγείας
