Το περασμένο καλοκαίρι – ας είναι καλά οι καλοί φίλοι – είχα την τύχη και την χαρά να περάσω ένα δεκαήμερο στη Γαλλία. Ένα δεκαήμερο γεμάτο εμπειρίες, εικόνες, ατέλειωτες βόλτες στη φύση και επαφή με μια άλλη κουλτούρα. Με ορμητήριο ένα αγροτόσπιτο του 1868, που δεν κατεδαφίστηκε αλλά ανακατασκευάστηκε, χωμένο στη μέση του πουθενά, έχοντας τριγύρω μόνο την φύση, γνωρίσαμε την γύρω περιοχή, την περιοχή του Λίγηρα (Le Loire). Μια περιοχή φημισμένη για τα κάστρα της, τα οποία είναι φυσικά επισκέψιμα και διατηρούνται σε άριστη κατάσταση.
Κάθε μέρα επίσκεψη και σε μια άλλη πόλη ή σε κάποιο μικρό χωριό. Όπου το καθένα κάτι είχε να δείξει, κάτι είχε να πει. Κάστρα να σου δείχνουν την μεγαλοπρέπεια εκείνης της εποχής, αρχοντικά που συναγωνίζονταν σε ομορφιά την φύση, μοναστήρια χαμένα μέσα στο πράσινο και ναοί επιβλητικοί και άθικτοι στο χρόνο.
Όπου όμως κι αν πηγαίναμε, είτε αυτό ήταν μεγάλη πόλη, είτε ένα μικρό ορεινό χωριουδάκι, πάντα μια πινακίδα μας καλωσόριζε. Μια μικρή κίτρινη πινακίδα που είχε πάνω άλλοτε ένα, άλλοτε δύο ή τρία λουλούδια και την επιγραφή Village Fleuri. Μας εξήγησαν λοιπόν ότι κάθε χωριό ή πόλη φροντίζει για την εικόνα της και για τα λουλούδια με τα οποία την καλλωπίζει. Και όχι μόνο στους δημόσιους χώρους, αλλά και στις αυλές, στα μπαλκόνια, στα πεζούλια. Όσο πιο όμορφη είναι μια πόλη, τόσο περισσότερα λουλούδια – παράσημα θα έχει η ταμπέλα, η οποία κάθε χρόνο ανανεώνεται χάνοντας ή κερδίζοντας λουλούδια – παράσημα.
Λουλούδια λοιπόν παντού. Πλατείες υπέροχα φτιαγμένες, με τα ιστορικά κτίρια τριγύρω, απίστευτα εναρμονισμένα με τις νέες κατασκευές, πλημμυρισμένα με λουλούδια και πράσινο. Οι κόμβοι στις εισόδους και τις εξόδους ένα έργο τέχνης όλοι. Φροντισμένοι μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, προκαλούσαν τον θαυμασμό και την περιέργεια για το τι όμορφο θα συναντήσεις στο κέντρο της πόλης. Στην ίδια λογική όχι μόνο τα δημόσια κτίρια, αλλά και τα ιδιωτικά. Είτε έχοντας μικρό κήπο ή όχι φρόντιζαν να συνεισφέρουν στην γενική εικόνα της πόλης για να μην χάσουν κανένα λουλούδι – παράσημο. Πόσο απλή λοιπόν παρέμβαση, αλλά πόσο διαφορετική θα έκανε την εικόνα μιας πόλης; Με λίγη καλή διάθεση θα μπορούσαμε να αντικρίζουμε όμορφες εικόνες όλες τις μέρες του χρόνου και όχι μόνο την Πρωτομαγιά. Ας ξεκινήσουμε ο καθένας προσωπικά, ομορφαίνοντας το μπαλκόνι του, την αυλή του, τα περβάζια και ας ελπίσουμε να υιοθετήσουνε κι άλλοι το παράδειγμα.
Γράφει η Δήμητρα Ν. Παπανικολάου. Χημικός – Μηχανικός
Ολα τα παραπανω προυποθετουν πολιτισμο. Μη το ψαχνεις. Αστο. Ειναι ουτοπια εδω. Ειμαστε ακατεργαστοι εαυτουληδες μονο. Τιποτε αλλο.