Σε αυτή την πόλη πολύ εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς μια σειρά παραλείψεων και λαθών στις υποδομές που έχουν να κάνουν με την πολιτική επιλογή, της αποφυγής απαλλοτριώσεων.
Ποιες είναι οι παραλείψεις και ποια είναι τα λάθη.
Ενδεικτικά σε ό,τι αφορά τις παραλείψεις, ο δρόμος για το αεροδρόμιο που ενώνει την πόλη με την πρωτεύουσα είναι τόσο στενός, ίσα – ίσα που χωράει δυο λεωφορεία. Η περιμετρική οδός της πόλης δεν έγινε, παραμένει για πολλές δεκαετίες στα χαρτιά. Στο κέντρο υπάρχουν δρόμοι που ακόμα και σήμερα δεν διανοίχθηκαν. Στο νοσοκομείο δεν υπάρχουν θέσεις στάθμευσης, οι επεκτάσεις του νοσοκομείου γίνονται η μια μετά την άλλη σε ένα κορεσμένο κτηριακά οικόπεδο.
Σε ό,τι αφορά τα λάθη, οι οικισμοί που μετεγκαταστάθηκαν δεν κατασκευάσθηκαν κοντά στην πόλη, έτσι ώστε να αποτελέσουν τη συνέχειά της, να γίνουν ένα με αυτήν. Δεν κατασκευάσθηκαν ανάμεσα στην πόλη και τα χωριά που υπάρχουν γύρω από αυτήν, έτσι ώστε η πόλη, οι νέοι οικισμοί και τα χωριά να αποτελέσουν ένα ενιαίο πολεοδομικό συγκρότημα. Να μπορούν οι κάτοικοι να πηγαινοέρχονται με τα πόδια ή με ένα ποδήλατο, δίχως να χρειάζεται κάποιες φορές, να παίρνουν το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο.
Το ίδιο έγινε και με την πανεπιστημιούπολη που τις μέρες αυτές ορθώνεται με γρήγορους ρυθμούς, το διοικητήριο της Περιφέρειας, τις τελευταίες εργατικές κατοικίες, τη ζώνη ενεργού πολεοδομίας. Επίσης κατασκευάσθηκαν καινούργια κτήρια, πραγματικά μεγαθήρια στο εσωτερικό της πόλης, χωρίς τον ελάχιστο έστω αριθμό θέσεων στάθμευσης.
Δηλαδή, στην πόλη μας, έχουμε σοβαρές παραλείψεις στο αστικό και περιαστικό οδικό δίκτυο, έχουμε σοβαρά λάθη που έγιναν στη χωροθέτηση των οικισμών και πολλών νέων δημόσιων κτηρίων επειδή δεν υπήρχε χώρος δημόσιος, επειδή όπου υπήρχε δεν επαρκούσε, επειδή αποφεύχθηκε η απαλλοτρίωση ιδιωτικού χώρου.
Ως αιτία της αποφυγής των απαλλοτριώσεων είναι η αποφυγή ανάληψης του πολιτικού κόστους από τους πολιτικούς. Το κόστος που προέρχεται από την δυσαρέσκεια των ιδιοκτητών που απαλλοτριώνεται μέρος της ιδιοκτησίας τους. Στη χώρα μας υπάρχει και το συγκεκριμένο είδος κόστους για τους πολιτικούς δεδομένου ότι αυτοί αποφασίζουν για τα χαρακτηριστικά των δρόμων, για τη χωροθέτηση οικισμών και κτηρίων αντί των μηχανικών και των πολεοδόμων.
Ένα πολιτικό κόστος που αποτελεί παθογένεια της πολιτικής μας ζωής, στοιχείο αναχρονισμού, σοβαρό μειονέκτημα της νεότευκτης και πολύπαθης δημοκρατίας μας.
Κατά κανόνα, δεν είναι κακό να αξιοποιείται ο δημόσιος χώρος για την κατασκευή δημόσιων υποδομών. Όμως ο δημόσιος χώρος που ενδείκνυται από πλευράς θέσης ή μεγέθους. Και όταν αυτό δεν συμβαίνει, ο νόμος ως γνωστόν, δίνει το δικαίωμα της απαλλοτρίωσης για λόγους δημόσιου συμφέροντος.
Με την ευκαιρία, ναι στην αξιοποίηση δημόσιου χώρου, όμως όχι στην έκπτωση της αρτιότητας των υποδομών, της βιωσιμότητας οικισμών και κτηρίων.
Φυσικά των απαλλοτριώσεων συνεπάγονται οικονομικές αποζημιώσεις, καθώς και το δικαίωμα διεκδικήσεων υψηλότερων αποζημιώσεων μέσα από τα δικαστήρια.
Η εφαρμογή του νόμου των απαλλοτριώσεων εφαρμόσθηκε εκτεταμένα στην περιοχή μας για τη δημιουργία των ορυχείων, των σταθμών παραγωγής και της μεγάλης λίμνης του Πολυφύτου.
Τέλος, οι παραλείψεις διορθώνονται, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα λάθη, όχι. Ας αξιοποιηθεί επιτέλους η δυνατότητα των απαλλοτριώσεων για να αποφευχθούν άλλα στο μέλλον. Ας εφαρμοσθεί το γρηγορότερο δυνατόν ένα πρόγραμμα κάλυψης των παραλείψεων.
Πόσο δίκιο έχεις και όλα αυτά τα συζητάμε εδώ και χρόνια όλοι οι κάτοικοι , οι ατασθαλίες έχουν ονοματεπώνυμο συμφερόντων….που κρατησαν σε χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης την πόλη …
Συγκεκριμένα πείτε μας κ. Γουσιόπουλε, πόσα χρήματα χρειάζονται, και αν υπάρχουν για τις απαλλοτριώσεις. π.χ τι λεφτά χρειάζονται για να απαλλοτριωθεί το κτίριο της ΕΓΣ και να γίνει μικρή πλατεία που θα αναδείξει το αρχοντικό Κατσικά μετέπειτα Βούρκα.
Είναι μόνο αβελτηρία των δημοτικών αρχόντων ή δεν υπάρχουν και τα λεφτά?
Υπάρχουν διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα, το νομικό πλαίσιο που διέπει τις απαλλοτριώσεις και οι υπηρεσίες που διεκπεραιώνουν την όλη διαδικασία. Εκείνο που απομένει είναι η πολιτική βούληση. Τα πάντα μπορούν να γίνουν και τίποτα μπορεί να μην γίνει. Όλα είναι θέμα επιλογών, προτεραιοτήτων, ιεραρχήσεων των πολιτικών οργάνων. Τα κόστη υπολογίζονται από τους ειδικούς. Εμείς οι απλοί πολίτες δεν γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες και ούτε έχει σημασία να τις γνωρίζουμε. Γ.Γ.
Στην Κοζάνη όλοι οι δημοτικοί άρχοντες ειδικά τα τελευταία 40 χρόνια θέλουν να τα έχουν καλα με όλους. Εδω ήταν ευκαιρία μετά τον σεισμό να γίνει κάτι αλλά δυστυχώς η πόλι έγινε χειροτερη
Ολα οσα γραφεις εχουν ονοματεπωνυμο. Κουκουλοπουλος.Το παραμυθι του δηθεν επιτυχημενου δημαρχου καποτε πρεπει να τελειωσει. Στην εποχη του πλουτου το μονο που εγινε ηταν μια αναρχη ανοικοδομηση που εξυπηρετουσε συγκεκριμενους της πολης.Ουτε διανοιξεις ουτε δρομοι ουτε περιφεριακοι. Ολοι μεσα στη χαβουζα. Τωρα ομωσ λουστειτετα.
Πολυ εύκολα μπορεί να δει κάποιος το σκεπτικό που επικράτησε μετά τον σεισμο στις νέες κατασκευές αν παρατηρήσει πχ την οδό Φιλίππου ξεκινόντας από τον κυκλικό κόμβο με την Σμύρνης προς το τέρμα αυτής στην είσοδο θα διαπιστώσει ότι τα πεζοδρόμια στενεύουν δίνοντας πρασσιές και αφήνοντας πεζοδρόμια του μισού μετρου.Αυτο συμβαίνει σε όλη την πόλη που θέλει να γίνει και πράσινη.Να μας πει κάποιος που γνωρίζει γιατί έγινε αυτό.
Για τούς περιφερειακούς δρόμους δεν μπορεί να γίνει ανταλλαγή με δημόσια έκταση σε άλλη τοποθεσία;
Ολέθριο λάθος των διοικούντων τον Δήμο η μη επιλογή και αξιοποίηση της μεταφοράς συντελεστή δόμησης που θα έδινε λύσεις και μεγάλες ανάσες στην πόλη
Υπάρχουν διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα, υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις απαλλοτριώσεις, υπάρχουν και οι υπηρεσίες για τη διεκπεραίωση. Εκείνο που απομένει είναι να υπάρξει και η πολιτική βούληση, φυσικά και οι πολιτική απόφαση. Τα πάντα μπορούν να γίνουν και τα πάντα μπορούν να μην γίνουν. Όλα είναι θέμα επιλογών, ιεραρχήσεων, προτεραιοτήτων των πολιτικών οργάνων. Τα κόστη υπολογίζονται από τους ειδικούς. Εμείς οι απλοί πολίτες δεν τα γνωρίζουμε και νομίζω πως δεν χρειάζεται να τα γνωρίζουμε. Γ.Γ.