Κι έρχεται εκείνη η ώρα που ο ήλιος τελειώνει το ταξίδι του και τρέχει να κρυφτεί πίσω από το βουνό ή να βυθιστεί στα γαλάζια νερά του πελάγους. Και αυτή την μαγική ώρα χρωματίζονται τα πάντα με εκείνο το όμορφο πορτοκαλοκίτρινο χρώμα, οι σκιές γλυκαίνουν και όλα αποκτούν μια ηρεμία. Κι εσύ σαν λάτρης των ηλιοβασιλεμάτων κυνηγάς να βρεις το πιο όμορφο, αυτό που θα σε μαγέψει, εκείνο που θα το θυμάσαι για πάντα. Που πρέπει όμως να το ψάξεις; Αναζητάς όλους εκείνους τους τουριστικούς οδηγούς, ψάχνεις τα μέρη με τα πιο φημισμένα ηλιοβασιλέματα και τρέχεις να τα απολαύσεις.
Όσο κι αν προσπαθείς όμως να δεις την ομορφιά που περιγράφουν όλοι αυτοί οι οδηγοί δεν καταφέρνεις να την δεις. Κι αν βλέπεις κάτι όμορφο σίγουρα δεν ξεπερνάει αυτό που έχεις νιώσει όταν αντίκρισες το ηλιοβασίλεμα εκείνο, σε μια άγνωστη παραλία αγκαλιά με αγαπημένα πρόσωπα. Ή δεν μπορείς να συγκρίνεις την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος που είδες όταν περπατούσες στην καθημερινή σου διαδρομή απογοητευμένη ή θλιμμένη και κατάφερε να σε κάνει να νιώσεις πιο όμορφα.
Γιατί τελικά τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα θα τα βρεις εκεί που υπάρχουν αναμνήσεις, σε εκείνες τις εικόνες που από πίσω κρύβουν μια ιστορία και αποτελούν δικό σου κομμάτι.
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
Καταπληκτική η φωτογραφία από το ηλιοβασίλεμα στον Αρινταγα με φόντο το γιοτ του Χαρίση
Κι μ’ επιασιν ου μηκας του χερι κι ταξιδιώτισσα