Με αφορμή την συζήτηση για το σοβαρό οικολογικό πρόβλημα που εμφανίστηκε από την διαρροή του μαζούτ στον Σαρωνικό, έχουμε μια κρίση, αλλά έχουμε και μια ευκαιρία.
Καταρχήν, να πάρουμε αυτή καθαυτή την κρίση. Έχουμε να δούμε το υπάρχον θεσμικό σχέδιο, που προβλέπεται για αυτές περιπτώσεις στη χώρα, αν τηρήθηκε. Οι αρμόδιοι, είτε σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, αλλά είτε σε θεσμικό επίπεδο, έκαναν όλα αυτά που έπρεπε ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, όπως δημιουργήθηκε;
Αποδείχθηκε από την υπάρχουσα διαδικασία, πως πράγματι και η πολιτική ηγεσία, αλλά και η υπόλοιπη θεσμική δημόσια διοίκηση, έκανε όλα αυτά που έπρεπε και μάλιστα σε χρόνους πολύ γρηγορότερους από ότι είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν. Αλλά βέβαια το φαινόμενο αυτό εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί, εξακολουθεί να είναι πρόβλημα, γιατί ένα τέτοιο σοβαρό ατύχημα θέλει και την δέουσα προσοχή και μας βάζει στην δεύτερη αντιμετώπιση του ζητήματος, που είναι:
Αρκεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και τα προβλεπόμενα στο υπάρχον σχέδιο ή χρειάζονται κάποιες χρήσιμες αλλαγές ;
Με βάση αυτήν ακριβώς την εμπειρία, που στο μέλλον θα μας βοηθήσουν από καλύτερες συνθήκες και με καλύτερες προϋποθέσεις, να αντιμετωπίσουμε παρόμοια γεγονότα.
Πράγματι λοιπόν αποδείχθηκε, ότι χρειάζονται αλλαγές και εμείς είμαστε αυτοί, οι οποίοι, παρόλο που κάναμε όλα αυτά που έπρεπε για να αντιμετωπίσουμε αυτό το σημαντικό πρόβλημα, θα κάνουμε και όλες εκείνες τις θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται.
Ακριβώς για να είναι θωρακισμένο και η δημόσια διοίκηση της χώρας, αλλά και το νομικό μας οπλοστάσιο να είναι θωρακισμένο, ώστε αυτά τα προβλήματα να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικότερα.
Σήμερα δίνουμε μια μάχη, δίνουμε την μάχη της απορρύπανσης. Αυτή τη μάχη την δίνει η πολιτική ηγεσία,το λιμενικό, την δίνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, την δίνει η κοινωνία των πολιτών, την δίνουν τα κινήματα. Σύντομα ελπίζω- και είναι φανερό- ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα σε αυτή τη μάχη.
Μόνο που υπάρχει και μια μάχη σε δεύτερο χρόνο, που είναι η μάχη για την συνολική περιβαλλοντική και οικολογική αποκατάσταση. Αυτή είναι μια μάχη συνθετότερη, αλλά είναι και διαρκής, είναι σε βάθος χρόνου.
Άρα πάμε σε αυτό καθαυτό το γεγονός, των αλλαγών που ενδεχομένως απαιτούνται, ώστε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίζουμε στο μέλλον παρόμοια προβλήματα.
Με λίγα λόγια, έχουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που μας λέει το ότι, ακόμα και 1000 τόνοι μαζούτ μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα σε επενδύσεις δισεκατομμυρίων στην παραλιακή ζώνη.
Αρα το περιβάλλον δεν είναι ακριβό, το περιβάλλον είναι φθηνό, απλά πρέπει να το προστατεύουμε.
Θα πρέπει να έχουμε μηχανισμούς προστασίας του και άρα να έχουμε και σε θεσμικό επίπεδο, θα πρέπει επομένως, να δούμε το θεσμικό πλαίσιο των αδειών και των κανόνων τήρησης της αξιοπλοΐας.
Πάντα με στόχο την προστασία του φυσικού και του θαλάσσιου περιβάλλοντος, το οποίο είναι και ο μεγαλύτερος πλούτος της χώρας.
Επίσης θα πρέπει- και αυτό θα το κάνουμε εννοείται- η διεύρυνση και η απόδοση των ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση, να είναι δεδομένη και τελεσίδικη.
Ξέρει κι από θάλασσα;
Μα ποιος είσαι; Ο Φωτεινός Παντογνώστης;
Καμιά άσχετη τροπολογία, κανένα ξεχασμένο λόγο;