Τὰ νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν ἀπαξιώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ προετοιμάζουν γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς πλάνης (του Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνου Γ. Μύρου, Δρ Θ.)

20 Οκτωβρίου 2017
16:25

Εἶναι γενικὰ ἀποδεκτὸ ὅτι ἡ παιδεία ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια, καθόσον εἶναι ταγμένη νὰ ἱκανοποιῆ μία βαθύτατη ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὴν τῆς ἀναζήτησης τῆς ἀλήθειας. Αὐτὴ ἡ τόσο κοινότοπη καὶ καθολικὴ ἀλήθεια περιφρονεῖται προκλητικὰ ἀπὸ τοὺς ἐμπνευστές, τοὺς συγγραφεῖς καὶ τοὺς ἔχοντες τὴν πολιτικὴ βούληση γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μέσω τῶν νέων βιβλίων.

Τὸ συμπέρασμα αὐτὸ συνάγεται ἀπὸ ἱκανὰ σημεῖα τοῦ περιεχομένου τοῦ συνόλου τῶν βιβλίων. Ἀρκοῦν κάποιες χαρακτηριστικὲς ἐπισημάνσεις.

Ἄς λάβουμε ὡς παράδειγμα ἀπὸ τὸ βιβλίο (φάκελο) τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Β΄ Γυμνασίου τὴ θεματικὴ ἑνότητα, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ταυτότητα τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ γενικὸ τίτλο, «Ποιὸς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν; Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ τίτλος ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν προσανατολισμὸ νὰ ἀναζητηθῆ ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός καὶ παραπέμπει στὴν ἀντίληψη ὅτι ὁ Θεὀς τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Θεοὺς τῶν διαφόρων Θρησκειῶν.

Ἡ ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτὴ συμπεραίνεται στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ πῶς ὁ ἴδιος αὐτοαποκαλύπτεται μὲ τὶς θεοφάνειες καὶ ἀπὸ τὸ πῶς μαρτυροῦν γι̉ αὐτὸν αὐθεντικοὶ καὶ ἔγκυροι αὐτόπτες μάρτυρες, τὸν ἐμφανίζει ὡς τέλειο Θεό, καὶ μάλιστα τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἔγινε καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ὅμοιος κατὰ πάντα μὲ ἐμᾶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Στὴν ἀναφερθεῖσα θεματικὴ ἑνότητα προτάσσεται μία εἰσαγωγὴ μὲ σειρὰ ἐρωτημάτων γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὰ ὁποῖα πρόκειται νὰ ἀπαντηθοῦν στὴν ἀνάπτυξη, ποὺ ἀκολουθεῖ. Οἱ συγγραφεῖς ξεκινοῦν τὴν ἀνάπτυξη μὲ τὴν παράθεση τῆς γνώμης διαφόρων προσώπων γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, συνεχίζουν μὲ κείμενα ἀπὸ τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀπὸ ἀρχαίους ἕλληνες συγγραφεῖς, καὶ ἀπὸ μουσουλμανικὰ βιβλία.

Ἐπιλέγονται μὲ ἐντελῶς ὑποκειμενικὰ κριτήρια πέντε ἐπώνυμα πρόσωπα τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ πέντε τῆς δικῆς μας ἐποχῆς.

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ προβάλλονται οἱ γνῶμες τοῦ Νικοδήμου, κρυφοῦ μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Πιλάτου, ρωμαίου πολιτικοῦ διοικητοῦ, ὁ ὁποῖος, παρ̉ ὅλον ὅτι ἀναγνώρισε τὴν ἀθωότητα τοῦ Χριστοῦ, τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο, τοῦ λατίνου ἱστορικοῦ Τάκιτου, τοῦ Ἰουδαίου ἱστορικοῦ Ἰώσηπου, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐντελῶς ἀδιάφοροι γιὰ τὸ ποιὸς πράγματι ὑπῆρξε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλὰ ἁπλῶς καταγράφουν τὴν παρουσία του στὴν ἐποχή τους, καὶ τοῦ εἰδωλολάτρη φιλοσόφου Κέλσου, σφοδροῦ πολέμιου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φθάνοντας στὸ σημεῖο νὰ τὸν χαρακτηρίση ὡς μάγο καὶ ἀπατεώνα.

Ἀπὸ τοὺς συγχρόνους μάρτυρες, ποὺ προβάλλονται, οἱ δύο εἶναι ἀλλόθρησκοι, ὁ ἰνδουϊστὴς Μαχάτμα Γκάντι, καὶ ὁ ἑβραῖος καὶ ἐπίσημος σιωνιστὴς γιὰ ἕνα διάστημα, Μάρτιν Μπούμπερ, ὁ ἕνας ἑτερόδοξος, ὁ Πασκάλ Μπρυκνέρ, ὑποστηρικτὴς τῶν βομβαρδισμῶν τοῦ ΝΑΤΟ ἐναντίον τῆς Σερβίας τὸ 1999, καὶ δύο βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, ὁ Τάσος Λειβαδίτης, ποιητὴς μὲ ἔντονη πολιτικὴ δραστηριότητα στὸν χῶρο τῆς Ἀριστερᾶς, καὶ ὁ Νῖκος Καζαντζάκης, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», μὲ τὸ ὁποῖο βλασφημεῖται ἀκατανόμαστα τὸ ὄνομα καὶ τὸ Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἄν εἶναι δυνατὸν μὲ αὐτὴ τὴ σύνθεση τῶν μαρτύρων νὰ ὁδηγηθῆ κάποιος στὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ταυτότητα τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ! Πόσο μᾶλλον ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση θέλει τοὺς αὐθεντικοὺς καὶ ἔγκυρους μάρτυρες μὲ κάθαρση, φωτισμὸ καὶ θέωση.

Τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀκόμη καὶ αὐτὸ τῆς ὁμολογίας τοῦ ἀποστόλου Πέτρου γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, «Σὺ εἶ ὁ Χριστός, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Μτθ. 16,16), ποὺ παρατίθενται, ἀπὸ μόνα τους, χωρὶς τὴν ἑρμηνεία τῶν θεοπνεύστων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, δὲν μποροῦν νὰ ἐκφράσουν ὁλοκληρωμένη τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὰ τὰ ἴδια κείμενα εἶναι ἀποδεκτὰ ἀπὸ διάφορες προτεσταντογενεῖς αἱρέσεις, ὅπως αὐτὴ τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἡ ὁποία ἀποδεδειγμένα ἔχει πλανεμένη ἀντίληψη γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως ἡ ἁπλῆ παράθεσή τους δὲν σημαίνει ὅτι μὲ αὐτὰ μαρτυρεῖται ἡ πραγματικὴ ταυτότητα τοῦ Κυρίου, ὅταν μάλιστα παράλληλα παρατίθενται κείμενα τῶν Μωαμεθανῶν, χωρὶς κανένα σχολιασμὸ διακρίσεως.

Τὰ κείμενα ἀπὸ τὸ Κοράνιο καὶ τὶς Χαντίθ, ὄχι μόνον δὲν διαφωτίζουν τὸ ζήτημα τῆς πραγματικῆς ταυτότητας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ συσκοτίζουν περισσότερο.

Εἶναι ἀπαραίτητο ἐπίσης νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι σὲ ὅλες τὶς μαρτυρίες τῶν παραπάνω προσώπων δὲν γίνεται καμμία ἀναφορὰ στὸ ἀρχικὸ καὶ οὐσιαστικὸ ἐρώτημα, «Ποιὸς εἶναι ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν;», δηλαδή, ποιὰ εἶναι ἡ ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐὰν εἶναι ἤ δὲν εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Ὅλες οἱ ἀναφορὲς εἶναι σχετικὲς μὲ τὴν ἠθικὴ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κι αὐτὴ τὴν διδασκαλία οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου δὲν τὴν προβάλλουν στὸ πνευματικὸ πλαίσιο τοῦ ἤθους, ποὺ δίδαξε καὶ παρέδωκεν ὁ Χριστός, τὸ ὁποῖο ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὶς δογματικὲς ἀλήθειες ποὺ ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος. Ἀντίθετα τὴ χρησιμοποιοῦν ἀποσπασματικὰ στὸ πλαίσιο τῆς ἐπικρατούσας κοσμικῆς ἠθικῆς φιλοσοφίας. Στὴν πραγματικότητα ὑποτάσσουν τὴν ἠθικὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ στὴν θεωρούμενη ἀπὸ τὸν κόσμο ἀναντίρρητη ἀρχὴ τῆς λεγομένης «πολιτικῆς ὀρθότητας» (political correctness), δηλαδή τῆς ἀπολυτοποίησης, τῆς θρησκειοποίησης τῆς πολιτικῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς σχετικοποίησης τῆς ἀποκεκαλυμμένης χριστιανικῆς ἀλήθειας.

Ἡ δουλικὴ ὑποταγὴ τῶν συγγραφέων τῶν νέων βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν στὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα» γίνεται κατάδηλη καὶ ἀπὸ δύο ἀκόμη σοβαρὲς λεπτομέρειες, ποὺ ἀνιχνεύονται σὲ διάφορα σημεῖα τῶν βιβλίων. Οἱ ἐν λόγῳ συγγραφεῖς ἀποφεύγουν μὲ ἐπιμέλεια νὰ χρησιμοποιήσουν τὴ λέξη ἁμαρτία, ἐπειδὴ προφανῶς δὲν εἶναι συμβατὴ μὲ τὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα». Σὲ κάθε περίπτωση τὴν ἀντικαθιστοῦν μὲ τὴ λέξη «λάθος». Καὶ ὅταν ἐλάχιστες φορὲς ἀναγκάζονται νὰ τὴν παραθέσουν τὴ θέτουν μέσα σὲ εἰσαγωγικά. Ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τοῦ ὅτι ὑποτιμοῦν τὴ θεόπνευστη γραπτὴ καὶ προφορικὴ Ἱερὴ Παράδοση, ἡ ὁποία ἔχει καθιερώσει τὸν ὅρο ἁμαρτία, ἀλλοιώνουν καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς πραγματικῆς της ἔννοιας, ἡ ὁποία παραπέμπει στὴν ἀποξένωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ στὴν τελικὴ ἀστοχία γιὰ τὴ σωτηρία, καὶ ὄχι ἁπλῶς σὲ ἕνα ἀνθρώπινο λάθος, ποὺ ἀφορᾶ προσωρινὰ μόνον τὸν ἴδιο καὶ κάποιους συνανθρώπους του.

Ἐπίσης ἔχουν οἱ ἴδιοι ἐξαλείψει τελείως στὰ κείμενα τῶν βιβλίων ἕναν ἄλλον ὅρο, ὁ ὁποῖος ἀφειδώλευτα χρησιμοποιεῖται στὴν Ἱερὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ στὴν εὐρύτερη Γραμματεία, τὸν ὅρο αἵρεση. Ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ χαρακτηρίζουν τὶς γνωστὲς σὲ ὅλους μας αἱρέσεις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ καὶ τῶν Πεντηκοστιανῶν ὡς «θρησκευτικὲς κοινότητες»! Ὁ ὅρος αὐτὸς εἶναι ἀδόκιμος γιὰ τὶς συγκεκριμένες περιπτώσεις, διότι οὔτε τὴν ἱστορία, οὔτε τὴν ταυτότητά τους ἐκφράζει. Οἱ ὁμάδες αὐτὲς οὔτε ἀπὸ κάποια θρησκεία προῆλθαν, οὔτε τὰ δόγματά τους ἔχουν σχέση μὲ τὰ δόγματα κάποιας ἀπὸ τὶς γνωστὲς θρησκεῖες. Προῆλθαν ἀπὸ διαδοχικὲς ἀποσχίσεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ δόγματά τους εἶναι τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας διαστρεβλωμένα. Γι̉ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει καλύτερος καὶ ἐκφραστικώτερος ὅρος ἀπὸ τὸν ὅρο αἵρεση, ποὺ σημαίνει ἐπιλογὴ τῆς διεστραμμένης χριστιανικῆς ἀλήθειας.

Τέλος ἐκεῖνο, ποὺ ὕπουλα καὶ στοχευμένα ἀδικεῖ τὴν ἀλήθεια, εἶναι ἡ παράλληλη παράθεση προσώπων, συμβόλων, βιβλίων, εἰκόνων, προσευχῶν, ἑορτῶν, δογμάτων, ἠθῶν καὶ ἐθίμων τῆς Ὀρθοδοξίας, τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν θρησκειῶν, χωρὶς καμία διάκριση ἀνάμεσα στὴν ἀλήθεια καὶ στὴν πλάνη, καὶ χωρὶς καμία ἐνθάρρυνση πρὸς τοὺς μαθητὲς νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀλήθεια. Ἀντίθετα, σύμφωνα μὲ τὸ γενικὸ πνεῦμα τῆς ἀλληλοκατανόησης, οἱ μαθηταὶ προσανατολίζονται νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τὸ «διαφορετικό», ἀνεξάρτητα ἐὰν αὐτὸ εἶναι ἀληθινὸ ἤ ψεύτικο.

Διερωτᾶται κάποιος, ἐὰν οἱ ὑποστηρικταὶ τῶν ὡς ἄνω βιβλίων θὰ ἀποδέχονταν νὰ διδαχθῆ στὰ δημόσια σχολεῖα μία θεματικὴ ἑνότητα στὴν Κοινωνικὴ καὶ Πολιτικὴ Ἀγωγὴ μὲ θέμα τὰ καθεστῶτα διακυβέρνησης τῶν κοινωνιῶν, στὴν ὁποία θὰ εἶχαν παρατεθῆ δίπλα δίπλα τὰ γνωστὰ καθεστῶτα, Δημοκρατία, Βασιλεία, Ἀπολυταρχία, Δικτατορία, Φασισμός, μὲ θετικὰ μόνον χαρακτηριστικὰ γιὰ τὸ καθένα, χωρὶς καμμία πρόθεση νὰ διακριθῆ ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ μὲ γενικὴ καλλιέργεια τῶν μαθητῶν νὰ συνηθίσουν νὰ κάνουν ἀποδεκτὸ τὸ «διαφορετικό»!

Αὐτὴ ἡ βασικὴ φιλοσοφία τοῦ συγκρητισμοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ὑπόβαθρο τῆς συγγραφῆς τῶν νέων βιβλίων (φακέλων) τῶν Θρησκευτικῶν, ὄχι μόνον ἀπαξιώνει τὴν ἀλήθεια, βασικὴ καὶ ἀπαραίτητη παράμετρο τῆς ἀληθινῆς παιδείας, ἀλλὰ συγχρόνως προετοιμάζει τὶς ἀνυποψίαστες παιδικὲς συνειδήσεις νὰ ἀποδεχθοῦν στὴ δεδομένη στιγμὴ τὴν πλάνη, μὲ ὅλες τὶς τραγικὲς της συνέπειες.

Ἄν εἶναι δυνατὸν αὐτὴ ἡ παιδεία νὰ γίνη ἀποδεκτὴ ἀπὸ ἕνα συνειδητοποιημένο ὀρθόδοξο χριστιανό! Ποιὸς ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς παλαιοτέρους καὶ τοὺς νεωτέρους, θὰ τὴν ἀποδεχόταν; Ποιὸς θὰ τὴν ἐπικροτοῦσε; Οὐδείς! Ποιὸς δὲν θὰ τὴν ἀντέκρουε μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς του; Ὅλοι θὰ τὴν πολεμοῦσαν ὡς ἀσύμβατη πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ φιλοσοφία.

Ἄς ἀναλογισθοῦμε ὅλοι μας μὲ ὑπευθυνότητα, ποιοὶ εἴμαστε, ποιὲς εἶναι οἱ ρίζες μας, ποιὸς ὁ προορισμός μας, καὶ μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν παιδεία ποὺ ἁρμόζει σὲ παιδιά βαπτισμένα Ὀρθόδοξα, ἀπογόνους τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων.

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.

26 σχόλια

    • ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!
      ΓΙΑΤΙ ΕΑΝ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΤΕΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΕΞΟΔΕΣ ΕΙΡΩΝΙΕΣ!

    • Το μάθημα των θρησκευτικών στην Ελλάδα ειναι «ομολογιακό» για όλα τα θρησκεύματα , πλην της Ορθοδοξίας . Απόλυτο δίκιο εχει ο Πατέρας Αυγουστίνος .

  • Μηπως ειναι πλεον καιρος να αναλαβει η εκκλησια τη διδασκαλια των θρησκευτικων κι οπως λεει κι ο τιτλος του υπουργειου ” παιδειας ΚΑΙ θρησκευματων” να δημιουργηθει ο δευτερος τομεας του τιτλου και στη διοικηση ωστε να ανεξαρτητοποιηθει το ” θρησκευματων” απο το παιδειας; Διαφορετικα η αποχη απο το μαθημα παλι θα δημιουργησει την αναγκη της διδασκαλιας της ορθοδοξιας καπου αλλου και οχι φυσικα στο κατηχητικο αλλα απο επιλεγμενους θεολογους πραγματικα ικανους και ουσιαστικα ορθοδοξους.

  • Συγχαρητήρια στον π. Αυγουστίνο. Πάντα επίκαιρος και ουσιαστικός. Ας ενημερωνόμαστε οι Χριστιανοί, για να μπορέσουμε να αντισταθούμε. Πολλές αλλαγές σε πολλά πεδία, όλες με στόχο την αλλοίωση της θρησκείας μας και την αποχριστιανοποιηση της κοινωνίας μας.

  • 1. Επιτέλους κάποιος είπε κάτι για αυτά τα βιβλία.
    2. Άξιος ο π. Αυγουστίνος για τον τεκμηριωμένο λόγο του.
    3. Γνώμη άλλου θεολόγου που διδάσκει αυτά τα βιβλία:”από αυτά τα βιβλία μουσουλμάνος δεν γίνεσαι, άθεος όμως γίνεσαι”
    4. Απο αυτούς που ψηφίζουν αλλαγή φύλλου στα 15 τι να περιμένεις……

  • Εγω παντως θα προτεινα το μαθημα να μην αποκαλειται “θρησκευτικα” αλλα “θρησκοληπτικα”.
    Καλα τα λεει ο πατερ, αλλα στο μυαλο μου την εννοια “μαθημα θρησκευτικων” την εχω καπως διαφορετικα.

  • Προφανώς εχετε ταυτίσει την παιδεία με την μόρφωση. Είναι δύο διαφορετικές έννοιες με σημαντικές διαφορές. Ξεχνάτε κάτι θεμελιώδες. Ο δογματισμός δημιουργεί γνωστικούς περιορισμούς και είναι πλήρως ασύμβατος με την επιστήμη. Κανείς και κανένα δόγμα δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Αυτή κρύβεται στη γνώση. Το γεγονός ότι εμμέσως πλην σαφώς αποκλείεται, εξ ορισμού, ότι δεν διακατέχεστε από πλάνη, προσδίδει τουλάχιστον έπαρση στην άποψή σας.

    • at 22:56 Ο δογματισμός δημιουργεί γνωστικούς περιορισμούς και είναι πλήρως ασύμβατος με την επιστήμη..

      Εξωπραγματικό. Δεν υπάρχει επιστημονικό δεδομένο ασύμβατο με την ορθόδοξη πίστη.

      ..Κανείς και κανένα δόγμα δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια

      Πλανάσθε μη ειδότες τας Γραφάς.

      Η βιασύνη του ανθρώπου να γνωρίσει την απόλυτη αλήθεια χωρίς να έχει υποψιαστεί τις περισσότερες φορές ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ένα πρόσωπο.Και δεν είναι η γνώση μέσω εννοιών και αφηρημένων στοχασμών. Ο Χριστός δεν απάντησε στον Πιλάτο ¨τι είναι αλήθεια¨, στους μαθυητές του όμως θα πει ¨ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ¨

      • Η τοποθέτησή σας από μόνη της,ειδικά στην παράγραφο 2, αποδεικνύει την ευστοχία των επιχειρημάτων του at22:56. Αμφιβάλλω όμως αν το αντιλαμβάνεστε…

    • Για τον ανώνυμο at22:56

      ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η Ορθόδοξη άποψη

      Πρέπει πάντα να υπάρχει μία διάκριση ως προς τη δυνατότητα γνώσης.
      α). Η γνώση του Ακτίστου δηλ. της θεότητας (των ενεργειών, της παρουσίας της) και β) η γνώση της δημιουργίας.
      Αυτό σημαίνει ότι αν θέλω να έχω γνώση του κτιστού δηλ. της δημιουργίας, ο επιστήμονας θα μου μιλήσει για το πώς λειτουργεί το κτιστό.
      Αν θέλω να μάθω για το Θεό, δεν θα ρωτήσω τον επιστήμονα. Θα ρωτήσω αυτόν που έχει πείρα-εμπειρία της παρουσίας του θεού, δηλ. τον προφήτη , τον θεόπτη.
      Μέσω της επιστήμης δεν ερμηνεύονται οι ενέργειες της θεότητας.

  • Προφανώς, στα συμβατά επιστημονικά δεδομένα που γνωρίζετε, θα συμπεριλαμβάνετε και την επιστημονική τεκμηρίωση, που κατά την άποψή σας υπάρχει,πως μία γυναίκα, επί παραδείγματι παρθένος, μπορεί να τεκνοποιήσει!
    Αγνοείται όμως, ότι η αλήθεια (και κατά συνέπεια η πίστη) προέρχεται εκ του τεκμηρίου. Όπως επίσης καταφανώς αγνοείται, ότι η μαρτυρία δεν αποτελεί επιστημονική τεκμηρίωση ιδιαίτερα δε, όταν εμπεριέχει και μεταφυσικά χαρακτηριστικά.

  • Μια οικτρή μειοψηφία του 18% των Ελλήνων ψηφοφόρων προσπαθεί να επιβάλλει ετσιθελικά την άποψή της.
    Θα πάνε κι αυτοί από εκεί που ήρθανε…

  • ο χριστός σίγουρα δεν ήταν ινδιάνος,γιατί ως τέτοιο τον παρουσιάζουν τα βιβλία της Ε δημοτικού…βιβλία που δεν σέβονται την ελληνοορθόδοξη παράδοση,δεν είναι βιβλία,λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.

  • “Όπου Ανατολή,εκεί θρησκεία και χολέρα” (ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ).
    Είμαι άθεος.Σας λυπάμαι όλους εσάς των θρησκειών, φοβισμένα ανθρωπάκια, που έτσι και τολμήσει και γράψει κάποιος αντίθετα στις θρησκείες σας, αυτά τα βαρύδια της Ανθρωπότητας, πέφτετε να τον φάτε, χριστιανοφασίστες. Κozan, να το γράψεις αυτό.

    • Αν και αμφιβάλλω αν είσαι άθεος

      μία ερώτηση : άθεος με θρησκεία ή χωρίς θρησκεία (!!!)

      και μία αφιέρωση :

      Ακροπατώ σε χείλος γκρεμού υπερηφάνειας…
      –Ακροβατώ σε σχοινί εγωισμού τεντωμένο …
      –Καλπάζω πάνω στο άτι των δικών μου θέλω …
      — Ζω και φαντασιώνομαι
      στους λογισμούς της πλάνης και των ειδώλων μου.

    • Μη μας λυπασε ειμαστε ευτυχισμενοι. Δε φοβομαστε κι αυτο γιατι για μας ο θανατος του σωματος δεν ειναι τελος αλλα αρχη αιωνιας ζωης της ψυχης μας μεσα σε ατελευτητη χαρα και φως. Μην ενοχλεισαι γιατι εχουμε επιχειρηματα και αποψη. Ζοριζεσαι αλλα κατσε και διαβασε κι αφουγκρασου την δικη σου ψυχη που εχει τοσες αναγκες να τραφει

      • Ετσι αυτοπαραμυθιαζεστε ΌΜΩς ξερετε καλα μεσα σας οτι ο τρομος του θανατου και το ελεεινό δίπολο αμοιβή-τιμωρία μετα θανατον ειναι που σας ωθει στην παραδοση ανευ ορων στον μπαμπούλα των θρησκειων.Υποκρισία βαθιά σε ολες τις θρησκειες,αυτη ειναι η αληθεια.Τα περασα ,μακρια απο μας.

        • Εισαι παντελως αδιαβαστος κι εγωισταρος. Παραμυθιαζεις το μυαλο σου με ανοησιες ,φουσκωνεις ως αθεος δηλ πανισχυρε που δε φοβασε θανατο που παει η αυλη ψυχη οταν φευγει απο το σωμα; καμια αμοιβη και καμια τιμωρια δεν στοιχειοθετουν την ορθοδοξια. Απο ποτε η αγαπη λεγεται μπαμπουλας; αυτο ειναι αλλοιωση και συκοφαντιση. Υποκρισια εχει η αλλοιωση. Το αυθεντικο Ποτε! Περασες και δεν ακουμπησες γθα ναχεις να λες περασα

  • Η ιδια η ζωη απο μονη της αποτελει το μεγαλυτερο μυστηριο. Αυτο της εισοδου και της αποχωρησης της ψυχης στο και απο το σωμα. Το ενα υλικο, το αλλο αυλο. Το ενα φθαρτο, το αλλο αφθαρτο ως αυλο. Αυτη η συνδεση και η αποσυνδεση που σοκαρει συνδετικα απο χαρα και αποσυνδετικα απο λυπη. Αλλα κι αυτη η ιδια δημιουργια της αναπτυξης και διαμορφωσης του γονιμοποιημενου ωαριου!

Γράψτε απάντηση στο 3 ου. κουτουρου Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

Προσοχή!!! Για να δημοσιεύονται, από 'δω και στο εξής, τα σχόλιά σας, θα πρέπει να επιλέγετε, την παρακάτω επιλογή  "Διάβασα και αποδέχομαι τους Πολιτική απορρήτου  " που σημαίνει ότι διαβάσατε κι αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου του kozan.gr. Αν, κάποια φορά, ξεχάσετε να το κάνετε θα λάβετε μια ειδοποίηση ότι δεν το πατήσατε (αρα δεν αποδεχτήκατε την πολιτική απορρήτου). Σε αυτή την περίπτωση, για να μη χαθεί το σχόλιο σας, πατήστε να γυρίσετε πίσω  και ξαναπατήστε "δημοσίευση", τσεκάροντας, προηγουμένως, την προαναφερόμενη επιλογή. Η συμπλήρωση των πεδίων όνομα, Ηλ. διεύθυνση και ιστότοπος, της παραπάνω φόρμας, δεν είναι υποχρεωτική.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.