Σαν πλησίαζαν αυτές οι μέρες και έμπαινε ο Δεκέμβρης περιμέναμε πως και πώς να στολίσουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κι όταν έφθανε αυτή η στιγμή, ξέραμε ότι οι γιορτές πλησιάζουν, οι διακοπές του σχολείου ήταν κοντά, τα δώρα θα ετοιμαζόταν και η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ήταν διάχυτη. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, αυτή η εορταστική περίοδος όλο και μεγαλώνει, όλο και διαρκεί περισσότερο.
Από την μία τα εμπορικά καταστήματα θέλουν να μαγέψουν τους καταναλωτές και να τους παρασύρουν με τις στολισμένες βιτρίνες και τα εορταστικά φώτα να μπουν στο εορταστικό κλίμα και να ξοδέψουν πιο εύκολα. Από την άλλη πολλοί σκέφτονται ότι με αυτό τον τρόπο θα δώσουν μια ευχάριστη νότα, μια εορταστική διάθεση στην καθημερινότητα και ίσως ξεχαστούν τα προβλήματα. Πόσα φωτάκια όμως πρέπει να βάλει κάποιος για να φωτίσει την μοναξιά; Κι όταν τα λαμπάκια σβήσουν μήπως η μοναξιά γίνει πιο έντονη; Και ποιο είναι εκείνο το αστέρι που θα δώσει ελπίδα, θα διώξει την λύπη και θα φέρει πραγματική χαρά; Είναι αρκετά όλα αυτά να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα ή πρόσκαιρα θα φωτίσουν την ζωή μας;
Ο καθένας ίσως έχει διαφορετικές απαντήσεις και σίγουρα η λύση δεν είναι να περάσουμε στο άλλο άκρο και να συνεχίσουμε να ζούμε στην μιζέρια της καθημερινότητας, έχουμε ανάγκη από την γιορτινή ατμόσφαιρα. Κι αν μπορούμε να φωτίσουμε την μοναξιά κάποιου, να δώσουμε ελπίδα για να επιστρέψει το χαμόγελο σε κάποιον, να ξεχάσουμε τα προβλήματα ας το κάνουμε, αρκεί να συνεχίσουμε και όταν τα λαμπερά φωτάκια θα σβήσουν
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
Η γιορτινη ατμοσφαιρα πρεπει να ειναι μεσα μας. Οχι στους δρομους. Κι αυτο απαιτει δουλιτσα εσωτερικη. Αν ζησουμε το κυριο θεμα της γιορτης, με προετοιμασια αυτοβελτιωσης τοτε ολα θα οδηγουν σε χαρα. Τιποτε εξωτερικο δεν μπορει να βοηθησει αν δεν διορθωσουμε τα κακως κειμενα του χαρακτηρα μας