Ήταν τέτοιους κιρός, μπουρεί κι λίγις μέρις αργότιρα. Μια βδουμάδα νουρίτιρα, είχαμι παέν΄ σ’ Παναΐα για να μαζώξουμι γλύκα. Του μέρους του ήξιρα καλά γιατί πάινα κι βουηθούσα τουν Καλιάκου* κι τουν Γιώργου, πρώτα ξαδέρφια τ΄ς μάνας μ΄ κι τ΄Θειά μ΄ τ΄Γίτσα*, που ήταν αδιρφή τ΄ς. Είχαν ικεί μπαχτσιέδις. Θκιμ΄ δλειά ήταν να κουβαλνώ μι […]