Ο πόθος του γερό-Κοζανίτη – Πραγματική ιστορία του 1912

2 Οκτωβρίου 2018
17:03

Ζωηρά μένει στη μνήμη μου η ιστορία την οποία διηγήθηκε στην τάξη μας ο ανεπανάληπτος και αλησμόνητος καθηγητής μας, ο παπάς, ο Παπασιώπης και αναφέρεται σ’ έναν Κοζανίτη ο οποίος γεννήθηκε περί το 1815 και πέθανε λίγο πριν την απελευθέρωση της Κοζάνης. Το όνομά του ήταν Κυρατσούς. Αγαπητός απ’ όλους, τίμιος και αγνός και προπαντός θερμότατος πατριώτης, ο Κυρατασούς, ζούσε με το ακοίμητο βάσανο του σκλάβου που ζει υπό ζυγόν ξένου βάρβαρου. Όμως ήλπιζε. Ήλπιζε ότι θα ζήσει και θα προλάβει να δει την απελευθέρωση της Κοζάνης. Κι η ελπίδα του αυτή έγινε πίστη, όταν τα σύνορά μας, αργότερα, έφτασαν στη Μελούνα της Θεσσαλίας.

Τώρα πλέον ο Κυρατσούς περνούσε και ώρες χαράς. Ήταν οι μυστικές νυχτερινές συγκεντρώσεις, εκ περιτροπής στα διάφορα σπίτια, όπου πάντοτε αυτός παρών, άκουγε τα νέα που έφταναν από τη Λάρισα σχετικά με τις προετοιμασίες του Ελληνικού Στρατού, που πάντοτε ήταν νέα ενθαρρυντικά και αισιόδοξα.

Όμως τα χρόνια περνούσαν, τα μαλλιά του άσπρισαν κι ο Κυρατσους έγινε γερό-Κυρατσούς, που εβασανίζετο από τις ανησυχίες του. Γι’ αυτό όταν συναντούσε κανέναν της παρέας, πάντοτε ρωτούσε με κάποια προφύλαξη και κάπως συνωμοτικά.

– Γιατί ρα δε φαν’καν ακόμα οι άλλ; Τι του κλώθ’ν τόσου;

Πέρασαν όμως κι’ άλλα χρόνια κι ακόμα “οι άλλ’ δε φαν’καν”!

– Φοβούμι, έλεγε τώρα ο γέρο-Κυρατσούς. Φοβούμι να μην πιθάνου κι δεν προφτάσου να ιδώ τ’ς άλνους να σεβαίν’ σ’ην Κόζιαν. Θέλου ρα να ζήσου, να βγω μια μέρα στου τζιαντέ κι να καμαρώσου έναν τσιουλιά μας. Να τουν ιδώ μι τ’ν άσπρ’ν κρατσανέλλα φουστανέλλα, μι τα τσαρούχια μι τ’ς φούντις, μι τ’ς μπουντουβέζις κι μι του φέσ’ μι τ’ φούντα, στραβουβαλμένου στου κιφάλ’ τ’ μπουντουβέζις κι μι του φέσ’ μι ‘ φούντα, στραβουβαλμένου στου κιφάλ’τ’. Έναν τέτοιουν αρά να ιδώ κι τ’ν άλλ τ’ν ώρα ας πιθάνου!

Όμως η μοίρα του, δεν έγραφε να ζήσει και να προφτάσει να δει “τ’ς άλνους να σεβαίν’ σ’ην Κόζιαν”.

Κάποιο πρωί ακούστηκε στην αγορά ότι ο γέρο-Κυρατσούς βρίσκεται στα τελευταία του. Εσπευσμένα πέντε – έξη από τους φίλους του, με τους οποίους τα λέγανε στις μυστικές συγκεντρώσεις, σπεύσανε να τον επισκεφθούν.

 Οι οικείοι του τους οδήγησαν στο δωμάτιό του. Εκεί ο παππούς ξαπλωμένος στο γιατάκι του, στο μεντέρι, δίπλα στο τζάκι, ούτε καν ήταν σε θέση ν’ αντιληφθεί την παρουσία τους. Κι’ εκείνοι, με συγκίνηση και αμηχανία τον κοιτούσαν όρθιοι. Κάποια στιγμή στο βάθος του δωματίου έκαναν έναν κύκλο και κάτι ψιθύρισαν μεταξύ τους. Στη συνέχεια κάποιος απ’ αυτούς ξεκόπηκε κι έκανε μερικά βήματα προς το γιατάκι του παππού. Εκεί γονάτισε κι έφερε το στόμα του πολύ κοντά στο αυτί του. Έκανεμ τις παλάμες του ένα χωνί γύρω από το στόμα τ’ αυτί και φώναξε:

–  Παππουουου!… Ήρθαν οι άλλ!!!!

Φαίνεται πως ο παππούς άκουσε. Ένα χαμόγελο γράφτηκε στα χείλη του. Γύρισε ελαφρά το κεφάλι του, κοίταξε προς τους φίλους του και τους είδε. Έκανε μια προσπάθεια να τους μιλήσει και τα κατάφερε.

– Φέριμέτι έναν να ιδώ, κατόρθωσε να πει και να τους παρακαλέσει.

Στη συνέχεια γύρισε το βλέμμα του στο ψηλότερο μέρος του απέναντι τοίχου, κι’ εκεί έμεινε να κοιτάζει με το χαμόγελο πάντα ζωγραφισμένο στα χείλη του. Σίγουρα εκεί ψηλά που κοιτούσε “έβλεπε” τα φανταράκια και τα ευζωνάκια να μπαίνουν στην Κοζάνη.

Κι έτσι όπως ήταν με το χαμόγελο, με τα μάτια που κι’ αυτά γελούσαν, με ολόχαρο το πρόσωπό του, πανευτυχής, ο γερό-Κοζανίτης, ο παππούς ο Κυρατσούς, ξεψύχησε.

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΒΑΝΤΗΣ – Θεσσαλονίκη 1988

Από το περιοδικό “Ελιμειακά”, τεύχος 20, Ιούνιος 1988, που εκδίδει ο Σύλλογος Κοζανιτών Θεσσαλονίκης – Για τη μεταφορά στο διαδίκτυο kozan.gr

8 σχόλια

  • Σύμφωνα με τους συριζαιους ο παππούς – πατριώτης χαρακτηριζεται εθνικιστης, χρυσαυγιτης και πολλά άλλα… Σύμφωνα με μένα είναι ένας πατριώτης ο οποίος όπως και εμείς θέλουμε την πατρίδα ελεύθερη… Θέλω να μπορώ να περπατώ στο δρόμο χωρίς φόβο να μπορώ να πάω σε κάθε γωνιά της Ελλάδας χωρίς περιορισμούς, να κοιμάμαι αφήνοντας την πόρτα ξεκλείδωτη. Έτσι μεγάλωσα ελεύθερος… Ναι στους μετανάστες αλλά μόνο σαυτους που σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί. Και οι Ελληνες πήγαν μετανάστες όσοι όμως δεν συμορφωθηκαν γύρισαν πίσω χωρίς να το καταλάβουν…

  • Κοζάνη ιστορική πόλη της σύγχρονης Μακεδονίας, με λαό ανυπότακτο προς τους κατακτητές. Μπορεί η πόλη να στερείται αρχαία ιστορία αλλά από το 1600 και μετά η ιστορία της είναι μεγάλη και Ελληνική, ένας τόπος που φιλοξένησε επαναστατημένους Έλληνες εκείνη την εποχή. Στη σημερινή εποχή την πόλη την έχουν καταλάβει διάφοροι γυρολόγοι με γνώμονα το συμφέρον και τα ψέματα.

Αφήστε μία απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

Προσοχή!!! Για να δημοσιεύονται, από 'δω και στο εξής, τα σχόλιά σας, θα πρέπει να επιλέγετε, την παρακάτω επιλογή  "Διάβασα και αποδέχομαι τους Πολιτική απορρήτου  " που σημαίνει ότι διαβάσατε κι αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου του kozan.gr. Αν, κάποια φορά, ξεχάσετε να το κάνετε θα λάβετε μια ειδοποίηση ότι δεν το πατήσατε (αρα δεν αποδεχτήκατε την πολιτική απορρήτου). Σε αυτή την περίπτωση, για να μη χαθεί το σχόλιο σας, πατήστε να γυρίσετε πίσω  και ξαναπατήστε "δημοσίευση", τσεκάροντας, προηγουμένως, την προαναφερόμενη επιλογή. Η συμπλήρωση των πεδίων όνομα, Ηλ. διεύθυνση και ιστότοπος, της παραπάνω φόρμας, δεν είναι υποχρεωτική.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.