Το περασμένο θέρος επήλθε σημαντική επιδείνωση των ελληνορωσικών σχέσεων με επιστέγασμα την απέλαση Ρώσων διπλωματών μετά την, καθ’ υπαγόρευση, καταγγελία ανάμειξης αυτών στην υποκίνηση διαδηλώσεων κατά της διαφαινόμενης υπογραφής μειοδοτικής συμφωνίας με τη γείτονα χώρα και, στη συνέχεια, διαδηλώσεων κατά της υπογραφής. Ο «κακός» Ρώσος των ταινιών του Χόλλυγουντ κατηγορήθηκε για ανάμειξη και στα εσωτερικά του γειτονικού προτεκτοράτου, προκειμένου να επηρεάσει την έκβαση του δημοψηφίσματος! Και μερίδα της κοινής γνώμης στη χώρα μας πιστεύει αυτά, καθώς έχουν μεταβληθεί σε «Αμερικανάκια», με την έννοια της δεκαετίας του 1960, αυτή δηλαδή του αφελούς, ή και με μία νέα, αυτή της πλήρους υποταγής και αποδοχής της pax Americana!
Στο αεροδρόμιο δεν υποδέχθηκε ουδείς εκπρόσωποςα της ρωσικής κυβέρνησης τον πρωθυπουργό μας! Αν η επίσκεψη γινόταν μετά από πρόσκληση του Ρώσου ομολόγου του, θα συνιστούσε ακραία περιφρόνηση όχι μόνο προς το πρόσωπο αλλά και προς τους διαχρονικούς περί φιλοξενίας κανόνες. Αλλά τη συνάντηση επιδίωξε ο πρωθυπουργός της χώρας μας. Γιατί άραγε; Ρωσική πηγή υπέθεσε ότι ο Τσίπρας θα ζητήσει από τον Πούτιν να μην εμποδίσει (για δικούς του βέβαια λόγους) την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Ελληνική πηγή, η οποία χαρακτήρισε την επίσκεψη επίσημη, ανακοίνωσε ότι σκοπός της θα είναι η περαιτέρω ανάπτυξη και εμβάθυνση της διμερούς συνεργασίας σε ζητήματα οικονομίας, διαλόγου επί περιφερειακών θεμάτων, ενέργειας και πολιτισμού.
Οι συναντήσεις έγιναν και ακολούθησε κοινή συνέντευξη τύπου Τσίπρα-Πούτιν. Σταχυολογούμε κάποια από τα λεχθέντα.
Ο Πούτιν δήλωσε ότι μας ενώνουν πολλές προοπτικές. Ως λαούς, προσθέτουμε, ασφαλώς ναι. Ως κυβερνήσεις χωρών ελάχιστες μόνο στον οικονομικό τομέα και αυτές κατ’ ανάγκη. Μία από αυτές είναι η παροχή φυσικού αερίου. Γι’ αυτό και το κυβερνόν κόμμα ως ασήμαντη αντιπολίτευση στο παρελθόν λυσσομανούσε κατά της κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου ρωσικών συμφερόντων. Σήμερα προπαγανδίζει στο έπακρο τον άλλο, αμερικανικών, που στοχεύει στην απομόνωση της Ρωσίας από την μεγάλη αγορά της Δυτικής Ευρώπης. Ο Πούτιν έκανε λόγο και για τον αυξανόμενο αριθμό Ρώσων περιηγητών στη χώρα μας είτε για διακοπές είτε για επίσκεψη θρησκευτικών μνημείων. Δεν γνωρίζουμε, αν ετέθη προς συζήτηση το θέμα της θεώρησης των διαβατηρίων, η οποία καταταλαιπωρεί τους Ρώσους πολίτες. Ο Τσίπρας ασφαλώς θα απαντούσε ότι η Ελλάδα, ως χώρα μέλος της ΕΕ σέβεται τους θεσμούς αυτής, θεσμούς, που, κατά σύμπτωση, είναι σε βάρος της χώρας μας! Ασφαλώς και δεν απασχόλησε και το ζήτημα της αδυναμίας εισόδου στη χώρα μας Ελλήνων της Κριμαίας, οι οποίοι οφείλουν να κατέχουν διπλωματικά έγγραφα της Ουκρανίας. Η Ελλάδα δεν θα κάνει καμιά χάρη στα παιδιά της, επειδή σέβεται τις αποφάσεις των ισχυρών! Ο Ρώσος πρόεδρος δεν παρέλειψε να θεωρήσει σαχλαμάρες τα διαδοθέντα περί συνωμοσίας της χώρας του κατά της Ελλάδας.
Ο Τσίπρας τόνισε τη διαχρονικά «σταθερή» και «δυναμική» σχέση ακόμη και όταν οι γεωπολιτικές εξελίξεις μας χώριζαν. Πέρα από τον τορπιλισμό του σχεδίου κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου, ας θυμηθούμε και την ακύρωση διαγωνισμού για την πώληση εταιρείας εκμετάλλευσης φυσικού αερίου, στον οποίο πλειοδότησε ρωσική εταιρεία! Βέβαια είχαμε στο παρελθόν και συνεργασία, όταν η δικτατορική κυβέρνηση της χώρας μας είχε αναθέσει σε σοβιετικές εταιρείες την κατασκευή θερμοηλεκτρικών σταθμών, παρά τη σαφή αντιπαλότητα λόγω παραχώρησης της χώρας μας στη Δύση πριν ακόμη από τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου! Υπάρχουν άραγε σήμερα συγκρουόμενα γεωπολιτικά συμφέροντα μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδος και ποια είναι αυτά; Πόσο ικανοποιεί τον Έλληνα η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού της χώρας ότι αυτή δεν δέχεται έξωθεν εντολές; Τόνισε ο πρωθυπουργός μας, πολύ ορθά, ότι η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη Ρωσία και να βασίζεται σε ειλικρινή διάλογο μαζί της. Αβροφροσύνη; Δεν έχει αντιληφθεί τα τεκταινόμενα από τις ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας και την άκρως παθητική στάση των Ευρωπαίων εταίρων της στο ΝΑΤΟ; Τί να του απαντήσει σ’ αυτό ο Πούτιν; Ο πρωθυπουργός μας εξέφρασε την ανησυχία του για το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας, το οποίο εν πολλοίς ενισχύεται με την προμήθεια ρωσικών πυραύλων. Τί άραγε να ζήτησε; Να αρνηθεί η Ρωσία την πώληση αυτών στην εχθρική «σύμμαχό» μας του ΝΑΤΟ; Αλλά δεν είναι η «συμμαχία» πλέον αρμόδια γι’ αυτό το θέμα; Ποιος είναι τόσο ιδεαλιστής στον πλανήτη, ώστε να κατασκευάζει οπλικά συστήματα και να αρνείται να τα πωλήσει στους «κακούς». Εμείς τελικά πουλήσαμε στη Σαουδική Αραβία; Ήλθε όμως και στην ουσία της επίσκεψης ο πρωθυπουργός μας. Διαβεβαίωσε τον Πούτιν, που μπορεί να είχε «πλανηθεί» από τους επιτελείς του, ότι η συμφωνία των Πρεσπών λύνει δίκαια το ονοματολογικό. Αν δεν τον έπεισε, ίσως στο μέλλον τον χαρακτηρίσει εθνίκι ή φασίστα, που τορπιλίζει την ειρήνη, που το ΝΑΤΟ ποθεί να επικρατήσει μεταξύ των λαών! Μίλησε και για θρησκευτικούς δεσμούς μεταξύ των δύο λαών ο πρωθυπουργός μας. Άραγε συμβούλεψε τον Πούτιν να εναρμονίσει το Σύνταγμα προς τα «προοδευτικά», ώστε να καταστεί και η Ρωσία ουδετερόθρησκο κράτος; Θα μπορούσε να διαθέσει και κάποιους ινστρούχτορες, αν εξέλιπαν αυτοί από τη μετακομμουνιστική Ρωσία!
Οι ευτελείς δημοσιογράφοι επιχείρησαν να ευτελίσουν την συνέντευξη κάνοντας λόγο για τη γραβάτα. Ο πρωθυπουργός με την εμπειρία από τη χολλυγουντιανή εκδήλωση στις Πρέσπες συνδύασε την αποβολή της γραβάτας με την αφαίρεση του βρόχου από τον λαιμό του λαού μας! (Γιατί να μην το τονίζει, αφού πολλοί το πιστεύουν;). Πάντως δεν απέκλεισε να τη φορέσει, αν ο Πούτιν του προσφέρει μία ως δώρο. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν παρασύρθηκε στην ελαφρότητα που έδειξε ο πρωθυπουργός μας. Η στάση του δικού μας μου θύμισε ποίημα του Καβάφη:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Όλοι αυτοί, που θεωρούν τον Τσίπρα μάστιγα, ας σκεφθούν, επί τέλους, ψύχραιμα και λογικά. Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος στην κατάντια της χώρας; Φταίγει για όλα ο Τσίπρας ή μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι «εθνάρχες», που τους τιμήσαμε με ονοματοδοσία οδών και πλατειών; Συνθήματα όπως «ανήκομεν εις την Δύσιν» και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έχουν λησμονηθεί; Αν σήμερα αμφισβητούμε την καλοσύνη των Αμερικανών και των άλλων εταίρων, θα τους περιβάλλουμε με «φωτοστέφανο», όταν ευδοκήσουν να παραχωρήσουν και πάλι την εξουσία στα «καθαρόαιμα» αστικά κόμματα;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
