To kozan.gr εγκαινιάζει ένα νέο κύκλο αφιερωμάτων – συνεντεύξεων συμπολιτών & συμπατριωτών μας, που πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό και να αναζητήσουν το εργασιακό τους μέλλον μακρυά από την Πατρίδα. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες και βιώματα του καθενός, θα γνωρίσουμε τον τρόπο ζωής και τις συνθήκες διαβίωσης σε άλλες χώρες, με τις θετικές κι αρνητικές πτυχές που ισχύουν στην καθεμιά απ’ αυτές. Aν κι εσείς εργάζεστε στο εξωτερικό και θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη δική σας ιστορία επικοινωνήστε μαζί μας στο [email protected]
Ο Δρ Δημήτριος Σαββίδης, γιος του Κωνσταντίνου Σαββίδη και της Άννας Σαββίδου, το γένος Τσιούκρα, γεννήθηκε στις 30 Μαΐου 1974 στην Κοζάνη, όπου κι αποφοίτησε από το 1ο Γενικό Λύκειο της πόλης. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Μπαντή, Περιβαλλοντολόγο, απόφοιτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και υπάλληλο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Έχει δύο μεγαλύτερα αδέρφια τον Αθανάσιο και τον Αντώνιο. είναι υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (European Commission) με σύμβαση εργασίας στη Γενική Διεύθυνση Δράσης για το Κλίμα (Directorate General Climate Action, DG-CLIMA) Τμήμα Μεταφορές C4, που εδρεύει στις Βρυξέλλες του Βελγίου. Είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη και την εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ σχετικά με τη μείωση των εκπομπών CO2 από τα βαρέα επαγγελματικά οδικά οχήματα.
1. Πόσα χρόνια ζείτε στις Βρυξέλλες και περιγράψτε μας, συνοπτικά, πώς προέκυψε η εργασία σας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission) και συγκεκριμένα στη Γενική Διεύθυνση Δράσης για το Κλίμα (Directorate General Climate Action, DG–CLIMA), στο Τμήμα Μεταφορών C4;
Στις Βρυξέλλες βρίσκομαι από τον Ιούνιο του 2010. Ξεκίνησα να εργάζομαι στη Γενική Διεύθυνση Βιομηχανίας και Επιχειρήσεων και ήμουν υπεύθυνος για τις εκπομπές ρύπων των κινητήρων εσωτερικής καύσης των μη οδικών κινητών μηχανημάτων. Από το 2013 μέχρι και σήμερα εργάζομαι στη Γενική Διεύθυνση Δράση για το Κλίμα και συγκεκριμένα στη μονάδα που ασχολείται με τις οδικές μεταφορές. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την πρόσληψή μου ήταν αυτή που ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις: Αποστολή βιογραφικού, συνέντευξη με τους υπευθύνους της μονάδας που επρόκειτο να εργαστώ, δεύτερη συνέντευξη με τον διευθυντή της διεύθυνσης και στη συνέχεια πρόσληψη. Ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος και στις δύο θέσεις που έκανα αίτηση, αφού οι υποψήφιοι προέρχονται από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ.
Σήμερα λοιπόν, είμαι υπεύθυνος για την ανάπτυξη και την εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ σχετικά με τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και της κατανάλωσης καυσίμου από τις μηχανές εσωτερικής καύσης (ΜΕΚ) βαρέων οχημάτων (φορτηγά και λεωφορεία). Επίσης, είμαι υπεύθυνος για τη σύνταξη της σχετικής νομοθεσίας και για την ανάπτυξη και εξέλιξη του εργαλείου προσομοίωσης VECTO (Vehicle Energy Consumption calculation TΟol) που εισήχθη στη σχετική νομοθεσία και χρησιμοποιείται από 1 Ιανουαρίου 2019 σε όλα τα καινούργια βαρέα οχήματα προκειμένου να προσδιοριστεί η ποσότητα CO2 που αυτά εκπέμπουν σε συγκεκριμένες συνθήκες και η κατανάλωση καυσίμου. Έχω στενή συνεργασία με την αυτοκινητοβιομηχανία και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, τις αρχές των Κρατών Μελών της ΕΕ και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Επιπλέον, διαχειρίζομαι συναφείς μελέτες και έργα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, προετοιμάζω ενημερώσεις, επιστολές, παρουσιάσεις και συμμετοχές σε συνεδριάσεις της ΕΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκπροσωπώ την ΕΕ σε συναντήσεις και συνέδρια. Τέλος, συμμετέχω στην τεχνική επιτροπή για τα μηχανοκίνητα οχήματα (Technical Committee of Motor Vehicles – TCMV), μέλη της οποίας είναι αποκλειστικά εθνικοί εμπειρογνώμονες των Κρατών Μελών της ΕΕ, οι οποίοι συζητούν τις τελικές προτάσεις για το κείμενο των Ευρωπαϊκών Οδηγιών (Directives), τροποποιούν τους Κανονισμούς (Regulations) και ψηφίζουν τεχνικά μέτρα.
2. Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας σας, σε ό,τι αφορά το ωράριο, το χώρο που εργάζεσθε και γενικότερα οτιδήποτε θεωρείτε εσείς σημαντικό πως πρέπει να μας αναφέρετε;
Οι συνθήκες εργασίας θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηρισθούν ιδανικές. Το καθημερινό ωράριο είναι 8ωρο. Υπάρχει όμως μια σχετική ευελιξία ως προς το πως θα συμπληρωθούν οι 8 ώρες. Ο κάθε υπάλληλος μπορεί να βρίσκεται στο γραφείο του από τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Οι ώρες όμως που όλοι οι υπάλληλοι υποχρεωτικά πρέπει να βρίσκονται στις θέσεις τους (core times) είναι από τις 9:30 μέχρι τις 12:00 και από τις 15:00 μέχρι τις 17:00 (ή 16:30 την Τετάρτη και την Παρασκευή). Από τις 12:00 μέχρι τις 15:00 κάθε μέρα είναι το διάλειμμα για φαγητό (lunch break) και ο καθένας μπορεί να το αξιοποιήσει αναλόγως. Το ελάχιστο υποχρεωτικό διάλλειμα που πρέπει να κάνει ένας υπάλληλος είναι 20 λεπτά, ενώ αν κάποια μέρα δεν συμπληρώσει 8 ώρες εργασίας τότε αυτό μπορεί να γίνει τις αμέσως επόμενες ημέρες, δουλεύοντας φυσικά παραπάνω από 8 ώρες, ώστε να καλύψει το προηγούμενο έλλειμμα.
Εκτός από το ωράριο όμως που σας περιέγραψα πιο πάνω, οι ανέσεις που μας παρέχει η ΕΕ σχετικά με τον εξοπλισμό του γραφείου, τις κτιριακές υποδομές, τις οικογενειακές παροχές (π.χ. παιδικούς σταθμούς), την ιατροφαρμακευτική ασφάλεια και περίθαλψη είναι σε υψηλότατο επίπεδο γι’ αυτό και στην αρχή είπα ότι οι συνθήκες εργασίας είναι ιδανικές. Τέλος, οι προοπτικές εξέλιξης σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον είναι μεγάλες, όπως και η ευθύνη στη διαχείριση θεμάτων που άπτονται των αρμοδιοτήτων μας.
3. Θα πει κάποιος, πως, σίγουρα, η εργασιακή ποιότητα κι αυτά που παρέχονται σ’ έναν υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι εξαιρετικά, όμως για λίγους, όσους δηλαδή, διαθέτουν τα προσόντα. Τι συμβαίνει όμως με τους υπόλοιπους Έλληνες μετανάστες; Ποια είναι η ζωή τους εκεί; Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που δεν έχει – επαγγελματικά – εξειδικευτεί σε κάτι, μπορεί να “κυνηγήσει” το όνειρό του στις Βρυξέλλες κι αν ναι τι πρέπει να προσέξει;
Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει πολλοί συμπατριώτες μας στις Βρυξέλλες και στο Βέλγιο γενικότερα. Σαφώς και όλοι δεν έχουν τον ίδιο βαθμό εξειδίκευσης αλλά όταν κυνηγάς, όπως είπατε το όνειρό σου τότε σίγουρα θα πετύχεις! Στην αρχή κάποιος ενδέχεται να αντιμετωπίσει δυσκολίες λόγω της διαφορετικής κουλτούρας και συνθηκών αλλά με τον καιρό προσαρμόζεται και αρχίζει να αποδίδει. Επίσης, πολλοί άνθρωποι επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες, αφού δυστυχώς δεν είναι ίδιες με αυτές της Ελλάδας και τους λείπει ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός. Το μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων που ήρθαν στο Βέλγιο έχουν βρει μία θέση εργασίας, κάποιοι μάλιστα κατέχουν και σημαντικές θέσεις ευθύνης, ενώ αρκετοί από αυτούς αποφασίζουν να περάσουν εδώ τα επόμενα χρόνια της ζωής του δημιουργώντας οικογένεια, αν δεν την έχουν φέρει ήδη από την Ελλάδα. Υπάρχει επίσης η Ελληνική κοινότητα που παρέχει βοήθεια σε όσους τη χρειάζονται και μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης οι περισσότεροι μοιράζονται τις εμπειρίες τους ώστε να αποτελέσουν χρήσιμο οδηγό για αυτούς που θα αποφασίσουν να έρθουν αργότερα.
4. Μιλήστε μας για την ζωή στις Βρυξέλλες. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζετε και τι ενδεχομένως θαυμάζετε στο μέρος που ζείτε;
Η πόλη των Βρυξελλών είναι το κέντρο της Ευρώπης όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), το στρατηγείο του ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με έναν πολύ μεγάλο αριθμό εταιριών και οργανισμών που επίσης εδρεύουν εδώ την καθιστούν αυτομάτως κέντρο των εξελίξεων. Υπάρχει μια πολύ-πολιτισμικότητα και αν περπατήσουμε στους δρόμους της πόλης θα ακούσουμε τους πολίτες (μόνιμοι κάτοικοι ή επισκέπτες) να μιλούν διάφορες γλώσσες φέρνοντας ο καθένας από αυτούς και στοιχεία της χώρας από την οποία κατάγεται. Έτσι δημιουργείται ένα τεράστιο μωσαϊκό πολιτισμών και αντιλήψεων που έχει μια εξαιρετική ομορφιά. Εδώ μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα ενώ ταυτόχρονα να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Το Λονδίνο, το Άμστερνταμ, το Παρίσι και άλλες μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι εύκολα προσβάσιμες και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το Βέλγιο ως χώρα δεν είναι μεγάλη αλλά η θέση του το καθιστά κομβικό ταξιδιωτικό προορισμό.
5. Εξειδικεύεστε σε θέματα που έχουν να κάνουν με το κλίμα και ταυτοχρόνως γνωρίζετε την ιδιαίτερα σημαντική περίοδο που διανύει η περιοχή της Κοζάνης και το ευρύτερο ενεργειακό λεκανοπέδιο, τις εξελίξεις με το λιγνίτη και τη συζήτηση γύρω από τη μεταλιγνιτική εποχή. Ως συμπατριώτης μας, σας ανησυχεί η πορεία των εν λόγω πραγμάτων; “Βαδίζουμε” καλά ή θεωρείτε ότι έχουμε μείνει πίσω σε ό,τι αφορά την προετοιμασία για τη νέα εποχή. Τι απαντάτε στο κυρίαρχο ερώτημα: Πού πρέπει να “στραφούμε” ως περιοχή; Ποιοι, πώς και με ποιες διαδικασίες, θα το αποφασίσουν αυτό; Με τι και πού θα πρέπει, κατά τη γνώμη σας, να κατευθυνθούμε ώστε να μη βιώσουμε, στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, καταστάσεις οικονομικής παρακμής στον τόπο μας;
Παρακολουθώ και μάλιστα με μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία τις εξελίξεις στον τόπο μας. Η περίοδος είναι κρίσιμη και πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη προτεραιότητα για τις περισσότερες χώρες παγκοσμίως και ο κόσμος ευαισθητοποιείται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Η χώρα μας έχει τεράστια πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες χώρες του βορά και όχι μόνο. Ο ήλιος, η θάλασσα, ο αέρας, η γεωθερμία είναι μερικές μόνο από τις πηγές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ενέργειας.
Η μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου είναι μια σύνθετη διαδικασία και πρέπει όλοι να συμμετέχουμε ενεργά. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει και να βάλει το δικό του λιθαράκι ακόμη και με μικρές καθημερινές αλλαγές στις συνήθειές του. Είναι επιτακτική ανάγκη πλέον οι τοπικοί φορείς σε συνεργασία με τις εκτελεστικές αρχές να βρουν βιώσιμες λύσεις που θα εξασφαλίζουν ταυτόχρονα νέες θέσεις εργασίας. Άλλες χώρες το έχουν ήδη κάνει, εμείς γιατί όχι; Το επιστημονικό προσωπικό της χώρας μας είναι σε υψηλότατο επίπεδο και η συνεργασία του με άλλους φορείς και οργανισμούς του εξωτερικού για την ανεύρεση της καλύτερης και πιο αποδοτικής λύσης είναι επιβεβλημένη. Τα περιθώρια στενεύουν απειλητικά.
6. Εκτός όμως από τις ενεργειακές εξελίξεις, σημαντικές είναι κι οι εξελίξεις που συντελούνται – στην Ελλάδα – και στο χώρο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της Τριτοβάθμιας (εκπαίδευσης). Διατελέσατε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας, στο Βέλγιο (University of Antwerp), ενώ από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 κατείχατε την έδρα του καθηγητή πλήρους απασχόλησης. Μιλήστε μας, συνοπτικά, για τη φιλοσοφία λειτουργίας των πανεπιστημίων εκεί (αν υπάρχουν διαφορές με τα αντίστοιχα δικά μας) και τι είδους ανάπτυξη δημιουργείται, στις πόλεις όπου βρίσκονται. Είναι ίδια με αυτή που έχουμε, κατά βάση, εμείς και περιορίζεται αποκλειστικά στο πού θα δημιουργηθούν τμήματα – σχολές, ώστε να προκύπτουν οικονομικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες από τη διαμονή των φοιτητών ή είναι κάτι άλλο; Τέλος, με δεδομένο ότι πλέον η περιοχή διαθέτει, το ενοποιημένο (με το πρώην ΑΤΕΙ), Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας, ποια, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να είναι η πορεία του από εδώ και πέρα ώστε να καταστεί ελκυστικό κι εν τέλει να επιβιώσει;
Εκτός από το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας, έχω διδάξει και σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης ως επισκέπτης καθηγητής. Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα που έχουν μεταξύ τους όλα αυτά τα πανεπιστήμια είναι η σύνδεση των προγραμμάτων σπουδών με την αγορά εργασίας. Οι καθηγητές είναι σε διαρκή επικοινωνία με τις εταιρίες και/ή τις επιχειρήσεις των τοπικών κοινωνιών και προσπαθούν σε συνεργασία μαζί τους να συνδράμουν στην καλύτερη στελέχωση αυτών. Οι φοιτητές εκπονούν τις μεταπτυχιακές τους εργασίες ή τη διδακτορική τους διατριβή σε συνεργασία όχι μόνο με τον επιβλέποντα καθηγητή και το πανεπιστήμιο αλλά και με τις εταιρίες οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις χρηματοδοτούν αυτές τις εργασίες. Τα πανεπιστήμια δηλαδή είναι κομμάτι του παζλ που δημιουργείται σε μια συγκεκριμένη περιοχή και δεν λειτουργούν αυτόνομα και ανεξάρτητα. Αφουγκράζονται τις ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας και μεριμνούν ώστε να τροφοδοτήσουν την αγορά εργασίας με κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια του εξωτερικού προσλαμβάνουν τους καλύτερους καθηγητές με αξιοκρατικά κριτήρια και όχι όπως δυστυχώς γίνεται σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα, όπου οι άξιοι και ικανοί δεν βρίσκουν θέση λόγω των γνωστών παθογενειών τους συστήματος. Επ’ αυτού έχω και δυσάρεστη προσωπική εμπειρία, η οποία όμως δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί περεταίρω.
Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα από τη δική μου θητεία στο Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας: Το 2013 η ερευνητική ομάδα που είχαμε δημιουργήσει εκεί δημοσίευσε τα αποτελέσματα μετρήσεων σχετικά με τον αριθμό των οχημάτων που εισέρχονται σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης, τον αριθμό επιβατών που είχε το κάθε αυτοκίνητο, τον αριθμό των χιλιομέτρων που διένυε ο κάθε οδηγός καθημερινά, την ηλικία του οχήματος, τις εκπομπές ρύπων αυτών και άλλα πολλά. Μια έρευνα που διήρκησε περισσότερο από 7 μήνες. Μόλις δημοσιεύσαμε τη συγκεκριμένη μελέτη η υπεύθυνη περιβάλλοντος της μητροπολιτικής περιοχής της Αμβέρσας επικοινώνησε μαζί μου για να συζητήσουμε πιθανούς τρόπους αξιοποίησης των ευρημάτων της μελέτης. Ήθελε δηλαδή να μελετήσει και να εφαρμόσει στην περιοχή μέτρα που θα είχαν ως αποτέλεσμα την καλύτερη ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα της περιοχής και μέτρα αποσυμφόρησης από το κυκλοφοριακό, ενώ μετά θα χρηματοδοτούσαν την επανάληψη της μελέτης για να δούμε τα αποτελέσματα που είχαν επιφέρει τα μέτρα που ελήφθησαν.
Το νέο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας που δημιουργήθηκε στην περιοχή μας θα πρέπει να ακολουθήσει μια πορεία εξωστρέφειας, να στραφεί σε συνεργασίες με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, να προσελκύσει πόρους από Ευρωπαϊκά προγράμματα και να διαθέσει χρήματα για τις υποδομές του (εργαστήρια, κτιριακές εγκαταστάσεις, εξοπλισμό κτλ.) και φυσικά την έρευνα. Εγώ από την πλευρά μου θα χαρώ αν κάποιο μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας επικοινωνήσει μαζί μου ώστε να συζητήσουμε πιθανές πηγές χρηματοδότησης και τρόπους δημιουργίας συνεργασιών με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μέχρι σήμερα έχω επιβλέψει προγράμματα μέσω των οποίων διατέθηκαν κονδύλια άνω των τριών εκατομμυρίων ευρώ και τα περισσότερα από αυτά τα κονδύλια έχουν πάει σε πανεπιστήμια της Αυστρίας και σε ερευνητικά κέντρα της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας χωρίς ποτέ κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο να καταθέσει πρόταση για κάποιο από τα προγράμματα αυτά.
Περισσότερες πληροφορίες για τον κ Σαββίδη καθώς και λεπτομερές βιογραφικό του μπορείτε να βρείτε εδώ: www.dsavvidis.gr
