Σε μια κοινωνία όπου η ψευτοεκσυγχρονιστική πολιτική, δεξιά και αριστερή, σταμάτησε τη σκέψη είναι επόμενο να ζει τα Χριστούγεννα με τα κακόγουστα κιτς δένδρα των κεντρικών πλατειών. Όλοι αυτοί θεώρησαν την παράδοση ως κατάλοιπο που έπρεπε να εξαφανιστεί. Έτσι εσφαγιάσθη ο γαστρονομικός και αρχιτεκτονικός πλούτος της χώρας και φτάσαμε στον πιθηκισμό του δένδρου. Αντίθετα μια πολιτική κοινωνία που βλέπει την παράδοση ως σύγχρονο θα οργάνωνε για τις γιορτές τοπικές αγορές παραδοσιακών, αυτόχθονων προϊόντων διατροφής σε επιλεγμένες όμορφες πλατείες των πόλεων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Καστοριάς, της Λάρισας, της Ρόδου κτλ. Θα ζούσαμε διαφορετικά τα Χριστούγεννα ως πολιτισμός και ως οικονομία.
Οι αγρότες, οι μικροβιοτέχνες θα είχαν νέα δίκτυα διάθεσης των προϊόντων τους. Απουσιάζει η φαντασία αλλά και η αγάπη για τον τόπο. Δηλαδή απουσιάζει η αληθινή πολιτική.
Ποιοι τελικά είναι οι ορίζοντες, οι προσδοκίες, οι ρόλοι, κοινώς η δουλειά της Κυβέρνησης, των Υπουργείων Ανάπτυξης, Γεωργίας, της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας και των Περιφερειαρχών; Αλλά και ποιες είναι οι προσδοκίες του κόσμου της αγοράς;
Σημείωση: Το άρθρο – παρέμβαση μου, είναι ειδικά αφιερωμένο στα «προιόντα συναλλαγής»
Δρέπανο 3 Δεκεμβρίου 2019
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Πολίτης
Θεόφιλε αυτά γράφεις και κάνεις και για αυτό δεν βγήκες δημοτικός σύμβουλος πότε είσαι κάθε μέρα μισή ώρα σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων καναλιού που έπρεπε να είσαι ο πρώτος δημοτικός σύμβουλος Χαλάρωσε και σοβαρέψου για να βγεις δημοτικός σύμβουλος.