Είναι μεγάλη συγκίνηση για έναν άνθρωπο να επιστρέφει στο παιδικό σταθμό από όπου έχει τις πρώτες του αναμνήσεις.
Η πρώτη προσωπική μου ανάμνηση είναι ο «κρεμασμένος» από τη μύτη φίλος μου Ηλίας από την κρεμάστρα του παιδικού σταθμού της Ζευγαλατιάς.
Σήμερα η συγκίνηση είναι διπλή μιας και ο παιδικός μας σταθμός είναι εντελώς ανακαινισμένος και μετά από ένα χρόνο λειτουργεί ξανά με 15 παιδάκια εκ των οποίων τα περισσότερα είναι παιδάκια πρώην μαθητών μου.
Πρέπει να ευχαριστήσω την αντιδήμαρχο μας ´Εφη Παπαδοπούλου-Μοσχοπούλου καθώς και την προϊσταμένη των παιδικών μας σταθμών την Ελπίδα Τσεντικίδου για τις άπειρες προσωπικές ώρες που διαθέτουν για να γίνουν όλοι οι παιδικοί μας σταθμοί πρότυποι αλλά και πρωτότυποι.
Γίνεται ναι γίνεται να αποκτήσουμε κτιριακές δομές που να εξυπηρετούν απόλυτα τις ανάγκες του Δήμου μας.
Οι καλοί στρατηγοί δεν είναι ποτέ παρορμητικοί, οι καλοί ηγέτες δεν είναι ποτέ αλαζόνες
Ο Β’ Παιδικός Σταθμός Σερβίων (και όχι Ζευγαλατιάς) λειτουργούσε αδιαλείπτως εδώ και δεκαετίες.
Από το 2012 ήταν ενταγμένος στο πρόγραμμα ενίσχυσης των παιδικών σταθμών μέσω ΕΣΠΑ.
Πέρυσι ο δήμαρχος τον έκλεισε, για να γίνει προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις του νόμου για την λειτουργία των παιδικών σταθμών, πράγμα που έγινε με επιχορήγηση του υπουργείου Εσωτερικών για όλους τους παιδικούς σταθμούς όλης της χώρας.
Μην μας λέει λοιπόν ο δήμαρχος ότι κάτι καινούργιο έχει κάνει.
Αφού έτσι κάνει δικά του είναι όλα τα έργα ακόμη κι αυτά που είναι του υπουργείου ή της περιφέρειας, ο εγωκεντρισμός πάει σύννεφο