Η μουσική ξεκινά να παίζει, ίσως είναι το αγαπημένο σου τραγούδι, ίσως όμως και να το ακούς για πρώτη φορά. Η σκέψη τριβελίζει το μυαλό σου και η ματιά σου ξεκινάει το ταξίδι. Καταλήγει σε ένα άλλο βλέμμα που θέλεις να σου δώσει θάρρος και να αποφασίσεις να κάνεις την σκέψη σου πράξη. Το πρώτο βήμα γίνεται, τα χέρια αγγίζουν δειλά το σώμα του άλλου και αρχίζεις να ακολουθείς το ρυθμό της μουσικής.
Προσπαθείς να ακολουθήσεις τα σωστά βήματα, να τα ταιριάξεις με το ταίρι που έχεις απέναντι. Δεν είναι εύκολο, σκοντάφτεις, παραπατάς, το ίδιο και το ταίρι σου. Οι αποστάσεις σιγά – σιγά μειώνονται, τα σώματα αρχίζουν να νιώθουν άνετα, σαν να έχουν αρχίσει να συντονίζονται μεταξύ τους. Τα βήματα νιώθεις να έχουν μπει στο ρυθμό, δεν είναι τόσο άτσαλα, σαν να γνωρίζουν από πριν τις κινήσεις. Στο παιχνίδι μπαίνουν και οι ματιές. Λένε όλα εκείνα που σκέφτεσαι, δεν χρειάζεται να μιλήσεις. Τα αισθήματα βγαίνουν και ντύνουν τα σώματα, συνοδεύουν τον ρυθμό.
Έναν ρυθμό που γίνεται έντονος, γεμάτος πάθος, ή ήρεμος και γεμάτος τρυφερότητα. Το τραγούδι τελειώνει, όχι όμως απαραίτητα και ο χορός. Ένας χορός ή μήπως ένας έρωτας; Έτσι δεν είναι; Το πρώτο βήμα χρειάζεται να κάνεις, θα σκοντάψεις, θα συντονιστείς, θα νιώσεις, θα αγγίξεις. Δεν σε νοιάζει το φινάλε. Ένας χορός, ένας έρωτας, μια ιστορία, αρκεί να κάνεις το πρώτο βήμα.
Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός – Μηχανικός
