Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις και τις εκτιμήσεις του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββα Ρομπόλη, ο νόμος Κατρούκγαλου θα επιφέρει νέες δραματικές μειώσεις στις συντάξεις και αύξηση των εισφορών. Έτσι η μέση σύνταξη θα φθάσει τα 450 ευρώ.
Ο κ. Ρομπόλης προβλέπει αύξηση της φτώχειας, διαπιστώνοντας την αποτυχία των μνημονίων να επιτύχουν τους διακηρυγμένους στόχους τους. Παράλληλα θεωρεί ότι έχει επέλθει πλήρης αποσύνθεση στην ελληνική αγορά εργασίας όπου το 38% των εργαζομένων έχουν αποδοχές χαμηλότερες από τον κατώτατο (3,39 ευρώ την ώρα ή 27,12 ευρώ την ημέρα) μισθό. Έτσι σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο όπου ο μισός σχεδόν πληθυσμός της χώρας ( 48%, 5.1 εκ. άτομα) να διαβοιεί κάτω από το όριο της φτώχειας (382ευρώ το μήνα). Και από αυτά το 1,5 εκ. ζει σε ακραία φτώχια (182 ευρώ το μήνα). Και αν τα νούμερα πολλές φορές κουράζουν, οι συμπολίτες μας που βρίσκονται σε αυτές τις κατηγορίες καθόλου διασκεδαστικά η κουραστικά δεν τα βρίσκουν. Το κακό όμως δεν σταματά εκεί, αλλά πιάνει και μια μερίδα «προνομιούχων» εργαζόμενων που ενώ εργάζονται ανήκουν στην κατηγορία των φτωχών.
Και συνεχίζοντας τις εκτιμήσεις του ο καθηγητής συμπληρώνει: « Οι ασκούμενες πολιτικές των Μνημονίων στην χώρα μας, μεταξύ των άλλων, και στην αγορά εργασίας, έχουν δημιουργήσει συνθήκες αποσύνθεσης της, με την έννοια ότι επιτάχυναν την διεύρυνση της ευελιξίας σε όλες τις κατηγορίες της( ευελιξία στους μισθούς, στην απασχόληση, στην εργολαβία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην ασφάλεια της απασχόλησης, στον χρόνο εργασίας, στα επιδόματα ανεργίας)…..».
Πως όμως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την φτωχοποίηση των πολιτών που αυτοί οι ίδιοι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τις μνημονιακές πολιτικές δημιούργησαν; Μα με μπαραζ κατασχέσεων μόνο για τους αδύνατους. Σύμφωνα με τον ΑΑΔΕ το 87,7 των οφειλετών (3.569.975 οφειλέτες) έχουν βασική οφειλή μέχρι 5.000 ευρώ. Το συνολικό χρέος για τη συγκεκριμένη κατηγορία εμφανίζεται στα 2,5 δισ. ευρώ ή περίπου μόλις στο 2,5% της συνολικής μάζας. Ποσοστό 1% των οφειλετών έχουν συνολικό χρέος 89,2 δις και θεωρούνται «ανεπίδεκτα είσπραξης». Να γιατί δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.
Αν βέβαια οι θυσίες των εργαζομένων ήταν προσωρινές και γίνονταν ώστε να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον, τότε ίσως και να υπήρχε κάποια δικαιολογία. Αλλά δυστυχώς η φτώχια ήρθε για να παραμείνει τουλάχιστον μέχρι το 2060. Αυτό συμφώνησαν οι κυβερνήσεις μας και αυτό επιδιώκουν με την πολιτική τους.
Την κρίση λοιπόν την πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με πρόφαση την κρίση πέρασαν πλειάδα αντιλαϊκών μέτρων προσπαθώντας με διάφορα ιδεολογήματα να τα μονιμοποιήσουν. Παράδεισος δηλαδή για το κεφάλαιο, κόλαση για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Αυτό είναι το μέλλον μας σαν κοινωνία και για αυτό εργάζονται αόκνως σημερινές και χθεσινές κυβερνήσεις. Εκτός βέβαια και αν ο λαός γράψει τον επίλογο.
ΠΑΤΣΩΝΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
