«Τι είναι αυτό που σε τραβάει στην Ελληνική επαρχία» είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάω τον Βασίλη Οικονόμου, τον δημιουργό της ταινίας «Επαρχία» που έχω μόλις παρακολουθήσει στο desktop μου. Το μικρού μήκους φιλμ είναι ένα κολάζ από εικόνες με τοπία στην ομίχλη και στο χιόνι, το αστικό τοπίο της Κοζάνης αλλά και ερημιές, παλιά κέντρα διασκέδασης που μοιάζουν εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα.
Στα δεκατέσσερα λεπτά της, πρωταγωνιστούν ένας πορτιέρης που αφηγείται τα καλά και τα κακά του επαγγέλματός του αλλά και της νύχτας, ένα ζευγάρι που κάνει ένα road trip και μια γυναίκα που μοιάζει να περιφέρεται ξεχασμένη από κάποια βραδινή έξοδο. Η δύναμη των εικόνων και της επιμελημένης από τον δημιουργό της, φωτογραφίας, στην ταινία είναι πολύ ισχυρή και κάνουν την επαρχία να φαντάζει ενδιαφέρουσα μέσα στην παρακμή της. Γύρισε την ταινία στην Κοζάνη γιατί αυτή ήταν η πόλη στην οποία είχε γεννηθεί, θα μου πει. «Αφενός γιατί σε αυτή την πόλη έχω να αφηγηθώ κάτι πιο προσωπικό, κάτι που θεωρώ ότι πως είναι πιο κοντά στο αυθεντικό, αλλά και για το πρακτικό κομμάτι της παραγωγής καθώς το δίκτυο των ανθρώπων που έχω εκεί μου δίνει τη δυνατότητα να βρω τα άτομα και τις τοποθεσίες που χρειάζομαι για την ανάπτυξη της ιστορίας και το γύρισμα.
Είναι ένα μικρό πορτραίτο της πόλης μου και αν έπρεπε να το συνοψίσω με μια λέξη αυτή θα ήταν η αποδοχή. Επιπλέον, ήθελα να δω το αποτέλεσμα του να μετατρέπεις οικεία και κοινότυπα μέρη σε κινηματογραφικές εικόνες-σεκάνς» μου απαντά με ειλικρίνεια.
Αυτή η μαυρίλα, η παρακμή είναι η “επαρχία”; Και ξεκολλήστε κάποιοι, δήθεν Αθηναίοι, με την “πρωτεύουσα” και την “περιφέρεια-επαρχία”.
“Κάνουν την επαρχία να φαντάζει ενδιαφέρουσα μέσα στην παρακμή της”. Η ταινία δεν είναι ένα μικρό πορτραίτο της Κοζάνης. Είναι μια προσπάθεια να παρουσιαστεί μια στρεβλή εικόνα της πόλης γεμάτη εγκατάλειψη, ερήμωση, παρακμή. Καμία σχέση δηλαδή με την σημερινή πραηματικότητα. Θα μπορούσε κανείς να δείξει με τον ίδιο τρόπο εγκαταλειλημένα κτίρια και οίκους ανοχής στην Αθήνα μέσα στην ομίχλη και να βάλει τον τίτλο “Παρακμή”. Προφανώς ακόμα και ο συντάκτης του κειμένου ανήκει στη γενιά των “πρωτευουσιάνων” που χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα, στην εποχή της πληροφορίας και της ταχύτητας, τον αναχρονιστικό όρο “Επαρχία”. Ότι δεν είναι στην πρωτεύουσα, είναι παρακμιακό. Μια εικόνα λοιπόν μέσα από παραμορφωτικό πρίσμα με ομιχλώδεις εικόνες.
Μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα. Άχρωμη, άοσμη, παρακμιακή και γκρίζα. Καμία σχέση με την Κοζάνη, τον πολιτισμό της, τα έθιμα, τα ηχοχρώματα και τη φυσική ομορφιά της περιοχής.
έτσι ακριβώς.
Γιατι δεν ανοιγει το βιντεο;
Πατήστε παρακάτω που αναφέρει “κλικ εδώ γι τη συνέχεια”.
Κακώς συνδέεται το βιντεο με την Κοζάνη.Δεν είναι αυτό που δείχνει η πόλη.
Η “μαυρίλα” και η παρακμή που παρουσιάζεται στην ταινία, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της Κοζάνης που είναι το ακριβώς αντίθετο με την ταινία.
Τι προσβάλεστε οι Κοζανίτες; Κι εγώ από Κοζάνη είμαι αλλά δεν θεωρώ ότι η συγκεκριμένη ταινία μικρού μήκους δείχνει μία πόλη σε παρακμή! Δείχνει ένα υπαρκτό κομμάτι της πόλης το οποίο είχε ζωή παλιότερα π.χ. Ξενία, αλλά σήμερα όντως βρίσκεται σε παρακμή! Κανείς δε λέει ότι η ταινία αντικατοπτρίζει την εικόνα της σημερινής Κοζάνης! Σας πιάνει όλους ο πατριωτισμός σε κάτι τέτοια ζητήματα!
Κι όμως, το λέει ο τίτλος και το κείμενο του Lifo! “Το πορτραίτο της Κοζάνης” Δείχνει αποσπασματικά και επιλεκτικά συγκεκριμένα εγκαταλειλημένα κτίρια και εικόνες εγκατάλειψης, που μπορείς να συναντήσεις και στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Είναι αυτό το πορτραίτο της Κοζάνης; Φυσικά και όχι!
Έχει μια ιδιαίτερη αισθητική! Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιπροσωπεύει την Κοζάνη ή κάποιον από εσάς. Άλλος βλέπει Survivor και άλλος Αγγελόπουλο.
Τι ιδιαίτερη αισθητική έχει ο οίκος ανοχής και το εγκατελειμένο μπουζουξήδικο; Μάλλον εσύ βλέπεις πολύ survivor! Αφού δεν αντιπροσωπεύει την Κοζάνη, να μην γράφει “πορτραίτο της Κοζάνης”.
Μα ρε φίλε πας κόντρα στην LIFO? Αφού το λέει έτσι είναι. ΤΕΛΟΣ.
LIFOANASTENAGMATA!
ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΤΙΤΛΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ!
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ!
Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟ ΤΗΣ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΟΠΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ.
ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΙΜΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ!
ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΕΕΣ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΜΑΤΑΙΑ ΔΥΤΙΚΟΛΑΓΝΑ, ΜΕ ΥΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ