Έκτακτο διοικητικό συμβούλιο, την Πέμπτη, στην ΔΕΗ, για να προλάβουν τις ημερομηνίες της αποεπένδυσης

Σε ρυθμούς που παραπέμπουν στη διαδικασία του κατ’ επείγοντος μπαίνει από αυτή την εβδομάδα η ΔΕΗ, προκειμένου να προλάβει τις ημερομηνίες της αποεπένδυσης.

 Σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο την Πέμπτη, οκτώ ακριβώς ημέρες μετά την ψήφιση του επίμαχου νόμου στη Βουλή, συζητείται το ζήτημα της απόσχισης των περιουσιακών της στoιχείων, και ο οδικός χάρτης που πρέπει να ακολουθήσει η επιχείρηση έως τα τέλη Μαΐου.

 Δίχως να είναι σίγουρο αν μεθαύριο θα ληφθούν και αποφάσεις, το γεγονός και μόνο δείχνει ότι η διοίκηση της επιχείρησης βιάζεται να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο, το οποίο και είναι το βασικό θέμα στην ατζέντα του Δ.Σ. (το άλλο αφορά τη σύμβαση της Αχλάδας), όπως δείχνει και η σχετική εισήγηση που έχουν στα χέρια τους τα μέλη του συμβουλίου.

 Τα τελευταία γνωρίζουν καλά ότι δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση αφενός πως θα υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, αφετέρου ότι τα προσφερόμενα τιμήματα θα είναι πάνω από την αποτίμηση που θα ορίσει ο οίκος, τον οποίο θα προσλάβει η ΔΕΗ. Επίσης γνωρίζουν πως τυχόν κύρηξη του διαγωνισμού ως άγονου θα ανοίξει τον ασκό του αιόλου, βάζοντας στο παιχνίδι και την πώληση υδροηλεκτρικών μονάδων, ζήτημα που όσο και να το ξορκίζουν στη κυβέρνηση, στην πραγματικότητα ουδέποτε έφυγε από το τράπεζι.

 Σε επίπεδο χρονοδιαγραμμάτων, η επιτάχυνση των διαδικασιών είναι ο μοναδικός τρόπος ώστε αυτά να επιτευχθούν, πολλώ δε μάλλον όταν, ούτως ή άλλως, θεωρούνται εξαιρετικά φιλόδοξα : Η απόσχιση των δύο προς πώληση θυγατρικών (Βορρά και Νότου) θα πρέπει να έχει γίνει μέχρι το τέλος Μαϊου, ώστε αμέσως μετά το σχέδιο να εγκριθεί από τη Γενική Συνέλευση, ακολούθως να διεξαχθεί ο διαγωνισμός, με τελικό στόχο η όλη διαδικασία να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο 2018.

 Σε κάθε περίπτωση όμως, πριν φτάσουμε στο Μάιο, θα πρέπει να έχουν επιλυθεί μια σειρά “προαπαιτουμένων”, τα οποία δεν αφορούν μόνον την πολύ μεγάλου εύρους προεργασία που απαιτείται από πλευράς ΔΕΗ ώστε να πραγματοποιηθεί η απόσχιση των κλάδων, και να προκηρυχθεί εγκαίρως ο διαγωνισμός.

 Αφορούν επίσης – και κυρίως – την κάλυψη των αβεβαιοτήτων και των γκρίζων ζωνών, οι οποίες, όσο υπάρχουν, καθιστούν ακόμη πιο αβέβαιη την έκβαση του διαγωνισμού, όπως έχει παραδεχτεί δημόσια ο κ. Παναγιωτάκης. Συγκεκριμένα, πρέοει ως το Μάιο :

1. Να έχει προσδιοριστεί ο μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός και ο ρόλος του λιγνίτη σε αυτόν.
2. Να έχει απαντηθεί το εάν οι μονάδες θα δικαιούνται την αποζημίωση ΑΔΙ στο μόνιμο μηχανισμό ευελιξίας.
3. Να έχουν επιλυθεί τα αδειοδοτικά ζητήματα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, με εμπλοκή μάλιστα του Συμβουλίου της Επικρατείας
4. Να έχει επιλυθεί η εκκρεμότητα με το ορυχείο της Βεύης και τους ιδιώτες που έχουν αναδειχθεί από την προηγούμενη διαδικασία
5. Να έχει αποφασιστεί το μοντέλο της αγοράς στο πλαίσιο του target model
6. Να έχει αποσαφηνίσει η ΔΕΗ ποιες είναι οι απαραίτητες θέσεις εργασίας στις προς πώληση μονάδες.

Στο δια ταύτα

 Βέβαια, ακόμη και αν συμβούν όλα αυτά εγκαίρως, άλλα είναι τα βασικά ερωτήματα. Ακόμη και να εμφανισθούν στον διαγωνισμό κάποιοι από τους εγχώριους παίκτες σε συμμαχία ή μη με Kινέζους, τα πάντα θα κριθούν από το πόσο βαθιά θα βάλουν το χέρι στην τσέπη, και κυρίως από το τι θα ζητήσει η ΔΕΗ.

 Από το ποιός με άλλα λόγια θα είναι ο πήχης της αποτίμησης του ανεξάρτητου εκτιμητή που θα προσλάβει, ώστε να προσδιορίσει ένα δίκαιο εύρος της εμπορικής αξίας των μονάδων της (fair value range).

 Ετερο ερώτημα αφορά τη στάση των μελών του Δ.Σ. της ΔΕΗ, που γνωρίζουν πως αν υπογράψουν πώληση με χαμηλό τίμημα θα κινδυνέψουν να κατηγορηθούν από την επόμενη κυβέρνηση για απιστία κατά της επιχείρησης. Υπό αυτή την έννοια δεν θα συναινέσουν, ακόμη και αν πιεστούν.

 Εξίσου κομβικό ρόλο θα διαδραματίσουν οι τράπεζες. Και υψηλό να είναι το τίμημα, οι βασικοί πιστωτές της επιχείρησης θα θέσουν όρους, αφού πουλώντας μονάδες απομειώνεται η περιουσιακή της βάση, άρα τίθεται σε κίνδυνο η εξυπηρέτηση των υφιστάμενων προς αυτήν χρηματοδοτήσεων. Τυχαίο δεν είναι ότι η επιχείρηση διαπραγματεύεται με τις τράπεζες τη διάθεση των όποιων εσόδων που θα έχει από τη πώληση των λιγνιτικών της μονάδων, προκειμένου να της αναχρηματοδοτήσουν το κοινοπρακτικό δάνειο, ύψους 1,3 δισ ευρώ, που λήγει το 2019.

 Είναι νωπή επίσης η περιπέτεια του 2017 για την εξασφάλιση από τη ΔΕΗ κοινοπρακτικού δανείου 200 εκατ. ευρώ, όταν λόγω απόσχισης του ΑΔΜΗΕ, της επιβλήθηκαν από τις τράπεζες δυσμενείς όροι. Τότε και προκειμένου να της ανοίξουν μια νέα γραμμή χρηματοδότησης, οι πιστωτές της απαίτησαν και πέτυχαν, να τους εκχωρήσει μελλοντικά έσοδα μερικών από τους πιο καλοπληρωτές πελάτες της.

energypress.gr