Την αποχαιρετίσαμε την Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2017, χωρίς να πιστεύουμε ακόμη ότι αυτή η δραστήρια και ακούραστη, η πάντα αισιόδοξη και χαρούμενη Αγάθη έφυγε για άλλους κόσμους μακρινούς.
Στη χιονισμένη Κοζάνη, τη δεύτερη πατρίδα της που αγαπούσε με πάθος, τη συντροφέψαμε με πόνο και θλίψη στο τελευταίο ταξίδι τα παιδιά και τα εγγόνια της, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί,
Η τύχη την έφερε στην Κοζάνη στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ως καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας στη Γυμνάσιο Θηλέων της πόλης. Κι έμελε να είναι εκεί η αγαπημένη πατρίδα της χάρη στη γνωριμία και τον γάμο στη συνέχεια με τον Προκόπη Γκατζογιάννη, τον σύντροφο που μοιράστηκε μαζί του τη σύντομη κοινή ζωή τους, αλλά και γεύτηκε τις πίκρες που προκάλεσε ο χαμός του τόσο νωρίς.
Ανάθρεψε και μεγάλωσε μόνη τα παιδιά της, την Ελένη και τον Γιάννη, με φροντίδα και αγάπη, κάνοντας τα χρήσιμους πολίτες για την κοινωνία και χάρηκε αργότερα έξι εγγόνια, που τα λάτρευε και τη λάτρευαν.
Με την εγκατάστασή της στη Θεσσαλονίκη, όπου μετατέθηκε αργότερα, εργάστηκε με αφοσίωση στα σχολεία που υπηρέτησε, ενώ δεν ξέχασε την Κοζάνη. Δραστηριοποιήθηκε από την αρχή στον Σύλλογο των Κοζανιτών ως μέλος στην αρχή και αργότερα στο Δ.Σ. του Συλλόγου ως γραμματέας, ταμίας, αντιπρόεδρος. Πρόσφερε τις υπηρεσίες της για πολλά χρόνια με αγάπη και συνέπεια σαν γνήσια Κοζανίτισσα, τιμώντας τη μνήμη του άντρα της. Παράλληλα, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, έδωσε την ψυχή της στις «Φίλες της ΕΛΕΠΑΠ», δουλεύοντας για τα παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες, ξοδεύοντας εθελοντικά πολλές από τις ώρες της για το έργο που προσφέρουν οι «Φίλες» στον ευαίσθητο αυτό χώρο.
Η ξαφνική αρρώστια πριν λίγο καιρό δεν την κατέβαλε ψυχικά, μόνο σωματικά, διατηρούσε μέχρι το τέλος την αισιοδοξία της και πίστευε πως όλα θα περάσουν. Δεν τα κατάφερε όμως. Έφυγε για το μακρινό ταξίδι ήρεμη, γαλήνια και ήσυχη.
Στη μνήμη μας θα μείνει πάντα το χαμόγελο και η αισιοδοξία της, το γέλιο και η συνεχής προσπάθεια για προσφορά που τη συντρόφεψαν στη ζωή της.
Το χώμα της κοζανίτικης γης που τη σκέπασε ας είναι ελαφρύ.
Μιμή Παπαδέλη-Παπαναστασίου
Όντως υπήρξε μια εξαίρετη καθηγήτρια και Άνθρωπος. Έλαμπε το χαμόγελο, η ευγένεια, ο πολιτισμός της και πάντα μας θυμόταν όλες τις μαθήτριές της και με αγάπη περισσή και αρχοντιά μας καλομιλούσε όποτε τη συναντούσαμε. Καλό Παράδεισο και καλή ανάπαυση.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ