ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, 31 Ιανουαρίου 1996, πριν από 21 Χρόνια (Toυ Γεώργιου Κωτσίδη*)

Την Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2017, συμπληρώνονται 21 χρόνια από τη νύκτα των ″Ιμίων″.

Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε το μικρό ιστορικό της ημέρας εκείνης:

31 Ιανουαρίου 1996

00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.

01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.

04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώνεται από τη φρεγάτα ″Ναβαρίνο″ για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.

04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ.

Αργότερα, θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

06:00 Οι αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. Διαμηνύουν, ″No ships, no troops, no flags″ ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα, ισχύς του ″status quo ante″.

Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996, τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Αυτό, λοιπόν, είναι το μικρό ιστορικό της αξέχαστης εκείνης νύχτας και σίγουρα η επόμενη μέρα δεν ήταν για την Ελλάδα και το καθεστώς των νήσων ίδια, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή.

Πολλά λέχθηκαν, γράφτηκαν και παρουσιάστηκαν στα παράθυρα της τηλεόρασης από ειδικούς και μη, που με την ακατάσχετη φλυαρία τους, και όχι μόνο, προσέβαλαν τις μνήμες των πεσόντων ηρώων του ελικοπτέρου, καθώς και του συνόλου των δυνάμεων που βρέθηκαν στην περιοχή και περίμεναν οδηγίες, οι οποίες δεν έρχονταν.

Κάποιοι βρίσκονταν σε σύγχυση και μόνο από την ψυχραιμία του επικεφαλής των δυνάμεων στην περιοχή απετράπει το θερμό επεισόδιο. Μάλλον το ″ευχαριστώ″ προς λάθος αποδέκτη λέχθηκε.

Προσωπικά, τα γεγονότα τα έζησα εκ των ″ένδων″, ως Διοικητής της 345 ΜΒ, με αεροπλάνα Α-7 Η Corsair, στο Αεροδρόμιο της Σούδας, στην Κρήτη και αισθάνομαι την υποχρέωση, ενός μικρού αφιερώματος, ως ελάχιστο φόρο τιμής, προς τα ″αμούστακα″ παιδιά των 24 – 30 χρόνων, που βρέθηκαν εκείνη τη βραδιά, άμεσα, στα φορτωμένα με όπλα αεροπλάνα και σε ετοιμότητα εντολής να απογειωθούν και να εκτελέσουν την αποστολή τους, “ΑΝΕΥ ΕΤΕΡΑΣ”, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες, βράδυ, με δυνατή βροχή και σύννεφα στα 100 μέτρα.

Συγκεκριμένα, οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο σχέδιο ανάκλησης τις βραδινές ώρες της 30ης Ιανουαρίου 1996, ήταν από τους νεαρότερους της Πολεμικής μας Μοίρας και με πλήρη συναίσθηση και ενθουσιασμό για τη δυσκολία της αποστολής, μετά από την απαραίτητη ενημέρωση, προωθήθηκαν στα αεροπλάνα, που σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο προετοίμασαν και φόρτωσαν οι τεχνικοί με τους οπλουργούς και τους στρατεύσιμους της Μοίρας.

Μέσα στην ασταμάτητη βροχή, πηγαίνοντας με τα πόδια, από το ένα καταφύγιο αεροπλάνων στο άλλο, γιατί όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν στην προετοιμασία τους, προσπαθούσα να εμψυχώσω τους Ιπταμένους που ήταν μέσα σε αυτά, δεμένοι, έτοιμοι για εκκίνηση.

Θα μου μείνει, όμως, αξέχαστη η εικόνα της ενθουσιώδους ανταπόκρισης όλων στην κίνηση, όλα καλά ″ΟΚ″, του δεξιού αντίχειρα. Δεν γνωρίζω αν εκείνη τη στιγμή εγώ τους εμψύχωνα ή εκείνοι εμένα.

Επιστρέφοντας στη Μοίρα, ήδη, συγκεντρώθηκε το σύνολο των Ιπταμένων, οι οποίοι με συγκλόνισαν αυτοπροτεινόμενοι με αυτοθυσία και αλτρουισμό να … αντικαταστάσουν τους άπειρους νεαρούς και τους παντρεμένους συναδέλφους μας!

Ειλικρινά, το μεγαλείο της αυταπάρνησης, του ενθουσιασμού, του επαγγελματισμού και του πατριωτισμού που ζήσαμε σαν μια ψυχή, μια οικογένεια, μια γροθιά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου και την καρδιά μου!

Αν δεν ήμουν, όμως, βέβαιος τότε για το ποιος εμψύχωνε ποιον, τις δραματικές εκείνες στιγμές, σήμερα, δηλώνω με πλήρη επίγνωση τη μεγάλη μου περηφάνια για το θάρρος και τη συναδελφικότητα των Ιπταμένων, αλλά και όλου του προσωπικού της Μοίρας.

Όλοι, με αυτοθυσία και πίστη στην αποστολή της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού, ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρίσης των αξιών, απλά νιώσαμε πως κάναμε το καθήκον μας και δεν ζητήσαμε ποτέ ούτε να συμψηφίσουμε, ούτε να εξαργυρώσουμε ότι ζήσαμε εκείνες τις δραματικές ώρες.

Ως απόστρατος, πλέον, αφουγκραζόμενος το λαό, του οποίου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, θέλω να διαβεβαιώσω τους εν ενεργεία συναδέλφους, ότι ο Ελληνικός Λαός τους περιβάλλει με απεριόριστη αγάπη και εμπιστοσύνη και είναι βέβαιος πως όποτε χρειασθεί, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα γράψουν μοναδικές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας, υπερασπιζόμενοι την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας από κάθε εξωτερική επιβουλή.

Στους ώριμους, πλέον, συναδέλφους, εκείνης της δραματικής βραδιάς, της 345 ΜΒ, Ιπταμένους, Τεχνικούς και Στρατεύσιμους εύχομαι ″Ώρα Καλή″, όπου και αν βρίσκονται, να έχουν ″καλές προσγειώσεις″ στην προσωπική τους ζωή και στην επαγγελματική τους πορεία.

Είμαι βέβαιος, αν ξαναχρειασθεί, θα κάνουν αυτό που η Ελληνική Πολιτεία θα τους προστάξει, γιατί έχουν κλειστά τα μάτια και τα αυτιά τους στις Σειρήνες και στις απύθμενες φλυαρίες.

Ο Ελληνικός Λαός να είναι βέβαιος ότι αν κληθούν να φυλάξουν Θερμοπύλες, θα το κάνουν και πάλι με αυτοθυσία. Θα κάνουν απλά το καθήκον τους.

Και αν η Ελληνική Σημαία, βρεθεί στη θάλασσα, ακόμη όχι και από τον … αέρα, αυτοί θα την υψώσουν εκεί που πρέπει και όπως πρέπει! Έτσι απλά, γιατί δεν γράφουν ιστορία μόνον οι γραφικοί, αλλά και οι ταγμένοι να φυλάγουν Θερμοπύλες, ακόμη και με το μεγαλύτερο διακύβευμα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη Ζωή τους!

Αυτό τους κληροδότησαν οι πρόγονοί μας με το παράδειγμά τους, αυτό θα παραδώσουν και αυτοί στους επερχόμενους, με τη δική τους στάση.

Τους ευχαριστώ από καρδιάς για το μοναδικό ταξίδι που μου πρόσφεραν. Να έχει καλά ο Θεός τους Ίδιους και τις Οικογένειές τους!…

Γεώργιος Κωτσίδης
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου
Δυτικής Μακεδονίας

ΥΓ: Μεταξύ των Ιπταμένων της 345 ΜΒ στους οποίους είχε ανατεθεί αποστολή, εκείνη τη βραδιά, ήταν και οι Συμπατριώτες μου Υποσμηναγοί ο Μάνθος Συμεωνίδης, από την Αναρράχη και ο Ζήσης Πουρλιάκας, από την Πτολεμαΐδα, του δήμου Εορδαίας.