O Kρατικός μηχανισμός (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Τη θλιβερή νύχτα της μεγάλης πυρκαγιάς στην Αττική, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 88 συνανθρώπων μας, οι αρμόδιοι υπήρξαν απόλυτα διαβεβαιωτικοί για την άψογη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Μάλιστα κάποιοι εκδήλωσαν την υπερηφάνειά τους γι’ αυτό. Με την πάροδο ημερών, καθώς ο απολογισμός ήταν οδυνηρός και η κατακραυγή δυνάμωνε, αυτοί αναδιπλώθηκαν και αναγκάστηκαν να αποδεχθούν λάθη. Αποκορύφωμα υπήρξε η παραίτηση του αρμοδίου υπουργού. Για μία ακόμη φορά φάνηκε η ανεπάρκειά μας και οι φοβερές αδυναμίες της κρατικής μηχανής, αλλά και η υποκρισία άλλων φορέων.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχική διαβεβαίωση ότι όλα λειτούργησαν άψογα. Δεδομένου του μικρού χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο ασκεί την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση, θα μπορούσε να εξαχθεί λογικά το συμπέρασμα ότι αυτή παρέλαβε από τους προασκήσαντες την εξουσία μια καλά οργανωμένη κρατική μηχανή. Είναι απίθανο να είχε παραλάβει «καμένη γη» και να την έχει μετατρέψει σε οπωρώνα εντός τριετίας, ενώ σοβεί η οικονομική κρίση. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι έπλεξαν το εγκώμιο των πολιτικών τους αντιπάλων! Ας θυμηθούμε κάποιες από τις θέσεις κομμάτων που άσκησαν την εξουσία κατά πρόσφατες βουλευτικές περιόδους. Πολιτικός αρχηγός είχε υποσχεθεί (2003) την επανίδρυση του κράτους! Εξηγούσε πως αυτό σημαίνει κράτος ακομμάτιστο, κοντά στον πολίτη με ποιοτικές υπηρεσίες και κοινωνικό περιεχόμενο! Αποδεχόταν ότι η παράταξή του, που κυβερνούσε επί πολλές βουλευτικές περιόδους είχε καταστήσει το κράτος κομματικό και χωρίς κοινωνικό περιεχόμενο! Δεν νομίζουμε ότι υπονοούσε πως το κράτος είχε κατασταθεί κομματικό από τους πολιτικούς του αντιπάλους και μόνο, οι οποίοι οπωσδήποτε, όταν ανήλθαν στην εξουσία επωφελήθηκαν με τη σειρά τους από τον κομματικό χαρακτήρα του κράτους. Επί δεκαετίες υπήρξαμε μάρτυρες ενός άγριου ανταγωνισμού για τη διατήρηση ή τη διαδοχή στην εξουσία, ο οποίος δίχασε σε βάθος τον λαό μας. Αυτός ο ανταγωνισμός ανέδειξε σε σπουδαίους πρόσωπα με μοναδικό προσόν την κομματική ταυτότητα, κατεξευτέλισε κάθε έννοια αξιοκρατίας, επέβαλε στον πολίτη την προϊούσα αδιαφορία για τα κοινά και τον εξανάγκασε να αποδεχθεί ότι υπό τις κρατούσες συνθήκες η διαπλοκή και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος είναι αναπόφευκτες! Η αρχική ελπίδα ότι θα αποκομίσουμε κάτι από την ένταξή μας στη χορεία των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών, αποδείχθηκε φρούδα. Τίποτε το καλό από την κρατική τους οργάνωσή δεν υιοθετήσαμε, όλες τις αθλιότητες της παραπαίουσας, ως ηθικά ανερμάτιστης, κοινωνίας τους νομοθετήσαμε πανηγυρίζοντας για την πρόοδο και της δικής μας κοινωνίας! Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα των τηλεοπτικών, υπήρξε καταλυτικός για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας μας. Ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων επιτεύχθηκε χάρη στα προγράμματά τους. Και ήσαν κυρίως οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον εκχυδαϊσμό του Νεοέλληνα. Οι σταθμοί των εγχωρίων επιχειρηματικών – πλουτοκρατών, των ευρισκομένων σε σχέσεις διαπλοκής με τους εκάστοτε κυβερνώντες! Αυτοί, οι οποίοι άναψαν πολύ πιο καταστροφικές φωτιές στην ελληνική κοινωνία εμφανίζονται τώρα προκλητικοί τιμητές της παρούσας κυβέρνησης. Και οι πολλοί ίσως να έχουν λησμονήσει το θέατρο που παίχτηκε επί εξάμηνο με τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, για να φανεί ότι η παρούσα κυβέρνηση δίνει δήθεν μάχη κατά της αδιαφάνειας και της διαπλοκής.

Όταν οι ισχυροί του τραπεζικού συστήματος έκριναν ότι ήταν καιρός να αρχίσουν την επιδρομή κατά της ανοχύρωτης χώρας μας, καθώς η διεφθαρμένη εξουσία είχε διαφθείρει, επί τέλους, και τον λαό, ακούστηκε η διαβεβαίωση από άλλον πολιτικό ηγέτη: «Λεφτά υπάρχουν». Ο λαός μας πίστεψε ότι απευθυνόταν σ’ αυτόν και αναθάρρυνε ελπίζοντας να παραταθεί η περίοδος του αχαλίνωτου καταναλωτισμού. Αλλά η διαβεβαίωση δινόταν στους οικονομικά ισχυρούς, ότι δηλαδή λεφτά υπήρχαν αρκετά στα βαλάντια των πολιτών της χώρας και μπορούσαν με έφοδο να τους τα αποσπάσουν! Και άρχισαν οι περικοπές και η χώρα βυθίστηκε σε οικονομικό τέλμα, από το οποίο μόνο αφελείς ελπίζουν να εξέλθει σύντομα. Ούτε η συγκυβέρνηση στάθηκε ικανή να διασώσει τα κόμματα που άσκησαν την εξουσία. Το σύστημα δεν είχε άλλη λύση, παρά να καλέσει κάποιον άφθορο στην εξουσία. Έτσι το κυβερνόν κόμμα εκτοξεύτηκε σε ποσοστά αποδοχής, που τα στελέχη του δεν είχαν ποτέ ονειρευτεί.

Τί παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση μετά από πενταετή περίοδο λιτότητας και διαρκούς μειώσεως των δημοσίων δαπανών; Κρατική μηχανή με αισθητά τα στοιχεία της παράλυσης. Θέτουν οι υπέρμαχοι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας το ερώτημα; Δεν ήταν υπερτροφικός ο κρατικός μηχανισμός; Ασφαλώς ήταν, όμως την καίρια ευθύνη φέρουν εκείνοι που θεώρησαν τον μηχανισμό αυτόν κομματικό φέουδο. Ερωτούν ακόμη: Δεν ήταν αναποτελεσματικός; Ασφαλώς ήταν, όμως καίρια φέρουν την ευθύνη γι’ αυτό εκείνοι, που στο όνομα των δικαιωμάτων αφάνισαν τον πάσης φύσεως έλεγχο, καθώς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η παραμονή στην εξουσία. Και η δημαγωγική πολιτική είναι η καλύτερη εγγύηση για τη διατήρησή της. Κατά το διάστημα αυτό της ονειροφαντασίας η παραγωγή μας δεχόταν απανωτά πλήγματα. Η βιομηχανία μας κατέρρευσε και δεν ευθύνεται μόνο η πολιτική κατάργησης των δασμών, που επέβαλε η ΕΟΚ. Σημαντική είναι και η ευθύνη των «προοδευτικών», οι οποίοι πολέμησαν με λύσσα την εγχώρια παραγωγή με τις ατέλειωτες απεργίες και διαρκείς διεκδικήσεις, με αιχμή του δόρατος τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, τον ρόγχο θανάτου της οποίας αφουγκραζόμαστε σήμερα. Η όλη πολιτική, εσωτερική και της ΕΕ, έκανε τον Έλληνα να απολέσει τη διάθεση προς εργασία, να καταστεί αδιάφορος για το γενικό καλό, να προσπαθεί να επωφεληθεί από τις ευκαιρίες που προσφέρει στη χώρα μας η χαλαρή εφαρμογή των νόμων, αν όχι η ατιμωρησία. Και η Πολιτεία επιβράβευε και εξακολουθεί να επιβραβεύει (ναι και σήμερα) την αυθαιρεσία για εισπρακτικούς λόγους. Παρά τις κατά καιρούς καταγγελίες ενόχων και υποσχέσεις απόδοσης δικαιοσύνης ούτε η παρούσα κυβέρνηση θα πράξει κάτι, καθώς είναι υποχείριο των ίδιων κέντρων νομής εξουσίας διεθνώς.

Η κυβέρνηση δεν παρέλαβε οργανωμένο κράτος, συνεπώς δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει κατά τρόπο άψογο, όπως αρχικά καυχήθηκε, την πρόσφατη φοβερή πυρκαγιά. Ευθύνες βαρύνουν όμως όλους και όχι μόνο αυτήν. Κατασπαταλήθηκαν τεράστια ποσά, δεν έγινε όμως εμπλουτισμός σε πυροσβεστικά μέσα, αν και βρισκόμαστε σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση με τη φωτιά. Είναι κοινό μυστικό ότι μετρούμε ακόμη και τα ολιγοστά καύσιμα των υπηρεσιακών οχημάτων. Και όμως οι αναχαιτίσεις των «συμμαχικών» τουρκικών αεροσκαφών μας στοιχίζει πολλαπλάσια ποσά. Και οι κρατούντες παραμένουν δούλοι των «συμμάχων» μας! Οι συνοδοί των ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία αποστέλλονται για προμήθεια διαφόρων αναλωσίμων εκτός αυτών. Όσο για την παιδεία μας, αυτή έχει καταβαραθρωθεί και υποκατασταθεί από άκρως χρησιμοθηρική εκπαίδευση. Είναι κοινό μυστικό ότι η λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών στο σύνολό τους στηρίζεται στο φιλότιμο, εξαιρετικό κάποιες φορές, μειοψηφίας εργαζομένων. Βιώνουμε βαθειά παρακμή! Και όμως εξακολουθούμε να παίζουμε θέατρο με συνέπεια να προκαλούμε αηδία στη νέα γενιά, που πληρώνει για τις δικές μας αμαρτίες! Εύχομαι τουλάχιστον, αν και εξαιρετικά δύσκολο, να μη μας μοιάσει.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Κράτος ακομμάτιστο, κοντά στον πολίτη με ποιοτικές υπηρεσίες και κοινωνικό περιεχόμενο είναι ο στόχος της ΝΔ για την επανίδρυση του κράτους” τόνισε ο Κώστας Καραμανλής, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα της ΝΔ για τη Δημόσια Διοίκηση.

To kr;atow kai h epan;idreys;h toy. Κομματικό ανξιοκρατικό διαπλεκόμενο με τον ιδιωτικό τομέα. Ξενόδουλο, διεφθαρμένο.

Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, ανέρχεται στα 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα (βλέπε σχεδ.). Η γέφυρα αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε, παρά τις δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, οι αντοχές της οποίας είναι εντυπωσιακές. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο από αυτόν που σημειώθηκε στις 17 Αυγούστου 1999 στο Ιζμίτ της Τουρκίας, ο οποίος ήταν μεγέθους 7,4 της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, επίσης, πως αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση δεξαμενοπλοίου εκτοπίσματος 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ/ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον. Τέλος, η γέφυρα είναι σχεδιασμένη να απορροφά πιθανές μετατοπίσεις μεταξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Η γέφυρα εγκαινιάστηκε στις 7 Αυγούστου του 2004, μια εβδομάδα πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα. Λαμπαδηδρόμοι της Ολυμπιακής Φλόγας ήταν οι πρώτοι που διέσχισαν επίσημα τη γέφυρα σε όλο της το μήκος. Ένας από αυτούς ήταν ο Όττο Ρεχάγκελ, ο Γερμανός προπονητής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κατά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2004. Ένας ακόμη ήταν ο Κώστας Λαλιώτης, ο πρώην Υπουργός Δημοσίων Έργων, κατά τη θητεία του οποίου ξεκίνησε η κατασκευή του έργου.

Το συνολικό κόστος της κατασκευής ανερχόταν στα 630 εκατομμύρια ευρώ.^[2] Η κατασκευή χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό δημόσιο, την κοινοπραξία και δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε πριν από την αρχική εκτίμηση, η οποία προέβλεπε ολοκλήρωση των έργων μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2004, και εντός προϋπολογισμού. Άλλες πηγές αναφέρουν συνολικό κόστος 839 εκατομμυρίων ευρώ.^[3]

Kauhmerin;h 30.8.2009

Περισσότερα από 180 εκατ. ευρώ ξοδεύτηκαν την τελευταία πενταετία από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για την ενοικίαση πυροσβεστικών εναέριων μέσων.

Αντί όμως η Ελλάδα να διαθέτει –με βάση τα δεκάδες εκατομμύρια που ξόδεψε– έναν από τους πλέον σύγχρονους πυροσβεστικούς στόλους στον κόσμο, διαθέτει ένα στόλο με γερασμένα αεροσκάφη, που καθιστούν και φέτος ιδιαίτερα προβληματικό τον τομέα της πυρόσβεσης. 

αλοκαίρι του 2004, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο τότε αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος κ. Χρήστος Σμέτης επισκέφθηκε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, κ. Γιώργο Βουλγαράκη, με ένα παλαιό αίτημα: Να αποκτήσει η Πυροσβεστική την Αεροπορία της. Ο κ. Βουλγαράκης, ως καλός πολιτικός προϊστάμενος, προώθησε το σχετικό νομοσχέδιο τον Αύγουστο του 2004 και στο Αρχηγείο του Π.Σ. άρχισαν να σχεδιάζουν ακόμη και σχολές πιλότων. Ο κ. Σμέτης, όπως και οι προκάτοχοί του, γνώριζαν τις αντικειμενικές δυσκολίες, τις οποίες οι αρμόδιοι της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) δεν ξεχνούσαν να υπενθυμίζουν. Δηλαδή, την παλαιότητα του στόλου, το υψηλό κόστος συντήρησης και την αναντικατάστατη εμπειρία των πιλότων της Π.Α. Οι πυρκαγιές της τελευταίας εβδομάδας θάβουν τις φιλοδοξίες αυτές της Πυροσβεστικής οριστικά. Τα εναέρια μέσα θα μείνουν στον φυσικό χώρο τους, την Πολεμική Αεροπορία. Ωστόσο, η επόμενη ημέρα δεν είναι εύκολη. Με εκπεφρασμένη την ανάγκη απόσυρσης ή αντικατάστασης των 46 από τα 54 αεροσκάφη του στόλου πυρόσβεσης, πρέπει να αντληθούν από τον προϋπολογισμό τεράστια ποσά για να καλυφθούν -έστω εν μέρει- οι ανάγκες του επόμενου θέρους.

Απαρχαιωμένα

Το δράμα των προμηθειών πυροσβεστικών αεροσκαφών ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2002. Ακόμη και τότε τα παλαιά Canadair (CL-215) εθεωρούντο απαρχαιωμένα. Εν τω μεταξύ, μόλις είχε πραγματοποιηθεί η παραλαβή εννέα καινούργιων Canadair (CL-415), καθένα εκ των οποίων είχε αγοραστεί έναντι περίπου 23,5 εκατομμυρίων ευρώ. Σ’ εκείνη την προμήθεια οφείλεται η διάσωση όποιων δασικών εκτάσεων έχουν έκτοτε εκτεθεί σε πυρκαγιές. Τότε, η Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ) της Π.Α. ζήτησε, με επιτελική μελέτη, να πωληθούν τα 14 (σήμερα έχουν μείνει 13) CL-215, προκειμένου τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για την αγορά καινούργιων CL-415.

Μάλιστα, οι επιτελείς της ΔΑΥ υπολόγιζαν το κόστος πώλησης κάθε παλαιού Canadair στα 1,2 εκατομμύρια δολάρια. Εφθασαν, μάλιστα, ώς το σημείο να ζητήσουν από την προμηθεύτρια καναδική εταιρεία ολοκληρωμένες προτάσεις προκειμένου να προχωρήσει η προμήθεια. Ενα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 2003, το ΓΕΑ επανήλθε ζητώντας εκ νέου την «απόσυρση των αεροσκαφών CL-215 και την αντικατάστασή τους με σύγχρονα πυροσβεστικά αεροσκάφη». Στο σχετικό έγγραφο του ΓΕΑ τονίζεται η ανάγκη τα νέα αεροσκάφη να είναι «πιο αποτελεσματικά και χαμηλότερου κόστους συντήρησης από τα προς αντικατάσταση CL-215». Αξιωματικοί της Π.Α. επισημαίνουν ότι η πτήση ενός παλαιού Canadair έχει τριπλάσιο κόστος ανά ώρα από ένα καινούργιο (9.700 ευρώ έναντι 3.800 ευρώ).

Τελικά, ελέω Ολυμπιακών Αγώνων, δεν έγινε κάτι. Ο ίδιος ο κ. Σμέτης, τον Απρίλιο του 2005, όχι απλώς υιοθέτησε τις έως τότε απαιτήσεις των επιτελών της Π.Α. αλλά ζήτησε την απόσυρση και την σταδιακή αντικατάσταση του 80% του στόλου. Συγκεκριμένα, ζητούσε την απόσυρση τριών από τους τέσσερις τύπους πυροσβεστικών (CL-215, Pezetel, Grummann). Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, η ΔΑΥ εκπόνησε νέα επιτελική μελέτη με την οποία επανέλαβε το αίτημα για αντικατάσταση των παλαιών Canadair. Υπολόγιζαν μάλιστα τότε οι επιτελείς ότι εφόσον αποφασιζόταν η απόσυρση των πρώτων έξι παλαιών Canadair, η αντικατάστασή τους με καινούργια θα είχε ολοκληρωθεί έως το 2011. Ωστόσο, ούτε το 2005 κρίθηκε απαραίτητη η προμήθεια νέων αεροπλάνων, παρά το γεγονός ότι την ίδια περίοδο αποφασιζόταν σημαντική εξοπλιστική δαπάνη για την αγορά μαχητικών αεροσκαφών F-16 (περίπου 1,5 δισ. ευρώ). Το κόστος, φυσικά, για την αγορά εναέριων πυροσβεστικών μέσων είναι πολύ χαμηλότερο.

Στη συνέχεια, η κατάσταση μπερδεύτηκε περισσότερο. Τον Φεβρουάριο του 2006, στην αναδιοργάνωση των αρμοδιοτήτων της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών, ψηφίστηκε νομοσχέδιο με το οποίο η προμήθεια κάθε ειρηνικού μέσου άσχετου με τη διεξαγωγή πολέμου θα παραχωρηθεί στα αρμόδια σώματα. Ετσι, μαζί με το C4-I, στις αρμοδιότητες του υπουργείου Δημοσίας Τάξης πέρασαν και τα πυροσβεστικά αεροπλάνα. Οι απαιτήσεις παρέμειναν οι ίδιες. Τον Αύγουστο του 2007, μάλιστα, εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών, η Πυροσβεστική εκπόνησε μακροσκελή μελέτη με την οποία προτείνει να αγοραστούν: «Δύο έως τέσσερα αεροσκάφη τύπου Be -200 Beriev. Εννέα αεροσκάφη CL-415 τα οποία θα ανεβάσουν τον συνολικό αριθμό αυτού του τύπου σε 18 και θα αντικαταστήσουν το σύνολο των αεροσκαφών CL-215».

Στη μελέτη τους οι επιτελείς της Πυροσβεστικής, λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις των προμηθευτών, υπολογίζουν ότι για την αγορά των δύο ρωσικών Beriev θα απαιτηθούν 50 – 60 εκατομμύρια ευρώ, για τα εννέα CL-415, 180 εκατομμύρια ευρώ και για 26 αεροσκάφη «μεσαίας κατηγορίας» (τα οποία θα αντικαθιστούσαν τα Pezetel, 65 – 70 εκατομμύρια. Στις τιμές, μάλιστα, δεν συνυπολογιζόταν το όφελος από την πώληση των παλαιών CL-215, την οποία ζητούσαν οι επιτελείς της Πολεμικής Αεροπορίας ήδη από το 2002.

Ενα από τα στοιχήματα που έθεσε στον εαυτό της η Ν.Δ. το 2004 ήταν η επανίδρυση του κράτους. Μία από τις προτάσεις που υπήρχαν τότε, και επαναφέρουν σήμερα κυβερνητικές πηγές, ήταν να υπαχθούν τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων σε έναν ενιαίο φορέα Πολιτικής Προστασίας, αντί να παραμένουν κλεισμένα στα στρατόπεδα, άχρηστα προς την κοινωνία.

Στα αζήτητα τα επιχειρησιακά κέντρα

30.7.2016 ist;otopow

Την εβδομάδα που μας πέρασε γίναμε για άλλη μια φορά μάρτυρες μιας ακόμα πτώσης πυροσβεστικού αεροσκάφους CL-215, το οποίο ακολούθησε παρόμοιο ατύχημα ιδίου τύπου αεροσκάφους πέρυσι το καλοκαίρι. Ζώντας στην Ελλάδα του συναισθήματος, η αντίδραση που έχουμε συνηθίσει είναι πηχυαίοι τίτλοι για μερικές μέρες σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) και, ιδιαίτερα για τα αεροσκάφη CL-215 που όλοι πλέον έχουν ακούσει ότι είναι ‘γηρασμένα’, μια γενική κατακραυγή για ποιο λόγο αυτά ακόμα πετάνε και δεν έχουν αντικατασταθεί, συνοδευόμενα από αντίστοιχες υποσχέσεις πολιτικών. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι και να τα ξαναδούμε πάλι στον αέρα!

Η συνολική εικόνα του στόλου πυροσβεστικών αεροσκαφών Canadair (υφίστανται δύο διαφορετικοί τύποι, CL-215 και CL-415) της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), όπως αυτή μεταδίδεται από τα ΜΜΕ είναι απογοητευτική, με τα περισσότερα από αυτά να είναι καθηλωμένα ως άμεση συνέπεια της έλλειψης κονδυλίων υποστήριξης που ακολούθησε την οικονομική κρίση. Αφήνοντας κατά μέρους τα συναισθήματα, θα γίνει μια προσπάθεια αποσαφήνισης μερικών ζητημάτων που αφορούν την υφιστάμενη πολιτική αεροπυρόσβεσης με σκοπό την καλύτερη ενημέρωση του πολίτη. Όλες οι πληροφορίες που αναφέρονται είναι διαθέσιμες σε ανοικτές πηγές και το άρθρο θα προσπαθήσει να συνοψίσει αυτά τα στοιχεία με αντικειμενικό σκοπό να δώσει το έναυσμα για ένα γόνιμο διάλογο.

Η παλαιότητα του τύπου θα επιφέρει σημαντική επιβάρυνση του κόστους υποστήριξης σε βάθος χρόνου λόγω της παλαιότητας των ανταλλακτικών και της δυσκολίας εύρεσης προμηθευτών και ικανών αποθεμάτων, ως αποτέλεσμα της μείωσης των χρηστών του αεροσκάφους. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η τάση αυτή έχει ήδη αποτυπωθεί στα επίσημα στοιχεία κόστους ώρας πτήσης και δικαιολογεί σημαντικό μέρος του κατά 1/3 περίπου μεγαλύτερου κόστους υποστήριξης σε σχέση με τα CL-415, όπως θα δούμε αναλυτικά παρακάτω.

Σύμφωνα με το ΦΕΚ 2808, τεύχος Β’, 5-11-2013, το κόστος ανά ώρα πτήσης ενός CL-215 είναι 8.858,95 Ευρώ και για το CL-415 είναι 6.690,70 Ευρώ. Άρα, η χρήση του CL-215 είναι και κατά 32.5% ακριβότερη του CL-415. Το κόστος ώρας πτήσης για τα μαχητικά αεροσκάφη δεν δημοσιεύθηκε στο εν λόγω ΦΕΚ για λόγους απορρήτου, αλλά αξιοποιώντας διάφορα δημοσιευμένα παραμετρικά μοντέλα υπολογισμού κόστους ώρας πτήσης μαχητικών αεροσκαφών, εύκολα μπορεί να υπολογιστεί ότι το κόστος ανά ώρα πτήσης ενός σύγχρονου μαχητικού αεροσκάφους (πχ F-16, Mirage 2000-5) ανέρχεται περίπου στα 9.000 Ευρώ. Με άλλα λόγια, η χρήση ενός πυροσβεστικού αεροσκάφους CL-215 μας κοστίζει όσο περίπου και η χρήση ενός μαχητικού.

Μόνο οργή προκαλούν οι αποκαλύψεις! Όπως είπε ο Γ.Γ. των Ειδικών Φρουρών, Στράτος Μαυροειδάκος τις κρίσιμες ώρες της φωτιάς στο Μάτι οι άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους ασυρμάτους τους! Οι ασύρματοι της αστυνομίας, λέει, δεν λειτουργούσαν.

Με τα κινητά τηλέφωνα οι αστυνομικοί έκαναν προσπάθεια να συντονιστούν, λέει ο Γ.Γ. των ειδικών φρουρών. Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1 ο Στράτος Μαυροειδάκος κατήγγειλε πως το υπερσύγχρονο σύστημα «sepura» δεν λειτουργούσε.
“ΔΙΑΣ επείγον” έλεγε και ξανάλεγε ο επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ στο σημείο όταν εντόπισε νεκρούς ανθρώπους αλλά, σύμφωνα με την καταγγελία δεν μπορούσε να ενημερώσει καθώς το σύστημα δεν λειτουργούσε.
Οι αστυνομικοί ήταν έτσι αναγκασμένοι να επικοινωνούν μόνο με τα κινητά τηλέφωνα.
Είναι τραγικό το γεγονός, καθώς το σύστημα αυτό δίνει τη δυνατότητα στους επιτελείς που βρίσκονται στο κέντρο επιχειρήσεων να βλέπουν πού ακριβώς βρίσκεται στην Αττική κάθε περιπολικό και άρα να έχουν πλήρη και σαφή εικόνα των αστυνομικών δυνάμεων.

Επανίδρυση του κράτους. Λεφτά υπάρχουν θα τα αποσπάσει το ΔΝΤ