Πόλεμος συναισθημάτων (της Τάνιας Ώττα)

Έφτασε η εποχή που η χαρά, η ικανοποίηση και ο ενθουσιασμός προσπαθούν να συμβαδίσουν με το άγχος, την αγωνία και τον προβληματισμό για το αύριο. Το τέλος του καλοκαιριού έχει ταυτιστεί με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μία περίοδο που παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί περιμένουν αγωνιωδώς, να δουν εάν οι κόποι τους καρποφόρησαν.

Δυστυχώς, οι κοινωνικές και κυρίως οι οικονομικές συνθήκες της εποχής μας δεν αφήνουν πολλές επιλογές στους νέους, αναγκάζοντας πολλούς μαθητές είτε να δηλώνουν σχολές που δεν αποτελούν την πρώτη τους επιθυμία αλλά θεωρούν ότι θα εξασφαλίσουν πιο εύκολα μία θέση εργασίας, είτε να επιλέγουν σχολές με κριτήριο την απόσταση, προσπαθώντας να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον τόπο κατοικίας τους, είτε στον τόπο που σπουδάζει άλλο μέλος της οικογένειας για να περιοριστούν τα έξοδα.

Κι όταν φτάνει η μεγάλη στιγμή που ανακοινώνονται οι βάσεις, τι γίνεται;

Ικανοποίηση, χαρά και ενθουσιασμός για πολλά παιδιά που πέτυχαν τον στόχο τους, ανάμεικτα συναισθήματα για άλλα που πέτυχαν την εισαγωγή τους σε σχολή που δεν ήταν στις πρώτες τους επιλογές, με τον προβληματισμό για το αν θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν για το επιθυμητό αποτέλεσμα να κυριαρχεί στο μυαλό τους και δυστυχώς, υπάρχει και αυτός ο αριθμός παιδιών που δεν κατάφεραν να εισαχθούν σε κάποια σχολή, τα μάτια τους γεμίζουν με απογοήτευση και θλίψη και βλέπουν το όνειρο της φοιτητικής ζωής να παραμένει ακόμη άπιαστο.

Αυτό που προβληματίζει τους γονείς στις δύο τελευταίες περιπτώσεις είναι η διαχείριση αυτής της κατάστασης, ώστε να γίνει όσο πιο ανώδυνη για το παιδί τους και ειδικά στην τελευταία περίπτωση να μην νιώσει ότι ο κόσμος του γκρεμίστηκε αλλά να συνεχίσει να πιστεύει στις δυνάμεις του και να σχεδιάζει το μέλλον.

Το σίγουρο είναι ότι η εισαγωγή σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα δεν είναι το άλφα και το ωμέγα. Αποτελεί, βέβαια, την πιο συνηθισμένη κατάσταση μετά την αποφοίτηση από το σχολείο, χωρίς να σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Μετά την δοκιμασία των πανελληνίων εξετάσεων, κάθε απόφοιτος βιώνει την μετέπειτα κατάσταση με το δικό του τρόπο.

Εκεί που θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή, κυρίως των γονιών, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, είναι η ομαλή προσαρμογή του παιδιού τους στην νέα κατάσταση, όποια κι αν είναι αυτή. Η αντίδραση των γονιών παίζει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία των παιδιών. Υπάρχουν γονείς που γεμίζουν τα παιδιά τους με άγχος για το τι θα γίνει μετά, ασκούν έντονη κριτική γιατί δεν πέτυχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα και το χειρότερο, τα συγκρίνουν με άλλους που κατάφεραν να αριστεύσουν.

Έχει αναρωτηθεί κάποιος γονέας, όμως, πως αισθάνεται το παιδί του και τι χρειάζεται για να νιώσει καλύτερα;

Ακόμη και στην περίπτωση της επιτυχίας, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι όσο δελεαστική κι αν φαντάζει η φοιτητική ζωή η απομάκρυνση από το σπίτι, η διαμονή σε ένα νέο μέρος και η αλλαγή στον τρόπο ζωής δεν παύει να προκαλεί άγχος και φόβο.

Αφήνοντας το παιδί τους ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του, οι γονείς πρέπει να το επιβραβεύσουν για την προσπάθεια, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος και να το συμβουλεύσουν ως μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι, στηρίζοντας τις όποιες επιλογές κάνει.

Είτε αποδεχθεί το αποτέλεσμα και επιλέξει να σπουδάσει, ακόμη κι αν η σχολή στην οποία εισήχθη δεν ήταν στις πρώτες του επιλογές, είτε αποφασίσει να ξαναπροσπαθήσει ώστε να καταφέρει να περάσει στη σχολή των ονείρων του, είτε επιλέξει κάποια ιδιωτική σχολή, εάν αυτό είναι οικονομικά εφικτό, ακόμη κι αν πάρει την απόφαση να μην κάνει τίποτα και να αναζητήσει εργασία, η επιλογή που θα κάνει το παιδί πρέπει να είναι σεβαστή και η στήριξη του οικογενειακού περιβάλλοντος δεδομένη.

Εξάλλου, ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξει κάποιος γνώμη και να σπουδάσει το αντικείμενο που επιθυμεί, όποια κι αν είναι η ηλικία ή η οικογενειακή του κατάσταση. Πλήθος παραδειγμάτων δείχνουν ότι όταν πιστεύεις στον εαυτό σου μπορείς να τα καταφέρεις.

Τάνια Ώττα