Όταν το έτος 1961 παρουσιάστηκα στο κέντρο εκπαιδεύσεως προκειμένου να ενταχθώ στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού πολλά μου συνέβησαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας. Ένα απ’ αυτά στις πρώτες μέρες της εκπαίδευσης μου, ήταν να μάθω τον ορισμό της εμπλοκής κατά το ‘‘βάπτισμα’’ του πυρός. Είναι κάτι που ακόμα και τώρα το θυμάμαι. Το αναφέρω για όλους και περισσότερο για εκείνους που δεν υπηρέτησαν στρατιωτική θητεία και μάλιστα για τις γυναίκες. Εμπλοκή καλείται πάσα παύση ή συνέχιση του πυρός, παρά την θέληση του σκοπευτή. Η εμπλοκή είναι μία, αλλά τα αίτια που την προκαλούν πολλά.
Στην προκειμένη περίπτωση από πού ν΄αρχίσω και που να τελειώσω; Επειδή στις μέρες μας κυριαρχεί στην επικαιρότητα το ‘‘Μακεδονικό’’ ζήτημα θα αναφερθώ αρχικά σ’ αυτό. Η περίπτωση του ονόματος των Σκοπίων μου θυμίζει περιστατικό πολίτη που έφερε το ονοματεπώνυμο «Γιάννης Γουμαρογιάννης». Επίθετο που δεν ανταποκρινόταν στο χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του. Μετά από παρότρυνση φίλου του ο «Γουμαρογιάννης» αποφασίζει να επισκεφθεί τη Νομαρχία και να κάνει τη σχετική αίτηση για την αλλαγή του επιθέτου του. Αφού πέρασε αρκετός καιρός συναντά πάλι τον φίλο του, που του έδωσε αυτή τη σκέψη, και χαρούμενος είπε τα νέα του. Ο φίλος του, χωρίς καν να γνωρίζει την ευχάριστη τάχα είδηση που του έφερε ο φίλος του, προκαταβολικά του απλώνει το χέρι και τον συγχαίρει για την πράξη του αυτή. Όταν όμως του έθεσε το ερώτημα ποιο επίθετο πρότεινε στην Νομαρχία για την αλλαγή του επιθέτου ‘‘Γουμαρογιάννης’’ εκείνος απάντησε : «Πουλαρογιάννης». Και εκεί που περίμενε τα συγχαρητήρια του φίλου του για αυτή την πράξη ακούει με έκπληξη την έντονη διαμαρτυρία του φίλου του. Γιάννη δεν έκανες τίποτα. Το πουλάρι θα μεγαλώσει και θα γίνει πάλι γουμάρι.
Ο Γιάννης σαν να κατάλαβε το λάθος του, αλλά ήταν πια αργά. Δεν έμεινε παρά η αίτηση του να πάρει τον δρόμο προς το Υπουργείο Εσωτερικών. Με την αναφορά μου αυτή στο παραπάνω, προσπάθησα να δώσω να καταλάβει ο απλός αναγνώστης ότι κάτι παρόμοιο θα συμβεί με την Βόρεια και Νότια Μακεδονία και ότι σ’ αυτή την περίπτωση θα είναι πολύ αργά.
Ενστάσεις που έχω σ’ αυτή την περίπτωση είναι οι παρακάτω:
Α. Γιατί τόση βιασύνη; Για να διευκολύνουμε τους γείτονες μας Σκοπιανούς να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ; Δέστε την δική μας περίπτωση με την Τουρκία. Όταν ζητήσαμε τη διαμεσολάβηση του να σταματήσουν οι καθημερινές πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών πάνω από τα χωρικά μας ύδατα στο Αιγαίο, μας απάντησε : «Βρείτε τα μεταξύ σας». Αυτές τις λύσεις δίνει αυτός ο Οργανισμός σε χώρες μέλη του;
Β. Λένε οι κυβερνώντες, της χώρας, ότι πρέπει να τα έχουμε καλά με τους γείτονες μας. Συμφωνώ απόλυτα, με μία όμως παρατήρηση. Περισσότερο γείτονες είναι οι Αμερικάνοι με τους Ρώσους; ή τους Ρώσους τους έχουμε να μαζεύουν τους κατατρεγμένους και τους αντιστασιακούς κατά των εχθρών της πατρίδας μας;
Γ. Οι ‘‘Μεγάλοι’’ πρέπει να καταλάβουν καλά ότι δεν μπορεί να είναι ‘‘Μεγάλοι’’ αν ο στόχος τους είναι να κάνουν τους ‘‘Μικρούς’’ μικρότερους για να μπορούν να τους κάνουν κουμάντο και να υπακούον τυφλά τα κελεύσματα τους.
Δ. Μια και ο λόγος για τους ‘‘Μεγάλους’’ και τους ‘‘Πολιτισμένους’’ της Ευρώπης, ερωτώ ως απλός πολίτης και άνθρωπός : Τι έκαναν οι ‘‘φίλοι μας’’ Ευρωπαίοι, που κράτησαν την Οθωμανική αυτοκρατορία επί τετρακόσια και πλέον χρόνια υπόδουλους στο Βαλκανικό χώρο; Μήπως κάτι παρόμοιο σκέφτονται να πράξουν και σήμερα; Και τι απαντούν στα εκατομμύρια των νεκρών που έπεσαν στα πεδία των μαχών; Και ποια τα συμφέροντα; Ίσως μερικοί που κουμαντάρουν τα Οικονομικά ζητήματα να έχουν πρόχειρη την απάντηση, ότι δηλαδή γίναμε πολλοί και πρέπει να λιγοστέψουμε!!! Σαν δεν ντρεπόμαστε;
Ε. Στις τελευταίες εθνικές εκλογές, αν θυμάμαι καλά, μέτρησα στην ώρα της κάλπης, 24 ψηφοδέλτια διαφόρων κομμάτων. Αν ψηφιστεί και η απλή αναλογική, ως εκλογικό σύστημα, φοβούμαι ότι ο αριθμός των ψηφοδελτίων θα διπλασιαστεί. Και τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση; Απλά θέλω να καταθέσω τη γνώμη μου, ως απλός πολίτης και άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τα κοινά. Η δημιουργία πολλών πολιτικών σχηματισμών αποδεικνύει εγωισμό και τίποτε περισσότερο. Το να εκλέγεται κάποιος βουλευτής με τον Α’ ή Β’ σχηματισμό και μετά από την διαφωνία μέσα στο χώρο του, να σηκώνεται να φεύγει απ’ αυτόν και στη συνέχεια να καταλήγει στον εύκολο τρόπο σχηματισμού δικού του πολιτικού φορέα δεν με βρίσκει σύμφωνο. Αν δεν μπορεί να πείσει με τα επιχειρήματα του τους λίγους κομματικούς του συντρόφους πως μπορεί να πείσει μεγαλύτερο αριθμό συμπολιτών του, ώστε να τον ακολουθήσουν; Αν δεν μπορεί, η λύση είναι μία : Στο σπίτι του.
Τι Διαφορές έχουν μεταξύ τους οι ανήκοντες στο λεγόμενο Δημοκρατικό τόξο; Είναι δύσκολο να υπάρξει μια μικρή κατανόηση; Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, που μοιάζει σαν την κινούμενη άμμο. Πότε από εδώ και πότε από εκεί, ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Μοιάζουν σαν τα βατράχια που πάνε εκεί, όπου υπάρχει νερό. Αν δεν σας αρέσουν τα αναφερόμενα παραδείγματα, σημειώστε το παρακάτω :
Παραμονές εκλογών ρώτησαν κάποιον Εβραίο. Με ποιο πολιτικό κόμμα είσαι; Εκείνος χωρίς δυσκολία απάντησε «Μ’ αυτό που θα βγει αύριο!!!». Εδώ θα μπορούσε να ισχύσει το ρηθέν από κάποιο σύγχρονο μεγάλο Έλληνα ποιητή «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Όποιος έχει κότσια θα αντέξει και όποιος όχι θα είναι απλά παρατηρητής και σχολιαστής.
Οι ασχολούμενοι με την πολιτική θα πρέπει να έχουν πάντα υπόψη τους τη θέληση της πλειοψηφίας. Αν δεν μπορούν αυτό να το καταλάβουν ας μείνουν με τις θεωρίες και τις φλυαρίες τους.
Αυτά για σήμερα και έχει ο Θεός.-
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΓΡ. ΚΟΝΤΟΣ
ΚΟΖΑΝΗ, 28/01//2019
Αρκετά εμπεριστατωμένο το άρθρο σου.