Πλησιάζει η εποχή που οι περισσότερες Κοζανίτισσες και Κοζανίτες περιμένουμε με ανυπομονησία. Φυσικά αναφέρομαι στην Κοζανίτικη Αποκριά. Μια αγροτική αποκριά με κύριο στοιχείο τους «ΦΑΝΟΥΣ». Αυτή η περίοδος αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο. Είναι ένα αυθεντικό έθιμο, είναι μια παράδοση αιώνων. Οι φανοί ενώνουν τις γειτονιές και τους ανθρώπους. Το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα επικρατεί πολύ έντονα κατά την διάρκεια της Κοζανίτικης Αποκριάς. Ακόμη κάνουν την εμφάνιση τους τα παραδοσιακά φαγητά ( γιαπράκια, κυχί) και φυσικά άφθονο κρασί. Κάθε μέρα από την Τσικνοπέμπτη μέχρι και την Μεγάλη Αποκριά η πόλη μας «γιορτάζει» σε κάθε γειτονία με το άκουσμα παραδοσιακών τραγουδιών καθώς και με χάλκινες μελωδίες.
Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό να περιμένω αυτήν την εποχή πως και πως. Περίμενα να ακούω την Φιλαρμονικής μας κάθε απόγευμα. Ακόμη θυμάμαι την διαδικασία που ντυνόμουν με παραδοσιακά και έβγαινα στον φανό της γειτονίας μου. Τέλος δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανυπομονησία μου για τα SOURDGAMES και το ΠΑΡΤΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ. Όλα αυτά με έκαναν να αγαπήσω την αποκριά μας και να συμμετέχω μεγαλώνοντας σε αυτήν.
Φεύγοντας από την Κοζάνη για σπουδές, κατάλαβα πως η Κοζανίτικη Αποκριά αποτελεί την πολιτισμική μας ταυτότητα. Ένα έθιμο που εμείς οι νέοι καλούμαστε να διαφυλάξουμε. Πρέπει αυτήν την εποχή να δίνουμε μια συνάντηση με το παρελθόν για το μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να σώσουμε την πολιτισμική μας κληρονομία και ταυτότητα ώστε να επενδύσουμε στο μέλλον για την ιστορία και την πόλη μας.
Σπουδάζοντας Μουσειολογία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ένα από αυτά που μαθαίνω είναι πως να διαφυλάττουμε και πως να διατηρούμε την πολιτισμική κληρονομία. Θεώρησα λοιπόν σαν δημότης την Κοζάνης και σαν ένας νέος που πιστεύω στην παράδοση να σας παραθέσω την σκέψη μου για το μέλλον της Κοζανίτικης Αποκριάς.
Με όρεξη και αγάπη για την Κοζάνη θα ήταν εφικτό η δημιουργία ενός μουσείου Κοζανίτικης αποκριάς και πολιτισμικής παράδοσης. Ένα μουσείο που κύριο στοιχείο του θα είναι η ιστορία και η εξέλιξη της αποκριάς. Που θα διαφυλάττει και θα μεταδίδει τα ήθη και τα έθιμα. Που θα αποτελεί σημαντικό καταφύγιο για την πολιτισμικής μας ταυτότητα. Ένα «θησαυροφυλάκιο» για την τοπική κοινωνία. Ένα μέσο για την κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική ανάταξη. Προσιτό για όλους και χρήσιμο για όλη την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Ένας τόπος μαρτυριών και προφορικής ιστορίας. Αυτό το εγχείρημα μπορεί να αποτελέσει ενεργός υποστηρικτής της ανανέωσης την γειτονίας και τόπο συνάντησης μελών της τοπικής κοινωνίας. Ακόμη είναι εφικτό να είναι ένα τουριστικό θέλγητρο ικανό να εξασφαλίζει έσοδα καθώς και να κάνει ακόμη πιο γνωστή την Κοζάνη και την παραδοσιακή αποκριά της.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι μετά την επίσκεψη από αυτό το μουσείο θα μαθαίνουμε την ιστορία των φανών, θα ακούμε μαρτυρίες, θα βλέπουμε φωτογραφικό υλικό. Το πιο σημαντικό όμως θα είναι να μας κάνει να συμμετέχουμε στην Κοζανίτικη αποκριά. Έτσι με αυτόν τον τρόπο κρατάμε την παράδοση ζωντανή έχοντας εξασφαλίσει την συνέχεια της στα βάθη των αιώνων.
Εύχομαι καλές αποκριές με διάθεση σατιρική, καυστική με αστεϊσμούς και διακωμωδήσεις.
Στέλιος Μήλιος
Φοιτητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Αρχειονομίας βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας
καλύτερα να μην υπάρχει μέλλον.
Λευτέρη ξέρουμε ότι δεν θέλεις την Κοζανιτικη απόκρια , άσε εμάς που θέλουμε να ασχοληθούμε.. Αυτό λέγετε δημοκρατία
Αν δεν σ αρέσει κάτσε σπίτι σου η πήγαινε ένα ταξιδάκι να χαλαρώσεις. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του…
Μπράβο κ. Μήλιο έτσι είναι. Με οργάνωση και συμμετοχή θα διατηρηθεί το δρώμενο.
ραντεβου στο φανο ΣΚΡΚΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ ΛΑΖΟΣ
Είμαστε σοβαροί;Τα ευρήματα της Αιανής,το λαογραφικό μουσείο και η βιβλιοθήκη και δεν μπορούν αποτελέσουν πόλο έλξης και θα το κάνει αυτό ένα μουσείο κοζανίτικης αποκριάς;Η απλώς το κίνητρο είναι να βγούν μερικές ακόμα θέσεις αργομισθίας κι απο δώ παν κι οι άλλοι;Στην τελική ο αρθρογράφος ας φτιάξει ένα ιδιωτικό μουσείο και να δούμε αν θα μπορεί να το συντηρήσει.
Να συνεννούμαστε πια σ αυτην την πόλη.Δεν είναι αξιόλογος τουριστικός προορισμός και πιθανόν δεν θα γίνει και ποτέ.Αν θέλουμε ανάπτυξη πρέπει να βάλουμε τον κώλο μας κάτω και να κοιτάξουμε την πρωτογενή και τη δευτερογενή παραγωγή.Η κοζανίτικη αποκριά αυτή είναι,πέντε πάνω πέντε κάτω.Ούτε θα χαθεί εντελώς αλλα ούτε και μπορεί να μεγαλώσει παραπάνω.