Η δικαίωση του δεκάχρονου αγώνα του Βελβεντού (του Ευθύμη Μαρμάρη)

Ένας Γολγοθάς, διάρκειας πολλών ετών για το Βελβεντό, πήρε τέλος. Γολγοθάς που άφησε πολλές και βαθιές πληγές πάνω μας κι έφερε το μαρασμό στον τόπο.

Βέβαια, η μεγάλη αυτή περιπέτεια οφείλεται στην εφαρμογή του κοινωνιοκτόνου νόμου του Καλλικράτη, που επιβλήθηκε το 2010 από τους τότε κυβερνώντες κι έφερε πολλά δεινά στον τόπο μας. Από το 2009 ακόμα οι αρμόδιοι είχαν δώσει στη δημοσιότητα το νέο αυτοδιοικητικό χάρτη του νομού μας με τους τέσσερις δήμους. Ασφαλώς, χωρίς να υπάρχει ο δήμος Βελβεντού και αυτό έγινε ερήμην της κοινωνίας μας. Ταυτόχρονα οργανώσαμε τις πρώτες κινητοποιήσεις για τη διάσωση του δήμου. Ψηφίστηκε κατόπιν και εφαρμόστηκε ο Καλλικράτης, μετά από παλινωδίες του αρμόδιου υπουργείου, χωρίς το δήμο Βελβεντού. Το Βελβεντό δέχτηκε το μεγαλύτερο χτύπημα στην ιστορία του σε περίοδο ειρήνης.

Ήταν επιβεβλημένο καθήκον ως κοινωνία να οργανωθούμε και να παλέψουμε μέσα απ’ τα όργανά μας για την ανεξαρτησία του δήμου Βελβεντού. Συγκροτήσαμε ένα πολυμελές Σώμα, τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα αποτελούμενη από εκπροσώπους των φορέων, αλλά και δημότες απλούς που ήθελαν μαζί μας να παλέψουν για την ανεξαρτησία του δήμου Βελβεντού. Στη συνέχεια ιδρύθηκε η Μ.Κ.Ο., σύλλογος με καταστατικό και συμβούλιο, με απώτερο σκοπό την κάλυψη των αναγκών του τόπου μας, λόγω της απουσίας του δήμου Βελβεντού. Ιδρύθηκε και η Κίνηση Γυναικών για την Ανεξαρτησία του Δήμου. Οι γυναίκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον αγώνα όπως και η νεολαία μας.

Δέκα χρόνια κράτησε ο αγώνας μας (απ’ το 2009 μέχρι σήμερα, 2019) που ήρθε η δικαίωση. Στο διάστημα αυτό με δημόσιο και τεκμηριωμένο λόγο προβάλλαμε παντού το δίκιο αίτημα της κοινωνίας για ανεξάρτητο δήμο. Αναφέρω ενδεικτικά τις δράσεις μας:

– κάναμε δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις, μάλιστα πολύ μαζικές και με πλούσια επιχειρηματολογία. Κατέληγαν σε ψήφισμα με ανάλογο περιεχόμενο το οποίο στέλνονταν σ’ όλους τους αρμόδιους.

– Δυο δημοψηφίσματα για τη μη συμμετοχή της κοινωνίας στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

– Πορείες διαμαρτυρίας για την προβολή του αιτήματος.

– Καταλήψεις δημόσιων χώρων.

– Συναντήσεις με τον εκάστοτε υπουργό Εσωτερικών με ολοκληρωμένο φάκελο στοιχείων.

– Συναντήσεις με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς, βουλευτές, γραμματείς υπουργείων, παράγοντες της περιφέρειας, των δήμων και της δημόσιας ζωής.

– Άρθρα στις εφημερίδες και στον ηλεκτρονικό τύπο.

– Συνέδρια με ανάλογο περιεχόμενο.

– Τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές για την ανάδειξη και επίλυση του προβλήματος.

Η κινητικότητα της κοινωνίας ήταν συνεχής. Έπρεπε το θέμα αυτό να το έχουμε πρώτο στην ατζέντα των θεμάτων, να προβάλλεται και να συζητιέται σε τοπικό, περιφερειακό αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο. Μόνο έτσι μπορούσε να πάρει το δρόμο της επίλυσης. Αν το κουκουλώναμε απ’ την αρχή, ασφαλώς δε θα κάναμε τίποτα. Σίγουρα θα είχε περάσει στη λησμονιά. Έτσι θα υπογράφαμε την καταδίκη μας.

Στο διάστημα του πολύχρονου αγώνα δοκιμαστήκαμε όλοι. Δοκιμάστηκαν οι σχέσεις μας, οι αντοχές της κοινωνίας, η ψυχολογία μας (που πότε ανέβαινε και πότε έπεφτε). Φάνηκαν οι πραγματικοί μας φίλοι αλλά και οι εχθροί. Στενοχωρηθήκαμε πολλές φορές, απελπιστήκαμε, αλλά δεν εγκαταλείψαμε την προσπάθεια. Κάναμε το σταυρό μας και συνεχίζαμε. Δεχθήκαμε και πολλά χτυπήματα απ’ τους «επιτήδειους» της πολιτικής και αυτοδιοικητικής ζωής της χώρας, που για τους δικούς τους λόγους προσπαθούσαν να μας λυγίσουν. Ήθελαν μια κοινωνία απελπισμένη, χωρίς σχέδιο και όραμα για το μέλλον.

Φάνηκε και το μεγαλείο της κοινωνίας, που παρά τα χτυπήματα που δέχθηκε, δεν παρέδωσε τα όπλα αυτής της μεγάλης προσπάθειας. Είναι κάτι το αξιοθαύμαστο να κρατάς τον αγώνα όρθιο για τόσα πολλά χρόνια και ταυτόχρονα την ελπίδα ζωντανή, ότι κάποια μέρα θα έρθει η πολυπόθητη ανεξαρτησία του δήμου. Ασφαλώς, απαιτήθηκαν τεράστια αποθέματα ψυχικών δυνάμεων μέχρι το τέλος.

Να όμως, που μετά από δέκα χρόνια αγώνα, ήρθε η δικαίωση. Η πολυπόθητη ανεξαρτησία του δήμου Βελβεντού. Βέβαια, δε μας την έκανε δώρο κανείς. Οφείλεται στον αγώνα της κοινωνίας – στις Βελβεντινές και στους Βελβεντινούς. Αυτή η πολύχρονη προσπάθεια αφύπνισε συνειδήσεις. Άρχισαν οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες να βλέπουν διαφορετικά το θέμα. Να δείχνουν μια συμπάθεια στο όλο ζήτημα και να σκύβουν με την πρέπουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα πάνω του μέχρι την οριστική επίλυση και μπράβο τους. Στην προσπάθεια της κοινωνίας οφείλεται η επίλυση του ζητήματος. Επομένως, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, όσο πολύχρονος κι αν είναι. Αυτό ας αποτελέσει και παράδειγμα για άλλες κοινωνίες, που γυρεύουν την ανεξαρτησία του δήμου τους.

Πλέον, αφήνουμε πίσω το παρελθόν, το οποίο δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Πρέπει όμως να μας διδάσκει. Απ’ εδώ και πέρα είμαστε υπεύθυνοι για το παρόν και κυρίως για το μέλλον του τόπου μας. Θα παραλάβουμε ένα δήμο κατεστραμμένο και χρεωμένο. Η ανασυγκρότησή του είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Η τοπική μηχανή πρέπει να έχει υψηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας. Για την επάνοδο της κοινωνίας του Βελβεντού στην κανονικότητα θα χρειαστεί πολύς καιρός επίπονης και συνετής προσπάθειας για να το πετύχουμε. Πρέπει να πάρει παμβελβεντινό χαρακτήρα. Στην προσπάθεια αυτή κανείς δεν περισσεύει. Οι Βελβεντινοί της διασποράς, οι ομογενείς μας, θα αποτελέσουν και πάλι το μεγάλο στήριγμα, προκειμένου να επαναφέρουμε το δήμο στην κανονικότητα. Να σταθούμε, με αυξημένο αίσθημα ευθύνης, στο ύψος των περιστάσεων. Με πολύ μεράκι, εργασία, συνεργασία, αφοσίωση στην αποστολή μας να ενώσουμε τις δυνάμεις και με όραμα και σχέδιο να πορευτούμε προς το μέλλον. Να έχουμε βαθιά μέσα μας ως οδηγό, σύμφωνα με το συμπατριώτη μας καθηγητή καρδιολογίας και ακαδημαϊκό κύριο Χάρη Μπουντούλα «το βελβεντινό πνεύμα», που μ’ αυτό μεγαλώσαμε και διαμορφώσαμε το χαρακτήρα μας.

Για την ανόρθωση του τόπου μας είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι, εμείς οι Βελβεντινοί, θα ριχτούμε με όρεξη στη δουλειά και αξιοποιώντας τις αρετές μας: τον εθελοντισμό και το συνεργατισμό, θα τα καταφέρουμε.

Μαρμάρης Ευθύμιος

δημότης Βελβεντού