Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του ΕΒΕ Κοζάνης, συγκέντρωση των επιχειρηματιών και κυρίως των ανθρώπων της εστίασης, με θέμα τα πνευματικά δικαιώματα των μουσικών δημιουργών.
Καλεσμένος του επιμελητηρίου ήταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, κος Καββαθάς. Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης ο κος Καββαθάς ζήτησε να αποχωρήσω από την αίθουσα γιατί κατά -την γνώμη του, δεν ήθελε να βρίσκεται κανένας εκπρόσωπος οργανισμού συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων, γιατί όπως χαρακτηριστικά είπε «δεν θυμάται να μας κάλεσε». Να θυμίζω στον κο Καββαθά πως εκτός της ιδιότητάς μου, ως αντιπροσώπου της ΕΥΕΔ, είμαι και ενεργό μέλος του ΕΒΕ Κοζάνης. Να θυμίσω επίσης πως καλεσμένος στην ΑΝΟΙΧΤΗ εκδήλωση δεν ήμουν εγώ, αλλά ο ίδιος. Στο σπίτι μας, εμείς καλούμε!
Ξεχνά μάλλον ο κος Καββαθάς πως υποστηριχτές των επιχειρήσεων δεν είναι οι περιπλανώμενοι θεωρητικοί υπερασπιστές, αλλά οι καθημερινοί πελάτες-συνεργάτες των τοπικών επιχειρήσεων. Ξεχνά ο κος Καββαθάς πως η υπεράσπιση των μελλών της ΓΣΕΒΕΕ γίνεται με απτά και συγκεκριμένα δεδομένα όπως η χορήγηση άδειας δημόσιας εκτέλεσης μουσικής όχι ¨με τα λόγια¨ αλλά με συγκεκριμένα έγγραφα που αποδεικνύουν τα παραπάνω. Ξεχνά μάλλον ο κος Καββαθάς πως σε περίπτωση ελέγχου των τοπικών επιχειρήσεων από τις αρμόδιες αρχές, ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να πει «μου το είπε ο πρόεδρος» γιατί κι αυτό δεν πιάνει πλέον.
Εμείς οι αντιπρόσωποι της ΕΥΕΔ, αλλά και όλων των ΟΣΔ, λογοδοτούμε στους δημιουργούς, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους να αμείβονται μέσα από την δουλειά τους, προσπαθώντας καθημερινά να εξαλείψουμε παθογένειες του παρελθόντος, σε συνεργασία με τους ανθρώπους της αγοράς. Και να είστε σίγουροι πως θα τα καταφέρουμε.
Προτίμησα λοιπόν να αποχωρήσω σεβόμενος τον κόπο των συναδέλφων επιχειρηματιών, που άφησαν τα καταστήματά τους, με σκοπό να ενημερωθούν από έναν θεσμικό φορέα όπως η ΓΣΕΒΕΕ.
Άλλωστε εμείς μάθαμε να σεβόμαστε τους καλεσμένους μας, έστω κι αν η επίσκεψή τους είναι φωτοβολίδα.
Εμείς, πάλι από αύριο εδώ θα είμαστε, είτε ως θεσμικοί, είτε ως οικογενειάρχες, είτε ως ιδιώτες, στον τόπο μας, να στηρίζουμε την τοπική αγορά με όποιον τρόπο και όποιο κόστος.
Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Η λογική της ΕΥΕΔ και των άλλων ΟΣΔ είναι να ζητάνε αντίτιμο και μάλιστα με αστεία κριτήρια στα εκτός πραγματικότητας αμοιβολόγια τους (πχ αν έχει το κατάστημα DJ ανεβαίνει η τιμή κτλ) επειδή ”ΜΠΟΡΕΙ” λέει να κάνει το κατάστημα Δημόσια Εκτέλεση έργου κάποιου πχ συνθέτη που εκπροσωπείται από την εταιρία.
Δηλαδή κατάστημα που μπορεί να μην παίξει ποτέ μουσική πχ απο συνθέτες που εκπροσωπεί η εν λόγω εταιρία έτσι και αλλιώς θα πρέπει να την πληρώσει.
Άλλο οξύμωρο αν το κατάστημα έχει τηλεόραση ή αν παίζει ραδιόφωνο (λες και το κανάλι στην τηλεόραση ή ο σταθμός στο ραδιόφωνο δεν τους έχουν ήδη πληρώσει για δημόσια εκτέλεση) θα πρέπει λέει να πληρωθούν ξανά από τα καταστήματα για τα ίδια ήδη πληρωμένα δικαιώματα.
Η μεγάλη κοροϊδία βέβαια είναι ότι όλες αυτές οι εταιρίες υποστηρίζουν η κάθε μια ξεχωριστά για τον εαυτό της ότι ”εμείς τους εκπροσωπούμε όλους ή την πλειονότητα των καλλιτεχνών και άρα ότι και να παίζεις στο κατάστημα θα πρέπει να μας πληρώσεις και εμάς.
Π.χ αναφορικά με την ΕΥΕΔ και την Αυτοδιαχείριση η κάθε μια υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί το μεγαλύτερο ποσοστό των συνθετών-στιχουργών ώστε να υποχρεώνουν τα καταστήματα να τις πληρώνει και τις δύο.Βέβαια καμιά εταιρία δεν υποχρεώνεται να δημοσιεύει αναλυτικά το ρεπερτόριο που εκπροσωπεί οπότε μπορούν να αερολογούν ελεύθερα.Αύριο αν βγει και μια τρίτη εταιρία τα καταστήματα θα πρέπει να πληρώνουν και αυτή γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ίδιο ισχυρισμό.
Εν κατακλείδι στην Ελλάδα τα καταστήματα για να παίξουν ”νόμιμα” μουσική αυτή την στιγμή θα πρέπει να πληρώνουν 4-5 ΟΣΔ (εταιρίες-Οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης) 2 διαφορετικές για τους συνθέτες-στιχουργούς και άλλες 3 για τα συγγενικά διακαιώματα σε μουσικούς,ερμηνευτές,ηχολήπτες…μόνο τα μουσικά όργανα δεν ζήτησαν δικαιώματα ακόμη ή οι κατασκευαστές τους.
Πιστεύω ότι όπως γίνεται στο εξωτερικό η κάθε εταιρία εκπρόσωπος θα πρέπει να απαιτεί πληρωμή και να παρέχει δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσης για το/τα ”Τραγούδι/α” που εκπροσωπεί και όχι τμηματικά για τους συντελεστές ενός τραγουδιού.Πάντα με δημοσιευμένο το ρεπερτόριο που εκπροσωπεί.Να μπορεί δηλαδή το κατάστημα να επιλέξει και να πληρώνει την μουσική που επέλεξε να παίζει και όχι αυτήν που ίσως θα παίξει ή δεν θα παίξει πότε όπως γίνεται στην Ελλάδα.
Έχετε απόλυτο δίκιο.
Η δομή του συστήματος συλλογής πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα είναι ακόμη μια κοροιδία με στόχο την απομύζηση των πολιτών – επαγγελματιών ώστε κάποιοι να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και οι υπόλοιποι να φυτοζωούν στα όρια της επιβίωσης.
Ελλάδα 21ος αιώνας.
πολύ σωστά με καλύψατε 100%
Ένα χρόνο να μην παίξει κάνεις τη μουσική τους να δεις για πότε θα μαζευτούν. Τους διαφημίζουμε και τους χρυσοπληρώνουμε!