1) Η απόφασή σας να συμμετάσχετε ως Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με την Δημοκρατική Ευθύνη ήταν κάτι που το θέλατε, το συζητούσατε καιρό ή προέκυψε ξαφνικά;
Όπως είναι γνωστό συμμετέχω ενεργά στη Δημοκρατική Ευθύνη από το ξεκίνημα της όντας μέλος του Γενικού αλλά και του Εκτελεστικού Συμβουλίου της. Η αναζήτηση ενός ανταγωνιστικού και αντιπροσωπευτικού ψηφοδελτίου εν όψει των Ευρωβουλευτικών εκλογών, με κριτήρια τόσο τη γεωγραφική όσο και την κοινωνική – επαγγελματική διασπορά οδήγησε στην τιμητική αυτή πρόταση προς το πρόσωπό μου από την εκλογική επιτροπή, την οποία και αποδέχθηκα με χαρά εκπροσωπώντας τη Δυτική Μακεδονία αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε μια πολύ κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση.
2) H Δημοκρατική Ευθύνη, για όσους δε γνωρίζουν, σε ποιο πολιτικό χώρο ανήκει και για ποιο λόγο δημιουργήθηκε; Ποιο κενό ήρθε να καλύψει;
Θα ξεκινήσω από τον πολιτικό χρόνο καθώς η Δημοκρατική Ευθύνη απαρτίζεται από ανθρώπους της εποχής που αντιλαμβάνονται πλήρως τις προκλήσεις και τις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα μας. Έτσι τοποθετούμαστε στο πολιτικό σκηνικό με γνώμονα το μέλλον και την προοπτική μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας, την οποία χρωστάμε στα παιδιά μας μια χώρα που εμείς στερηθήκαμε και στερούμαστε λόγω ενός παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος που έχει καθαρή αναφορά στο παρελθόν με βασικό γνώμονα τη διατήρηση, διαχείριση και τη νομή της εξουσίας εις βάρος των πολλών, χρησιμοποιώντας για την επίτευξη των ανωτέρω σκοπών το κράτος ως λάφυρο και σφυρίζοντας αδιάφορα στις φωνές λογικής όπου αυτές αρθρώνονται σε πείσμα των καιρών.
Όμως για να μη θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω, η Δημοκρατική Ευθύνη τοποθετείται στο προοδευτικό και πατριωτικό κέντρο συγκεράζοντας έννοιες που έχουν δαιμονοποιηθεί στη χώρα όπως ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία.
Είναι δύο έννοιες που στη χώρα μας έχουν κακοποιηθεί στην πράξη. Από τη μία ο (κοινωνικός) φιλελευθερισμός συγχέεται με τον νεοφιλελευθερισμό και θεωρείται σχεδόν ύβρις. Από την άλλη στη χώρα μας δεν υπήρξε πραγματική σοσιαλδημοκρατία, η οποία ιστορικά στόχευε στον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, διότι η χώρα μας δεν πέρασε από την βάσανο και τις αυστηρές πειθαρχίες του καπιταλισμού, που δεν είναι μόνο οικονομικές αλλά και θεσμικές και πολιτισμικές.
Στη ζυγαριά των διαχρονικών αξιών, η ισότητα και η ελευθερία στην ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση ήταν ισορροπημένες. Στις ΗΠΑ η ελευθερία επικρατούσε έναντι της ισότητας, με αποτέλεσμα μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, ενώ στις σοσιαλιστικές δημοκρατίες του άλλοτε Ανατολικού Μπλοκ η ισότητα καταδυνάστευε την ελευθερία.
Εμείς βεβαίως εμπνεόμαστε από τις τέσσερις αξίες: ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και μάλιστα αδιαβάθμητες μεταξύ τους. Ανήκουμε στην παράδοση του προοδευτικού πατριωτικού κέντρου και πιστεύουμε σε μία άλλη δίκαιη κοινωνία, που θα παράγει πλούτο και θα τον διανέμει δίκαια, μέσα σε ένα σύγχρονο και οργανωμένο κράτος. Στα πλαίσια αυτά είμαστε περήφανοι για το προοδευτικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας για το οποίο μπορεί ο καθένας να ενημερωθεί και στο site μας https://www.dimokratikiefthini.gr/
3) H άποψή σας, ως Δημοκρατική Ευθύνη, για τη σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι; Είναι μια κυβέρνηση μέτρια, μια κυβέρνηση που πέτυχε αρκετά, μια κυβέρνηση που απέτυχε στα περισσότερα;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που όντως πέτυχε είναι μια αξιοπρόσεκτη και αξιοσημείωτη δημοσιονομική προσαρμογή εφαρμόζοντας όμως με απόλυτη ευλάβεια τα μνημόνια τα οποία θα έσκιζε ερχόμενη στην εξουσία, η ορθότερα θα τα έσκιζε μόνο για να επιτύχει τη βίαιη άνοδό της στην εξουσία. Στο υπόλοιπο σκέλος στερείται οράματος και προγράμματος καθώς μοναδικό της μέλημα είναι η διαχείριση της φτώχιας και του κράτους ως λάφυρο αδιαφορώντας στην πράξη για το μέσο Έλληνα πολίτη. Απέτυχε πλήρως στην αναπτυξιακή και κοινωνική διάσταση της πολιτικής καθώς κυριολεκτικά εξαφάνισε τη μεσαία τάξη από τη μία, ενώ από την άλλη καλλιέργησε και καλλιεργεί την επιδοματική αντίληψη ως κραταιά αντίληψη στην κοινωνία. Και φυσικά δεν άγγιξε ούτε καν επιχείρησε να αγγίξει το κεφάλαιο των θεσμικών αλλαγών που χρειάζεται η χώρα και το πολιτικό σύστημα εξαντλώντας την τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης στην καθ’ όλα χρήσιμη και σωστή απεμπλοκή της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διαδικασία των εθνικών εκλογών, πετώντας έντεχνα την μπάλα στην κερκίδα.
Το ίδιο προβληματική όμως είναι και η παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία δεν εμφανίζει καμία διάθεση δομικών αλλαγών καθώς το κράτος αποτελεί και για την ίδια λάφυρο και τρόπος ή μέσο συντήρησης του κομματικού της μηχανισμού που εμφανίζεται ιδιαίτερα βαρύς. Νίκη των πολιτών και της κοινωνίας θα αποτελέσει η επιλογή κομμάτων και σχηματισμών που εννοούν και πρεσβεύουν στην πράξη τα λεγόμενα τους. Το ρήγμα στον έντονα διχαστικό και απολίτικο δικομματισμό, θα επιτευχθεί με την ενίσχυση δυνάμεων όπως η Δημοκρατική Ευθύνη, που μόνο κακό δεν μπορούν να προκαλέσουν στη χώρα.
4) Η κατάσταση σήμερα στην Ευρώπη συμβαδίζει με τις αξίες που πρεσβεύει η Δημοκρατική Ευθύνη, την οποία κι εκπροσωπείτε; Είναι μια Ευρώπη των Εθνών ή είναι μια Ευρώπη μιας χώρας, για παράδειγμα της Γερμανίας, όπως υποστηρίζουν κάποιοι; Σε ποιους τομείς χρειάζονται – αν χρειάζονται – αλλαγές και τι είδους;
Αναφέρθηκα στο 2ο ερώτημα τις τέσσερις αξίες: ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη που πρεσβεύει η Δημοκρατική Ευθύνη και οι οποίες εν πολλοίς συμβαδίζουν με τις αξίες που πρεσβεύει ή θα έπρεπε να πρεσβεύει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρώ πως είναι λάθος η έκφραση Ευρώπη της Γερμανίας. Εξάλλου είναι γνωστό και πρέπει να το λέμε πλέον πως οι λεγόμενες «συντηρητικές» και «ισχυρές» χώρες είναι αυτές που έχουν και τα ισχυρότερα συστήματα κοινωνικής πολιτικής. Η Ευρώπη έχει μακρά ιστορία και παράδοση στη δημοκρατία, το ισχυρότερο όμως στοιχείο της είναι η ο σεβασμός και ή νοοτροπία τήρησης των συμφωνηθέντων κανόνων, νοοτροπία που διαπνέει και το σύνολο των λαών που την απαρτίζουν. Οι όποιες αλλαγές χρειάζονται και χρειάζονται αφορούν την αμεσότερη δημοκρατία αλλά και την υιοθέτηση πολιτικών που θα στοχεύουν στην ευημερία και την βελτίωση της ζωής των πολιτών.
Χαρακτηριστική η πρόσφατη παρέμβαση του προέδρου της Γαλλίας Κου Μακρόν που προτείνει αλλαγή της συνθήκης Σένγκεν έτσι ώστε η ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών να συνδέεται με κοινό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης, μια ενιαία αρχή για την παροχή πολιτικού ασύλου και αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν, δίνοντας ταυτόχρονα ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα της άμυνας με την πρόταση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συμβουλίου ασφαλείας, με τη συμμετοχή της Μ. Βρετανίας.
Εξίσου σημαντική είναι και η διαχείριση της κλιματικής αλλαγής και η κοινωνική πολιτική & αλληλεγγύη, η χρηματοδότηση της καινοτομίας κ.α. Προφανώς όλα η πολλά από τα ανωτέρω θέματα περνάνε από την οδό της αναθεώρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών.
Σημαντικό κρίνεται επίσης το γεγονός ότι η Ε. Επιτροπή, επιθυμεί την προώθηση μετασχηματισμού του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο που θα υπάγεται στην ίδια, γεγονός που εκφράζει την επιθυμία της να ενισχυθούν οι αρμοδιότητες της με το να έχει η ίδια υπό τον έλεγχο της το κοινό ταμείο διάσωσης της Ευρωζώνης (ESM) και όχι όλα τα κράτη-μέλη. Η συγκεκριμένη πρόταση δε φαίνεται να συμβαδίζει με τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης καθώς δε συνάδει με τις δημοκρατικές διαδικασίες της συν-απόφασης και της συμμετοχής όλων των κρατών μελών σε μείζονος σημασίας διαδικασίες.
Τέλος θεωρείται αναγκαία και ζωτικής σημασίας η ενίσχυση του προφίλ της Ευρώπης στις πιο «αδύναμες χώρες», χώρες στις οποίες λόγω της κρίσης χάθηκε η εμπιστοσύνη των πολιτών της Ένωσης, οι οποίοι δεν είναι ικανοποιημένοι από την πορεία και εξέλιξη της ΕΕ αμφιβάλλοντας ταυτόχρονα για τη νομιμοποίηση και τη δημοκρατικότητα της όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω.
5) Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμη είναι το μεταναστευτικό. Θα μπορούσε η Ευρώπη να κάνει κάτι περισσότερο και ποια πρέπει να είναι η στάση – διεκδικήσεις της Ελλάδας πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Είναι ξεκάθαρο πως το μεταναστευτικό, αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, καθώς η μέχρι σήμερα ανεπαρκής αντιμετώπισή του απειλεί την κοινωνική συνοχή των ευρωπαϊκών χωρών και τη συνεργασία τους των κρατών μελών της ΕΕ. Βασικές παράμετροι που επηρεάζουν και δυναμιτίζουν την ήδη τεταμένη κατάσταση είναι : 1 ) Η ανεπάρκεια της Ευρώπης να φρουρήσει τα εξωτερικά σύνορα στην Ελλάδα και την Ιταλία, και 2 )η απροθυμία και έλλειψη συναίνεσης των Ευρωπαίων να δεχθούν αναλογική ποσόστωση των μεταναστών στα εδάφη τους. Τα βήματα που πρέπει να κάνει η ΕΕ είναι σημαντικά, ουσιώδη και ογκώδη για τα έως τώρα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Στο πρώτο σκέλος είναι απαραίτητη καθίσταται η ενίσχυση της φρόντεξ και σταδιακά η συγκρότηση ευρωπαϊκού στρατού με στόχο τη φύλαξη των συνόρων (κυρίως στα χωρικά ύδατα της Ιταλίας σε σχέση με αυτά της Λιβύης και της Ελλάδας στο Αιγαίο σε σχέση με την Τουρκία).
Το δεύτερο που είναι και το κομβικότερο σημείο αφορά στη βούληση των μεταναστών καθώς οι ίδιοι επιδιώκουν να εγκατασταθούν στις χώρες της ΒΔ και κεντρικής Ευρώπης και όχι στις χώρες εισόδου Ελλάδα – Ιταλία για προφανείς λόγους, πράξη που όσο και αν προσπαθεί να αναχαιτιστεί από μέρος των χωρών της Ε.Ε. είναι αδύνατο να εξαλειφθεί.
Η ανάγκη αναμόρφωσης καιμεταρρύθμισης του ευρωπαϊκού πλαισίου ασύλου με κύριο θέμα την συναίνεση των κρατών της ΕΕ για την ποσόστωση των μεταναστών και προσφύγων καθώς της επαναπροώθησής τους είναι επιτακτική και μαζί με αυτή πρέπει να προχωρήσει άμεσα και ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών ασύλου με τη συγκρότηση μίας ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας ασύλου, ως προς τους κανόνες για την αποθήκευση στοιχείων, όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα, καθώς και πιθανά, ως προς τη διαμόρφωση σχεδίων για την νέα εγκατάσταση μεταναστών από τρίτες χώρες.
Το ελληνικό κράτος πρέπει να έχει την μερίδα του λέοντος σε επίπεδο λειτουργιών στην διαχείριση του μεταναστευτικού και οι διεθνείς οργανισμοί και ΜΚΟ να συνεπικουρούν ποιοτικά και ποσοτικά. Επίσης βασική εθνική στρατηγική πρέπει να είναι η διαχείριση των μεταναστών σε προσωρινή βάση και η συγκέντρωση τεχνογνωσίας από το πλούσιο και καθ΄ όλα σεβαστό έργο των ΜΚΟ, τις οποίες στην παρούσα φάση το ελληνικό κράτος απλά παρακολουθεί ανήμπορο να διαμορφώσει συνολική πολιτική διαχείρισης του προβλήματος.
6) H περιοχή μας διανύει μια κρίσιμη περίοδο καθώς οι εξελίξεις γύρω από το λιγνίτη είναι ραγδαίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της περιοχής. Ποια είναι η άποψή σας για το παραγωγικό μοντέλο της περιοχής, τα επόμενα χρόνια; Θα πρέπει να στραφούμε στον πρωτογενή τομέα ή θα πρέπει να συνεχίσουμε την ίδια πορεία αναπτύσσοντας εναλλακτικές μορφές παραγωγής ενέργειας, φιλικές προς το περιβάλλον;
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, είναι πλέον γνωστό σε όλους. Για την περιοχή μας Θεωρώ πως είναι μονόδρομος η συνύπαρξη τόσο της πρωτόγεννούς παραγωγής όσο και της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ως μίγμα αναπτυξιακής προοπτικής για τον τόπο. Προσωπικά θεωρώ πως η ενέργεια μπορεί και οφείλει να παραμείνει βασικός παράγοντας της τοπικής οικονομίας λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη και ενσωματώνοντας όλες τις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα αυτό.
Η πρωτογενής παραγωγή μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει συμπληρωματικά με έμφαση στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας που προσφέρει σημαντικές δυνατότητες και ευκαιρίες για το εισόδημα της περιοχής. Στις κατευθύνσεις αυτές οφείλει να προσαρμοστεί ταχέως και το Πανεπιστήμιο της περιοχής δημιουργώντας τους αυριανούς εργαζόμενους αλλά και επιχειρηματίες.
Τέλος μπορεί να ξεκινήσει και μιας ήπιας μορφής τουριστική ανάπτυξη (με έμφαση στη γαστρονομία και τον πολιτισμό), που πρέπει όμως να γίνει οργανωμένα στοχεύοντας στην σταδιακή αύξηση του μεριδίου αγοράς που σχετίζεται με τον εσωτερικό τουρισμό καθώς παρατηρείται σημαντική ανάκαμψη του και για το 2017, με τα έσοδα να αυξάνονται κατά 37,6% την τελευταία τριετία.
7) Σ’ αυτή την κουβέντα για τη μεταλιγνιτική περίοδο ακούμε για “διεκδικήσεις” στις οποίες, ως περιοχή, πρέπει να προχωρήσουμε, ωστόσο όλοι στέκονται γύρω από τα χρηματοδοτικά εργαλεία, χωρίς να αναπτύσσουν κάποιο εξειδικευμένο σχέδιο για την περιοχή, στο τι δηλαδή θα κάνουμε αυτά τα χρήματα που θα μας δοθούν. Μπορείτε εσείς να μας πείτε, αν έχετε, κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν στην περιοχή, εξασφαλίζοντας την οικονομική βιωσιμότητά της;
Αυτή την περίοδο έχει ξεκινήσει σε επίπεδο ευρωπαϊκής επιτροπής και παγκόσμιας τράπεζας η συζήτηση για τις κατευθύνσεις που πρέπει να δοθούν εν όψει της επόμενης προγραμματικής περιόδου του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω η περιοχή καλείται να σχεδιάσει και να προκρίνει του τομείς στους οποίους πρέπει να δοθεί βάρος και έμφαση, τομείς στους οποίους αναφέρθηκα στο προηγούμενο ερώτημα. Επίσης σημαντικό είναι να διεκδικήσουμε περισσότερους πόρους, κάτι που είναι εφικτό με βάση τα στοιχεία και τους δείκτες που εμφανίζει η περιοχή (εισόδημα, ανεργία κλπ. ).
Ξεκάθαρο θεωρώ επίσης πως πρέπει να είναι για όλους μας,ότι οι πόροι θα πρέπει να κατευθυνθούν στην επιχειρηματικότητα, μειώνοντας το ποσοστό των κατευθυνόμενων πόρων σε έργα Δημοσίου χαρακτήρα. Από τη φύση μου πιστεύω στην ανάπτυξη της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας χωρίς κρατική ή περιφερειακή καθοδήγηση. Το κράτος και η περιφερειακή διοίκηση οφείλουν να διαμορφώνουν τους κανόνες και να διασφαλίζουν την απαρέγκλιτη τήρηση τους.
Ενδεικτικά όμως θα αναφέρω πως η περιοχή μπορεί να στραφεί σε επενδύσεις που αφορούν την αιγοπροβατοτροφία, και τα βοοειδή, τις ζωοτροφές (παραγωγή και εμπορία), την αξιοποίηση των γεωργικών και κτηνοτροφικών υπολειμμάτων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, των καλλιεργειών αλλά και των υποστηρικτών επενδύσεων στη φαρμακευτική βιομηχανία (αρωματικά φυτά) καθώς και επενδύσεις στην καλλιέργεια και επεξεργασία οσπρίων. Επίσης δυναμικές πρέπει να είναι οι επενδύσεις που αφορούν την αξιοποίηση των εκτάσεων που επαναποδίδονται προς χρήση με το πέρας της λιγνιτικής δραστηριότητας, με έμφαση κυρίως στην υλοποίηση έργων ΑΠΕ. Τέλος επίσηςσημαντικό για την περιοχή είναι το πεδίο των επενδύσεων στη γουνοποιία, αλλά και στις χερσαίες μεταφορές και τα logistics.
8) Η θέση της Δημοκρατικής Ευθύνης για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ποια είναι; Ενδυναμώνει τη θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τη δυναμική στην Ευρώπη όπως λένε οι υποστηρικτές της ή είναι μια συμφωνία που δημιουργεί ή θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα;
Δυστυχώς, η Δημοκρατική Ευθύνη είναι το μόνο κόμμα, ακόμη και από τα κοινοβουλευτικά, που με το που ανακοινώθηκε το κείμενο της Συμφωνίας (και πριν την υπογραφή της) το διάβασε και το σχολίασε με λεπτομέρεια σε ανακοίνωσή της την ίδια ημέρα με τετρασέλιδη ανακοίνωση-σχολιασμό της. Από αυτήν ξεκίνησε ο δημόσιος διάλογος επί της ουσίας της Συμφωνίας, αφού τα άλλα κόμματα, προσπαθώντας να επιδείξουν αντανακλαστικά, έσπευσαν να τοποθετηθούν χωρίς να έχουν μελετήσει το κείμενο.
Η Συμφωνία έχει πολύ σοβαρά προβλήματα, πέραν και της ονομασίας.Πέραν της εθνότητας ήιθαγένειας και της γλώσσας, αφήνονται πολλά ανοιχτά θέματα για το μέλλον. Τέτοια είναι τα επεκτατικά ή αλυτρωτικά της ΠΓΔΜ, η ιστορική συνέχεια, η εκπαίδευση, η ονομασία προϊόντων, η κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής κλπ. Σημειωτέον ότι ό,τι είχε να παραχωρήσει η Ελλάδα το παραχώρησε εφάπαξ, δηλαδή τη συναίνεση για την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ (και σε λίγο και στην ΕΕ), ενώ αντίθετα όσα είναι να παραχωρήσει η ΠΓΔΜ απλώνονται χρονικά στο διηνεκές και μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τις κυβερνητικές αλλαγές. Η ζημία λοιπόν που ήταν να προκληθεί στη χώρα από την Συμφωνία σε μεγάλο βαθμό προκλήθηκε.
Να επισημάνουμε δε ότι η χώρα οφείλει την ύπαρξή της σε μεγάλες ιστορικές διεθνείς συνθήκες (Πρωτόκολλο του Λονδίνου, 1830, Συνθήκη της Λωζάννης, 1924, που ήταν και συνθήκη ήττας για την Ελλάδα), οι οποίες ισχύουν ακόμη και σήμερα, διότι στα κείμενα ήταν αποτυπωμένα όλα τα θέματα με πάσα λεπτομέρεια. Σε αντίθεης βεβαίως με το πρόχειρο και γενικόλογο κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, που αφήνει πολλά θέματα αρρύθμιστα στο χρόνο, πράγμα που θα αποβεί σε βάρος της χώρας μας.
Η Δημοκρατική Ευθύνη επαναλαμβάνει και σήμερα τη θέση που είχε ήδη λάβει από τη δημοσιοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία θεωρεί επιζήμια για τη χώρα και μη βιώσιμη μακροπρόθεσμα. Πρόκειται να πυροδοτήσει εστίες εθνικισμών και στις δύο χώρες και να αποτελέσει νέα αφετηρία διελκυστίνδας με την γείτονα.
Επίσης ο χειρισμός του θέματος από την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση αποτέλεσε παράδειγμα αποφυγής στον τρόπο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, για μια προοδευτική και δημοκρατική χώρα.
9) Είστε άνθρωπος της επιχειρηματικότητας και γνωρίζετε πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα όλοι οι επιχειρήσεις (μικρές, μικρομεσαίες, μεγάλες, πολύ μεγάλες). Πείτε μας 2-3 πράγματα που επιβάλλεται να αλλάξουν ώστε να ορθοποδήσουν και πάλι.
Η ανταγωνιστικότητα και η προσαρμοστικότητα των επιχειρήσεων στις απαιτήσεις των καιρών δεν αποτελεί ευχή ή ειδική συνθήκη για τη χώρα μας καθώς είναι παγκόσμιο ζητούμενο. Αν λοιπόν έπρεπε να επιλέξω 2- 3 κομβικής σημασίας αλλαγές ή επιλογές προκειμένου να ορθοποδήσουν οι Ελληνικές Επιχειρήσεις θα εστίαζα :
-
Στο κόστος χρήματος που παραμένει πανάκριβο για τη χώρα μας, παρά την όποια αποκλιμάκωση και προσαρμογή
-
Στη διαρκή εκπαίδευση και την ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού που αποτελεί σημαντική εσωτερική αξία για κάθε επιχείρηση
-
Και τέλος στον επαναπροσδιορισμό της στόχευσης αλλά και της αποτελεσματικότητας των χρηματοδοτικών εργαλείων , που πρέπει να ξεκινούν από τον εντοπισμό και την κάλυψη των πραγματικών ανάγκων των ίδιων των επιχειρήσεων και όχι από τη γραφειοκρατική ή την τεχνοκρατική αντίληψη ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ή δεν σχετίζονται με την πραγματική οικονομία και τις συνθήκες που επικρατούν.
10) Ποιο μήνυμα στέλνετε στους συμπατριώτες σας για να ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές, αλλά και γιατί να ψηφίσουν εσάς;
Η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά τη λογική της ψήφου στην αξιωματική αντιπολίτευση απλώς «για να φύγει η κυβέρνηση». Επίσης, δεν είναι πειστικό το επιχείρημα των άλλων μεγάλων (νυν ή άλλοτε) κομμάτων ότι θα βγάλουν τη χώρα από τη σημερινή κατάσταση, στην οποία τα ίδια την έφεραν. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία.
Είναι προφανές ότι τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της επιβίωσης της χώρας, καθώς ασχολούνται με την επιβίωση του εαυτού τους. Στο λαό μας δεν αξίζει να ξαναγευθεί, σαν ξαναζεσταμένο φαγητό, για τα επόμενα σαράντα χρόνια τον ίδιο δικομματισμό – και μάλιστα με χειρότερα υλικά.
Για τη χώρα και το μέλλον αυτής χρειάζεται να κινητοποιηθούν νέες δυνάμεις (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές κ.λπ.) και να συνενωθούν κάτω από την ισχυρή ιδέα μιας νέας και πολυεπίπεδης ανασυγκρότησης της χώρας, για να αντέξει τους διεθνείς ανταγωνισμούς. Έτσι θα δημιουργηθεί η προοπτική μιας νέας ευημερίας για τις νεότερες γενιές, τις οποίες τόσο αδίκησαν οι παλαιότερες μετακυλίοντας σε αυτές τα ημαρτημένα τους. Η χώρα έχει ανάγκη τώρα, πέρα από εποπτείες και έξωθεν προγράμματα και υποκριτικούς ρητορικούς θαυμασμούς από ευρωπαίους πολιτικούς και τεχνοκράτες καριερίστες, να συγκροτήσει άμεσα μια δική της στρατηγική βάθους. Χρειαζόμαστε ένα δικό μας, ελληνικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα 2020-2030, το οποίο όμως θα εφαρμοστεί αυστηρά και απαρέγκλιτα. Αυτή την προοπτική βεβαίως δεν μπορεί να την υποστηρίξει κανένα από αυτά τα κόμματα, διότι είναι βαθιά λαϊκίστικα.
Το μήνυμα λοιπόν που στέλνω σε όλους του Κοζανίτες και τους Δυτικομακεδόνες είναι να εμπιστευτούν τη Δημοκρατική Ευθύνη δίνοντας της τη δύναμη να επιβάλει τις αλλαγές και τις τομές που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία. Έμπνευσή μας η αισιοδοξία που απορρέει από την προοπτική της δημιουργίας και της σκληρής δουλειάς, που με επιμονή, με πίστη και όραμα, λιθαράκι-λιθαράκι, με πυξίδα τις ηθικές αξίες, οδηγεί στην ανάπτυξη και την πρόοδο.
Σε ότι με αφορά θεωρώ πως η προσωπική, επαγγελματική και κοινωνική μου ωρίμανση και εμπλοκή με τα κοινά της περιοχής μας, αποτελεί εχέγγυο αξιοπιστίας, και με πλήρη σεβασμό στις απόψεις και τα πιστεύω του καθενός, ζητώ και θέλω να έχω την τιμή της επιλογής και της εμπιστοσύνης των συμπολιτών μου.
Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική γενιά που θα μετατρέψει σε πεποίθηση και συναίσθημα την ανάγκη υλοποίησης δομικών αλλαγών στο πολιτικό σύστημα και τη σχέση αυτού με το κράτος, μια γενιά που θα λειτουργήσει για τις επόμενες και θα «επιστρέψει» στις δουλειές της. Η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί επάγγελμα, ούτε μπορεί να μετατρέπεται στην πορεία ως επάγγελμα, μπορεί όμως και πρέπει να είναι μια πράξη αυτοδιάθεσης και συνεισφοράς, με κριτήριο το κοινό συμφέρον.
kozan.gr
