Συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία Κοζάνης, πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ Κοζάνης, σήμερα Τρίτη 21 Φεβρουαρίου. Το μέλος του ΠΑΜΕ Κοζάνης και μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού κέντρου Κοζάνης, κ. Νώντας Στολτίδης μιλώντας στους δημοσιογράφους είπε: «Με τα συλλαλητήρια απαντάμε στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία κυβέρνησης -ΕΕ. Δε θα γίνουμε θεατές στην εξαθλίωση μας. Όποια ανάπτυξη και να έρθει θα βασιστεί στα αποκαΐδια των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων». Οι διοργανωτές καλούν τους εργαζόμενους να δώσουν «δυναμική, μαζική και αποστομωτική απάντηση στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που με την πολιτική της έχει τσακίσει τα λαϊκά εισοδήματα, ενώ κλιμακώνει την επίθεσή της».
Θανάσης Τέγος
Ομιλία στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 21 Φλεβάρη 2017 στην Κεντρική Πλατεία της Κοζάνης
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Τα σημερινά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε δεκάδες πόλεις σε όλη την Ελλάδα αποτελούν τη δική μας μαχητική απάντηση κόντρα στα σχέδια κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.
Αποτελούν απάντηση στο εμπόριο φόβου και ελπίδας, στο οποίο επιδίδονται η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, μαζί με την εργοδοσία και τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, προσπαθώντας να παραλύσουν τη λαϊκή οργάνωση και πάλη.
Αποτελούν απάντηση στα καλέσματα για «εθνική συναίνεση» που απευθύνουν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, με στόχο να περάσουν τα μέτρα με τις λιγότερες αντιδράσεις και να εξασφαλιστεί η απαραίτητη ρευστότητα για το κεφάλαιο στην κούρσα της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Άλλωστε, η «εθνική υπόθεση» στην οποία καλούν το λαό να συστρατευθεί, δεν είναι τίποτα άλλο από το γενικό συμφέρον του κεφαλαίου, απέναντι στο οποίο η εργατική τάξη χρειάζεται να αντιτάξει το δικό της σχέδιο, τις δικές της διεκδικήσεις, τις δικές της σύγχρονες ανάγκες, η ικανοποίηση των οποίων σκοντάφτει στην καπιταλιστική παραγωγή για το κέρδος, στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από μια χούφτα πλουτοκράτες.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, για την υπηρέτηση του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, των μονοπωλιακών ομίλων, ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής – λαϊκής οικογένειας.
Ένας νέος γύρος της αντιλαϊκής επίθεσης, με νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με τη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη «αξιολόγηση».
Όπως ήταν αναμενόμενο, χθες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δέχθηκε την άμεση νομοθέτηση νέου πακέτου αντιλαϊκών μέτρων, που θα ισχύσουν μετά το 2018, συν όλα αυτά που περιλαμβάνονται στη β’ αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος.
Όλα όσα διαρρέει η κυβέρνηση για «μεταρρυθμίσεις χωρίς δημοσιονομικό κόστος» και «αντισταθμιστικά μέτρα» είναι μια ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, μόνο που δεν πείθει πια κανέναν.
Χτίζουν τη μελλοντική ανάκαμψη των κερδών τους πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων.
Σχεδιάζουν για τους εργάτες νέους μισθούς πείνας, την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη ζωή με τα κακοπληρωμένα προγράμματα, τους συνεχείς κόφτες στις συντάξεις και στις ανάγκες μας, ομαδικές απολύσεις, την παγίωση των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, εκτεταμένη φοροληστεία και το κατέβασμα του αφορολόγητου σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα. Το κόστος των νέων μέτρων της επόμενης διετίας φτάνει τα 3,6 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε όσα είχαν ψηφίσει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, καθώς η σημερινή κυβέρνηση επί της ουσίας δεν έχει καταργήσει κανέναν αντεργατικό νόμο των προηγούμενων.
Θέλουν να εξασφαλίσουν περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια, εργάτες με αλυσίδες. Θέλουν να καταργήσουν ό,τι έχει απομείνει σε εργατικό δικαίωμα, να μην υπάρχουν αντιδράσεις.
Δυναμώνουν ξανά οι εκβιασμοί και οι απειλές. Βάζουν τους εργαζόμενους να επιλέξουν ανάμεσα στη “Σκύλλα και τη Χάρυβδη”, να μπουν στη μέση των συμπληγάδων, της δήθεν “καλής” ΕΕ και του “ανάλγητου” ΔΝΤ.
Από την πλευρά μας απαντάμε ότι δεν «τσιμπάμε» στο παιχνίδι της κυβέρνησης, που αξιοποιώντας υπαρκτές αντιθέσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, καλεί το λαό να επιλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και να εναποθέσει τις ελπίδες του στην έκβαση των μεταξύ τους ανταγωνισμών, όταν όλοι αυτοί οι οργανισμοί συμφωνούν στο τσάκισμα των εργαζομένων ως όρο για να επέλθει η περιβόητη ανάκαμψη.
Από την συζήτηση που ανοίγει στους τόπους δουλειάς, είναι αισθητό το κλίμα αγανάκτησης για την κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι. Όμως η εργοδοσία δεν είναι καθόλου αδιάφορη απέναντι σε αυτό το γεγονός. Δεν παραιτείται από την προσπάθεια να σύρει τους εργαζόμενους να σηκώνουν τις δικές της σημαίες, κόντρα τάχα στην κυβέρνηση, που με τους χειρισμούς της καθυστερεί την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και άρα δεν εξασφαλίζει ζεστό χρήμα για τις επιχειρήσεις και την ανάκαμψη, από την οποία υποτίθεται ότι έχουν να λαμβάνουν και οι εργαζόμενοι…
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Άλλωστε, η κυβέρνηση δεν δίνει μάχη για κανέναν άλλο παρά για τους καπιταλιστές, για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Για το δικό τους συμφέρον εφαρμόζει τα μνημόνια που ψήφισαν ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και άλλοι, ενώ υλοποιεί και το τρίτο μνημόνιο που ψήφισαν όλοι μαζί. Για ποιόν τα συμφέροντα καταργήθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις, επιβλήθηκε το πετσόκομμα των συντάξεων, πέρασε ο αναπτυξιακός νόμος; Ποιοι θα πληρώσουν την ακόμα μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητου;
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι απ’ όλους εκείνους (κυβέρνηση, αστικά κόμματα, εργοδοσία κ.λπ.) που ζητούν θυσίες για να επέλθει η καπιταλιστική ανάπτυξη, δεν υπάρχει ούτε ένας που να θεωρεί δίκαιο το εργατικό αίτημα για ανάκτηση των απωλειών των τελευταίων χρόνων. Όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, χαρακτηρίζουν τις κατακτήσεις που ξηλώθηκαν μεθοδικά «παθογένειες», «καθυστερήσεις», «συντεχνιακές λογικές», «λαϊκίστικες παραχωρήσεις» κ.λπ.
Μάλιστα, ο ΣΕΒ δεν έχασε την ευκαιρία και κάλεσε την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα όχι απλά να υλοποιήσουν «συναινετικά» όλα τα σκληρά μέτρα που έχουν αποφασίσει, αλλά να προχωρήσουν και σε ένα «μνημόνιο plus», δηλαδή να κλιμακωθεί ακόμα περισσότερο η επίθεση.
Ότι αξίωσαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεργολάβοι του κάθε κλάδου τα προηγούμενα χρόνια, έγιναν μνημόνια!
Ταυτόχρονα, το τροπάρι των εργοδοτών αναπαράγεται μόνιμα τόσο από τους ίδιους όσο και από τα όργανά τους, τα αστικά ΜΜΕ: Όπου δεν πιάνει η αυταπάτη, η αναμονή για τις «καλύτερες μέρες» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τη σκυτάλη παίρνει ο εκβιασμός, ο φόβος, οι συστάσεις να κάτσουν οι εργαζόμενοι ήσυχοι, για να μη χάσουν κι αυτά που έχουν.
Ιδιαίτερα κραυγαλέο παράδειγμα στην περιοχή μας αποτελεί η προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας, της ΤΕΡΝΑ, και των υπεργολάβων της να εμποδίσουν τη λειτουργία του νέο-ιδρυθέντος σωματείου στο εργοτάξιο κατασκευής της Μονάδας της ΔΕΗ ΑΗΣ Πτολεμαΐδα 5.
Εργαζόμενοι του εργοταξίου, με την στήριξη του ταξικού Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης και της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, συγκέντρωσαν τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών και κατέθεσαν το Καταστατικό για έγκριση στο πρωτοδικείο Κοζάνης.
Δεν πέρασαν λίγες μέρες από τότε και η μεγαλοεργοδοσία «έπιασε δουλειά», ασκώντας πίεση με διάφορους τρόπους στα ιδρυτικά μέλη του σωματείου, ώστε να κάνουν πίσω. Με διάφορες δικαιολογίες, αρκετά από τα ιδρυτικά μέλη τα έθεσε εκτός δουλειάς, πιέζοντας οικονομικά αυτούς και τις οικογένειές τους, καθώς σταμάτησε να μπαίνει στο σπίτι το μεροκάματο. Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Πίεσε ορισμένα, λίγα από τα ιδρυτικά μέλη του σωματείου, ώστε να ζητήσουν πίσω την υπογραφή τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ιδρυτικών μελών του σωματείου κρατάει ανυποχώρητη στάση και με το παράδειγμά της δείχνει το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν όλοι οι εργαζόμενοι για να μπορέσουν να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους με αξιοπρέπεια.
Επιπλέον, ο επικεφαλής της Επιθεώρησης Εργασίας στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης, παίζοντας των ρόλο της εργοδοσίας, επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους λέγοντας ότι δεν μπορούν να ιδρύσουν σωματείο και μάλιστα τους «συμβούλεψε» να μην ακούνε τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.
Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες,
Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, μια σειρά Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που ακολουθούν το δρόμο του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας, μάς θέλουν στην αδράνεια, στο συμβιβασμό, στη μοιρολατρική αποδοχή της βαρβαρότητας. Καμιά εμπιστοσύνη στους εργατοπατέρες. Αποδεικνύεται καθημερινά σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τις αγωνίες και τα προβλήματα των εργαζομένων, είναι εμπόδιο στους αγώνες τους.
Χρειάζεται τώρα να δυναμώσει η αγωνιστική δράση από κάθε σωματείο, από κάθε χώρο δουλειάς, με πρωτοβουλίες, η οργάνωση της απάντησης σε παλιά και νέα μέτρα, η αντεπίθεση για δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια.
Να σχεδιάσουμε συγκεκριμένα τη δουλειά των συνδικάτων και να συγκροτήσουμε επιτροπές αγώνα σε μια σειρά χώρους, για την οργάνωση και την κλιμάκωση της δράσης τους το επόμενο διάστημα, μέχρι την 1η Μάη.
Να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που ματώνουν τους λαούς για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
Μπορούμε το επόμενο διάστημα με συστηματική και επίμονη δουλειά να καταφέρουμε να διευρυνθεί το τμήμα εκείνο των εργαζομένων που συγκρούεται με την ηττοπάθεια και δεν παραιτείται από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του.
Που επιστρέφει άφοβα τα ψευτοδιλήμματα στους εμπνευστές τους, παίρνοντας την απόφαση να μη συμμετάσχει στο θρίλερ της «αξιολόγησης», δηλαδή στην αγωνία για το πώς και πότε θα ολοκληρωθεί ο νέος γύρος της αντιλαϊκής επίθεσης, που διευθύνει η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα παζάρια τους, από την ανάκαμψη και την «κανονικότητα» που μας ετοιμάζουν. Δεν θα μας επιστρέψουν τα δικαιώματα μας, τους μισθούς μας, τις συντάξεις. Αντιθέτως, αρπάζουν συνεχώς!
Με αισιοδοξία συνεχίζουμε των αγώνα.
Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή για τα κέρδη τους.
Μπορούμε να τσαλακώσουμε το «δεν αλλάζει τίποτα», την μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.
Μπορούμε να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη και να νικήσουμε, φτάνει να το αποφασίσουμε πολλοί περισσότεροι.
Όλοι μαζί εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι μπορούμε να ορθώσουμε τοίχος.
Απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή, με βάση την εποχή μας – τον 21ο αιώνα, τις ανάγκες μας!
κου κου
τζα