Aναφορικά με το “κούρεμα” του χρέους (του κ. Ιωάννου Ρόνα – Φορο-συμβούλου)

Η μεγάλη μείωση των μισθών και των ημερομισθίων, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης ( πρώτη σ αυτό η Ελλάδα στην Ε.Ε ), πρέπει να έχει ένα σκοπό, αυτόν της ανταγωνιστικότητας, δια της αύξησης των εξαγωγών, εξ αιτίας του μειωμένου κόστους των επιχειρήσεων αυτών, ώστε να εισρεύσει χρήμα, μειώνοντας έτσι τις πιστωτικές μας υποχρεώσεις. Παράλληλα είναι ανάγκη για την μείωση των εισαγωγών.

Βέβαια το ευρώ , ως ενιαίο νόμισμα των κρατών μελών της Ε.Ε, με τις άλλες προς εμάς ανταγωνίσιμες χώρες , δεν μας ευνοεί για να πετύχουμε τα παραπάνω , έχοντας και την υποτίμηση(!) του νομίσματος αυτού στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Για τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα οι συνταξιούχοι κατέστησαν «βιαίως» οικονομικοί «αιμοδότες» του συστήματος, προς όφελος των πιστωτών μας, κατά παράβαση νομίζουμε, του Συντάγματος.

Αυτό, σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να γίνεται για εξοικονόμηση χρημάτων από το κράτος, επειδή δημιουργείται στη συνέχεια άλλη βλάβη στην Εθνική, την οικογενειακή και την χρηματιστική οικονομία.

Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα ερώτημα από εμάς: Τα χρέη δεν εξοφλούνται σε 1,2,3 χρόνια, ως γνωστόν, άλλα σε πολλά, από σήμερα. Ποιοί θα τα εξοφλήσουν; Οι νέοι φεύγουν σε άλλες χώρες. Αυτοί που μένουν εργάζονται με μειωμένο ωράριο και εκ περιτροπής εργασία, όπως και με μειωμένη αμοιβή και οι περισσότεροι εξ αυτών πληρώνονται ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα συν οι φόροι. Μισθοί πείνας. Οι επιχειρήσεις κλείνουν για τους γνωστούς λόγους. Οι συνταξιούχοι , όπως είπαμε, βλέπουν την σύνταξη τους συνεχώς να μειώνεται ενώ αυξάνονται οι φόροι και είναι δύσκολο να βοηθήσουν πλέον και τα παιδιά τους ακόμα. Μένουν οι λαθρομετανάστες που ο αριθμός τους συνεχώς μεγαλώνει. Αυτοί ,δουλεύοντας κάποτε, θα εξοφλήσουν το Ελληνικό χρέος;

Δυστυχώς, περνούν τα χρόνια και το χρέος δεν μειώνεται, έναντι του ΑΕΠ, αλλά αντίθετα αυξάνεται απελπιστικά και καθίσταται μη «βιώσιμο» . ( Την 31/12/2016 το δημόσιο χρέος ανήλθε στα 326,358 δις ευρώ ). Το 2010 βρισκόταν σε χαμηλότερο επίπεδο από το σημερινό και αντί να μειώνεται με όσα παθαίνουμε αυτό αυξάνεται συνεχώς και θα αυξάνεται ακόμα περισσότερο. Επιπλέον, έχουμε και το εσωτερικό χρέος (κόκκινο και μπλέ) των Ελλήνων προς το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ, τα ασφαλιστικά Ταμεία, τις τράπεζες. Τι λοιπόν χρειάζεται; Ας μη κοροϊδευόμαστε, επί τέλους.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές πρέπει να προχωρήσουν στο «κούρεμα». Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Όσες αξιολογήσεις και να γίνουν ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ! που λένε. Απλά, όλοι οι πολιτικοί κερδίζουν χρόνο ύπαρξης τους και όλα τα πηγαίνουν πίσω για τους επόμενους! Συνηθισμένο φαινόμενο.

Σ αυτό συμφωνεί και το ΔΝΤ (ότι δηλαδή δεν είναι βιώσιμο το χρέος ), αλλά διαφωνούν οι εταίροι μας. Επιμένουν στη συνέχιση της συμμετοχής και αυτού του Ταμείου για τα Ελληνικά πράγματα. Πρόκειται για επιβολή αργού θανάτου όταν υποστηρίζεται το να ληφθούν περαιτέρω οικονομικά μέτρα και να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Από εκεί και ύστερα είναι θέμα κατάλληλου χειρισμού των αρμοδίων. Εμείς λέμε ότι αυτό δεν γίνεται, σύμφωνα με την επικρατούσα κατάσταση. Δεν μπορεί να καταστραφεί εντελώς η Ελλάδα και για ευθύνες (ας μη το ξεχνάμε αυτό) των Ευρωπαίων συνεταίρων μας και της ΕΚΤ. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουν διαθέσεις, με όποιο κόστος, εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης. Και αυτοί αρκετά έχουν ωφεληθεί. Αλλιώς, θα έχουν μεγάλες ευθύνες για το μέλλον αυτής της Ηπείρου και του ευρώ.

Πρέπει να ξέρουν ότι η Ελλάδα είναι η μητέρα της Ευρώπης. Αυτό λέει πολλά!