Τοποθέτηση της Παρασκευής Βρυζίδου, στη Βουλή, στη συζήτηση για «Επίδομα Γέννησης και λοιπές διατάξεις»

Τοποθέτηση της Παρασκευής Βρυζίδου Βουλευτή Ν. Κοζάνης της Νέας Δημοκρατίας στη Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων «Επίδομα Γέννησης και λοιπές διατάξεις», που συνεδρίασε στις 22 Ιανουαρίου 2020, στο Μέγαρο της Βουλής.

Κυρία Υπουργέ, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θεωρώ ότι το παρόν νομοσχέδιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, που έρχεται να απαντήσει σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της χώρας μας, αλλά κυρίως σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που είναι το δημογραφικό. Η αύξηση του πληθυσμού στις μεγάλες ηλικίες και η μείωση των γεννήσεων, δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα, με δεδομένο ότι υπάρχει κίνδυνος για τον πληθυσμό μας. Η δύναμη της χώρας μας μειώνεται και δημιουργούνται θέματα ακόμη και στον τομέα της ασφάλειας. Βρίσκεται σε κίνδυνο το Ασφαλιστικό Σύστημα και βέβαια δεν μπορούμε να ευελπιστούμε σε μια πρόοδο και ανάπτυξη μιας χώρας με προοπτική, όταν έχουμε αυτό το φαινόμενο. Το αρμόδιο Υπουργείο, ήταν λογικό, να ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα και όπως ακούστηκε και από όλες τις πτέρυγες και της Αντιπολίτευσης, είναι ένα πολύ θετικό βήμα το οποίο πρέπει να αγκαλιάσουμε, να στηρίξουμε και να δουλέψουμε γύρω από αυτό, για να βοηθήσουμε τους πολίτες της χώρας μας.

Βέβαια, ακούστηκαν διάφορες τοποθετήσεις γύρω από τις συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις, γιατί ουσιαστικά είναι χρηματοδοτήσεις και παροχές σε τομείς που χρειάζεται, όπως π.χ. για πιο λόγο δεν είναι περισσότερα τα χρήματα ή γιατί δεν είναι σε περισσότερους δικαιούχους.

Κάθε φορά που έρχεται ένα θετικό μέτρο, θα μπορούσε να υπάρχει και ένα θετικότερο, όμως, δεν θα πρέπει κάθε φορά κατά την άποψή μου να κάνουμε αυτού του είδους τις τοποθετήσεις, διότι με τον τρόπο αυτό δεν αναγνωρίζουμε το σημαντικό και το θετικό που γίνεται και από την άλλη, μειώνουμε τη δυναμική της προσπάθειας, που κατά την άποψή μου είναι ένα μεγάλο λάθος.

Το επίδομα της γέννησης έρχεται την κατάλληλη στιγμή θεωρώ για τις οικογένειες, οι οποίες δεν είναι σε θέση ενδεχομένως, να πληρώσουν τα πρώτα έξοδα ή και την ανατροφή του παιδιού το πρώτο διάστημα και αυτό μπορεί να αποτελεί ένα ανασταλτικό παράγοντα για τη γέννηση των παιδιών. Αυτό, εκτός του ό,τι δημιουργεί προβλήματα και -βέβαια- δεν έχουμε και τις γεννήσεις που θα έπρεπε στη χώρα μας, ενδεχομένως να καθυστερεί και τις γυναίκες που φτάνουν σε μεγάλες ηλικίες, διότι τότε θεωρούν ότι ίσως μπορούν να ανταποκριθούν έστω και σ’ αυτά τα πρώτα έξοδα. Αυτό, δεν είναι πάντα εφικτό, επιβαρύνει τα Ασφαλιστικά Ταμεία, ταλαιπωρεί κοινωνικά τις οικογένειες και δεν έχει το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα.

Βέβαια, σίγουρα το ποιοι δικαιούνται αυτό το επίδομα, έχει καταγραφεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα μας, δεν είναι σε μία τέτοια οικονομική κατάσταση που να μπορεί να πληρώνει και να βοηθάει όλα τα νέα ζευγάρια, αλλά την ίδια στιγμή και όποιος περνάει από τη χώρα μας ή όποιος βρεθεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Διότι, αυτό το πράγμα, καταλαβαίνετε, ότι είναι αδύνατον και θα πρέπει να μιλάμε, με τη λογική και τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας.

Αυτή την ευθύνη, την έχει το Υπουργείο και η Κυβέρνηση, η οποία ξέρει μέχρι πού μπορεί να είναι τα όρια. Γιατί, την ίδια στιγμή πρέπει και άλλα θέματα να λύσουμε, όλα τα Υπουργεία και όλα τα ζητήματα είναι συγκοινωνούντα δοχεία και εάν ξεφύγουμε στο ένα περισσότερο, σε κάποιο άλλο θα ξεπεράσουμε τα όρια και πιθανότατα να έχουμε πρόβλημα.

Σε ό,τι αφορά το επίδομα στέγασης, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και τα χρήματα του παιδιού, είναι πολύ σωστά τοποθετημένο έτσι όπως έχει τεθεί από το Υπουργείο.

Γιατί, νομίζω ό,τι τα επιδόματα έχουν μια χρυσή τομή και εάν δεν θα δίνεις καθόλου είναι αρνητικό ή εάν δεν υπάρχει μέριμνα, διότι δεν υπάρχει φροντίδα στους εξαθλιωμένους πολίτες, στους πολίτες που βρίσκονται με πολύ δύσκολη κατάσταση. Εάν, όμως, αυτό -γίνει κανόνας, δεν μπορούν οι οικογένειες να βασιστούν σε τέτοιες λογικές. Εάν- γίνει κανόνας, ενδεχομένως να στρέψουν τα βλέμματα προς τέτοιες μεθοδολογίες, να προστίθενται αυτά τα επιδόματα, αλλά τι προοπτική μπορεί να έχει μια τέτοια χώρα που οριακά ζουν κάποιες οικογένειες για πρόοδο, για ανάπτυξη, για δουλειά;

Όχι μόνο δεν θα έχουμε πρόοδο και ανάπτυξη, αλλά, νομίζω, ότι δεν αξίζει και στις οικογένειες την Ελλάδος, να ζουν με τα επιδόματα. Πρέπει να δουλέψουμε προς άλλη κατεύθυνση, πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη, να υπάρχουν δουλειές και να υπάρχουν ικανοποιητικοί μισθοί και να ζουν οι οικογένειες αξιοπρεπώς.