Με την παρέμβασή μου αυτή θέλω να εστιάσω στο γεγονός ότι, ενώ υπάρχει σχεδιασμός για σταδιακή επαναλειτουργία των Λυκείων και των Γυμνασίων της τυπικής εκπαίδευσης, διαπιστώνεται παντελής έλλειψη αναφοράς στην επαναλειτουργία των Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Η απαξιωτική αυτή στάση του Υπουργείου Παιδείας τόσο απέναντι στους μαθητές με αναπηρία και τις οικογένειές τους όσο και απέναντι στους εκπαιδευτικούς των Ειδικών Σχολείων διαιωνίζει και νομιμοποιεί την υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Η εξ ορισμού ένταξη όλων των μαθητών με αναπηρία στις ευπαθείς ομάδες δεν είναι μόνο αυθαίρετη αλλά και ύποπτη, καθώς ενισχύει την άνιση μεταχείριση και τον αποκλεισμό τους από την επί ίσοις όροις εκπαιδευτική διαδικασία και, επιπλέον, αποτελεί από την πλευρά της πολιτείας μία έμμεση παραδοχή και νομιμοποίηση όλων των χρόνιων προβλημάτων της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Μέλημα του Υπουργείου Παιδείας υπό τις παρούσες συνθήκες πρέπει να είναι ο σχεδιασμός της ασφαλούς επαναλειτουργίας όλων των σχολικών μονάδων, συμπεριλαμβανομένων των ΣΜΕΑΕ, και η διακοπή αυτού του άτυπου εγκλεισμού και αποκλεισμού, στον οποίο οδηγεί τους μαθητές με αναπηρία.
, Μητέρα μαθητή με Σύνδρομο Down, Διευθύντρια του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου Κοζάνης
Η Ειδική Αγωγή, από όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες είχε το μεγαλύτερο πλήγμα παγκοσμίως από όλη την ιστορία με τον κορωνοϊό. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν περισσότερο ανάγκη από κάθε άλλο παιδί τις δημιουργικές κι εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Αλλά το άρθρο ξεχνάει τον πιο σημαντικό παράγοντα, αυτόν της τήρησης των κανόνων υγιεινής, κάτι που πολλά παιδιά δε μπορούν να ακολουθήσουν. Και ανεξάρτητα από το πόσο πιστεύει ο καθένας αυτή την ιστορία που ζούμε, οι κανόνες υγιεινής γενικότερα είναι το Α και το Ω. Πως λοιπόν θα περιορίσεις την πιθανότητα οποιασδήποτε μετάδοσης ενός ιού σε παιδιά που δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι πρέπει να κυκλοφορούμε με το αντισηπτικό, τις μάσκες και τη χλωρίνη στο χέρι όταν αυτό δε το αντιλαμβάνονται ούτε οι ενήλικες; Πως θα βάλεις το προσωπικό που εργάζεται με άτομα με αναπηρίες να κάνει πράγματα πέρα από τις δυνατότητές του; Γιατί εδώ δε μιλάμε απλά για εκπαιδευτική/δημιουργική δραστηριότητα αλλά για την ευθύνη να τηρούνται αυστηρότατα μέτρα υγιεινής ανά πάσα στιγμή. Μπορεί λοιπόν να υπάρχει ένας άτυπος “ρατσισμός” αλλά δε πιστεύω ότι γίνεται γιατί κανείς δε σκέφτεται αυτά τα παιδιά, αλλά το αντίθετο.
Ας μη βιαζομαστε. Η μεγαλη κουραση ας ευχηθουμε να εχει περασει.Ας κανουμε λιγη υπομονη ακομη και ο ηλιος θα φεξει και για μας.
Όπως αναφέρετε είστε μητέρα μαθητή με αναπηρία αλλά και Διευθύντρια του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου – Λυκείου Κοζάνης.
Αυτό σημαίνει ότι το πρώτιστο μέλημά σας θα πρέπει να είναι η ασφάλεια των μαθητών αλλά και των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο σχολείο σας και αφού εξασφαλιστεί αυτό να ανησυχήσετε για τα υπόλοιπα.
Σύμφωνα με την Υπουργό Παιδείας ο σχεδιασμός για τη σταδιακή επαναλειτουργία των σχολείων έγινε ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των ειδικών της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσια Υγείας, έναντι του κορωνοϊού και μάλιστα με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής αυτής.
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ειδικά για τις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης δεν ακολουθήθηκε η γνώμη των ειδικών της Επιτροπής, αλλά υπήρξε «απαξιωτική στάση του Υπουργείου Παιδείας τόσο απέναντι στους μαθητές με αναπηρία και τις οικογένειές τους όσο και απέναντι στους εκπαιδευτικούς των Ειδικών Σχολείων» καθώς και «υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης»;
Η ένταξη όλων των μαθητών στις ευπαθείς ομάδες, εφόσον έγινε με σύσταση των ειδικών της Επιτροπής, γιατί είναι αυθαίρετη; Το ότι είναι ύποπτη, μπορείτε να το εξηγήσετε περαιτέρω; Τι ακριβώς εννοείτε; Ότι έγινε με δόλο από την Επιτροπή ή από το Υπουργείο; Για να πετύχουν τι ακριβώς;
Τα χρόνια, όπως λέτε, προβλήματα της Ε.Α.Ε. δε λύνονται εκθέτοντας εν μέσω πανδημίας τη ζωή των μαθητών και εκπαιδευτικών σε κίνδυνο, για ένα ημερολογιακό μήνα μαθήματος.
Η στάθμιση του κινδύνου προφανώς και πρέπει να γίνει με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των παιδιών κάθε τομέα της εκπαίδευσης. Γι’ αυτό το λόγο εξάλλου δεν άνοιξαν τα δημοτικά σχολεία και δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα ανοίξουν.
Τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα το ίδιο.
Μήπως και εδώ υπάρχει αυθαιρεσία και ύποπτη συμπεριφορά; Εγκλεισμός και αποκλεισμός;
Γιατί οι περισσότεροι γονείς μαθητών λυκείου, γυμνασίου και δημοτικού δε θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο;
Η ηγεσία της Εκπαίδευσης δεν παίρνει (και δεν πρέπει να παίρνει) αποφάσεις με βάση τι είναι αρεστό στους γονείς μαθητών, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές αλλά προτάσσοντας την προστασία των πιο σημαντικών δικαιωμάτων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Με συγχωρείτε που θεωρώ ότι η υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών υπερέχει του δικαιώματος μάθησης.
Ως εκ της διπλής ιδιότητος σας, ως γονέα παιδιού με αναπηρία και Διευθύντριας Ειδικού Σχολείου, γνωρίζετε καλύτερα απ’ όλους τις ιδιαιτερότητες των παιδιών αυτών, αλλά δεν είστε γιατρός ώστε να γνωρίζετε τον κίνδυνο για την υγεία τους.
Κατόπιν αυτού μου κάνει εντύπωση ότι βάζετε το άνοιγμα των Ειδικών Σχολείων πάνω από τον κίνδυνο της υγείας πρώτα των παιδιών και στη συνέχεια των συναδέλφων σας εκπαιδευτικών, αλλά κατ’ επέκταση και των οικογενειών τους.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! Πρώτα από όλα η ασφάλεια των παιδιών και μετά όλα τα υπόλοιπα… Αυτό πρέπει να είναι το μέλημα όλων μας
Πάντως οι «ειδικοί επιστήμονες» που επικαλείστε υποστηρίζουν ότι τα παιδιά δεν νοσούν…αλλά ακόμη και ευπαθείς ομάδα να είναι το υπουργείο οφείλει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα και να μην μείνουν αυτά τα παιδιά και οι οικογένειες τους στο περιθώριο
Ας μη ξεχνάμε ότι πέρα απο τους λόγους για τους οποίους τα παιδια μας φοιτούν στις συγκεκριμένες δομές ,πολλά απο αυτά ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου επειδή πάσχουν απο άλλου είδους νοσήματα. Αυτά τα καθιστούν πολυ ευάλωτα στις συνηθισμένες λοιμώξεις .
Όταν στην απλή καθημερινότητα τους ειναι απαραίτητη η παρουσία ειδικου βοηθητικού προσωπικού για την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής ,αναρωτιέται κανείς τι πρέπει να γίνει με τις παρούσες συνθήκες.
Ας ειμαστε ρεαλιστές και ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Ελένη Σκαμπαρδώνη
1. Αποκλεισμός υφίσταται από τη στιγμή που αποφασίστηκε η επαναλειτουργία δομών γενικής εκπαίδευσης αντίστοιχης βαθμίδας (Γυμνάσια, Λύκεια), στις οποίες , όπως όλοι γνωρίζουμε, φοιτά σημαντικός αριθμός μαθητών με αναπηρία.
2. Οι μαθητές με αναπηρία δεν εντάσσονται εξ ορισμού στις ευπαθείς ομάδες.
Όποιος μαθητής εντάσσεται σε ευπαθή ομάδα να έχει το δικαίωμα με υπεύθυνη δήλωση γονέα να μην πηγαίνει στο σχολείο (όπως ακριβώς συμβαίνει και για τα υπόλοιπα σχολεία).
3. Η απόφαση για επαναλειτουργία των σχολικών μονάδων είναι μία πολιτική απόφαση. Η στάθμιση των αναγκών δεν έγινε με βάση τα χαρακτηριστικά των μαθητών αλλά με βάση τα χαρακτηριστικά του πολύπαθου χώρου της Ειδικής Αγωγής: αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με μόνιμη κατοικία σε άλλη περιφερειακή ενότητα, αίθουσες διδασκαλίας που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις λειτουργίας ενός ειδικού σχολείου ούτε υπό κανονικές συνθήκες, μαθητές που καθημερινά «ταξιδεύουν» ως και 40 χιλιόμετρα , για να φτάσουν στο σχολείο τους, μαζί με άλλους δύο ή και τρεις ακόμη μαθητές. Για να ανοίξουν τα ειδικά σχολεία, θα πρέπει πρώτα να βρεθούν λύσεις σε όλα τα παραπάνω. Είναι αυτό εφικτό;
4. Αν η πολιτεία νοιάζεται για την ασφάλεια και την υγεία των μαθητών των Ειδικών Σχολείων, ας συντάξει πρωτόκολλα ασφαλούς επαναλειτουργίας τους, τέτοια που να μεριμνούν για την ασφάλεια τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών, όπως ακριβώς έχει κάνει και για τις υπόλοιπες σχολικές μονάδες .Κατά τη διαδικασία παροχής παράλληλης στήριξης προς τους μαθητές των σχολείων γενικής αγωγής από τον αρμόδιο εκπαιδευτικό είτε από ειδικό βοηθητικό προσωπικό είτε από σχολικό νοσηλευτή είναι υποχρεωτική και όχι προαιρετική η χρήση μάσκας (ΦΕΚ 1739/τΒ΄/06-05-2020, άρ.1 Γ). Στις περιπτώσεις αυτών των μαθητών και αυτών των εργαζομένων η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για την υγεία και την ασφάλεια τους;
Αντί γι΄αυτό επιλέγει την «ασφαλή» τακτική της συνέχισης αναστολής λειτουργίας των ΣΜΕΑΕ.
Κλείνοντας, οφείλω να σημειώσω ότι ο ΟΗΕ με επίσημο Δελτίο Τύπου έχει απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις ώστε η πανδημία του κορωνοϊού να μη δημιουργήσει νέες απειλές της διασφάλισης των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και της πρόσβασής τους σε ευκαιρίες εκπαίδευσης, φροντίδας και συμμετοχής τους στην κοινωνία.
Χρησιμοποιείτε την πανδημία ως εφαλτήριο για να θίξετε όλα τα κακώς κείμενα στο χώρο της Ειδικής Αγωγής.
Μπορεί για εσάς αυτό να είναι θεμιτό, αλλά όταν διακυβεύεται η υγεία παιδιών και εκπαιδευτικών όλα τ’ άλλα περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Όταν πάνε τα αδέλφια τους στο σχολείο δεν θα κινδυνευσουν? Όσο για τους εκπαιδευτικούς μόνο αυτοί κινδυνεύουν, οι άλλοι εκπαιδευτικοί στα υπόλοιπα σχολεία και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν κινδυνεύουν??
Λάθος η τοποθέτηση του γονέα!!!
Δεν πρόκειται για αποκλεισμό κ απαξίωση, αντιθέτως πρόκειται για προστασία κ αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων των μαθητών όσο κ παραδοχή των αδυναμιών της κυβέρνησης κ του Υπουργείου Παιδείας για να εξασφαλίσουν χώρους κ συνθήκες προστασίας για τις ιδιαίτερες ομάδες των μαθητών που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Για τους μαθητές με ιδιαιτερότητες και συγκεκριμένα οι μαθητές με σύνδρομο Down η στενή ανθρώπινη επαφή (πχ η αγκαλιά, το άγγιγμα κ η αποδοχή μέσω επαφής) είναι ζωτικής σημασίας.
Η τήρηση των αποστάσεων που επιβάλλουν οι συγκεκριμένες συνθήκες δεν συνάδουν με τους παιδαγωγικούς τρόπους που εφαρμόζονται στην Ειδική Αγωγή, δεν επιτρέπουν την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών των μαθητών κ δημιουργούν σύγχυση στους μαθητές και στη ρουτίνα που έχουν κατακτήσει.
Όταν πάνε τα αδέλφια τους στο σχολείο δεν θα κινδυνευσουν? Όσο για τους εκπαιδευτικούς μόνο αυτοί κινδυνεύουν, οι άλλοι εκπαιδευτικοί στα υπόλοιπα σχολεία και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν κινδυνεύουν??
Πιο ύποπτο είναι το γεγονός ότι πριν ακριβώς 2 μήνες, σύσσωμα τα ΜΜΕ με σοκαριστικά άρθρα χαρακτήριζαν τα παιδιά ως “υγειονομικές βόμβες” (μία αναζήτηση στο Google αρκεί για του λόγου το αληθές), κάτι που χρησιμοποιήθηκε ως εφαλτήριο για να κλείσει όλη η χώρα. Τώρα, μόλις 60 μέρες μετά οι ίδιοι “ειδικοί επιστήμονες” αναρωτιούνται γιατί να μη πάνε τα παιδιά στο σχολείο και πως δεν υπάρχουν έρευνες (!!!!) που να λένε ότι τα παιδιά είναι επίφοβα. Σου πετάνε και 5 ορολογίες στα μούτρα όπως επιπέδωση καμπύλης και R0 και φυσικά αχόρταγες δόσεις θανάτου που ακολουθούνται από τις προσωπικές ιστορίες πίσω από αυτούς. Έχοντας δει αυτά και άλλα πολλά όλο το προηγούμενο διάστημα, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι θα κολλήσουν στις δομές Ειδικής Αγωγής;
Ναι επειδή είναι αδύνατον να κρατήσουν αποστασεις να πλυνουν μόνα τους χέρια η να φτάρνιστουν βάζοντας αγκώνα η μαντήλι μπροστά στο στόμα. Πολλά όταν συτοτραυματιζονται οι εκπαιδευτικοί τ αγκαλιάζουν και τα καθησυχσζουν. Σε ποιο άλλο επαγγελμα γίνεται αυτό;