Η ρωμαίικη αυτοκρατορία, η Ρωμανία, της οποίας οι δυτικοί διαστρέβλωσαν την ιστορία αλλά και το όνομά της ακόμη, ώστε να είναι γνωστή σήμερα ως βυζαντινή, υπήρξε από τις πιο μακρόχρονες, αν όχι η πιο μακρόχρονη στην ιστορία του πλανήτη μας. Δυστυχώς οι «διαφωτισμένοι» στη Δύση ομογενείς μας, που τέθηκαν στην υπηρεσία των «προστατών» μας με το αζημίωτο, μετέφεραν, δίδαξαν και επέβαλαν στον λαό μας όλα τα ψεύδη, που κατά καιρούς χαλκεύτηκαν στην Εσπερία σε βάρος αυτοκρατορίας των Ρωμιών-Ελλήνων. Έτσι κατάντησαν κάποιοι, μεταξύ των οποίων και ο Κοραής, να μη τη θεωρούν καν ελληνική! Μεταξύ των ψευδών, που διέσπειραν είναι ότι υπήρξε θεοκρατική, σκοταδιστική, οι πολίτες της οποίας ασχολούνταν πρωτίστως με το φύλο των αγγέλων (σήμερα στη Δύση πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των φύλων που έπλασε ο Θεός). Πρόσθεσαν σ’ αυτά ότι οι Βυζαντινοί κατέστρεψαν τα έργα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και αφάνισαν την αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε τελευταία ανάλυση ουδέν το αξιόλογο προσέφεραν στον πολιτισμό, σε αντίθεση με τη Δύση, η οποία από την «Αναγέννηση» κάλπασε και έδωσε λαμπρό και σπουδαίο πολιτισμό! Ανιστόρητοι οι περισσότεροι Νεοέλληνες και μη κοπιάζοντες να μάθουν, αλλά έχοντας ως πηγή φυλλάδες συκοφαντών, αναμασούν τα ανωτέρω με την καύχηση του παντογνώστη!
Να εξηγήσουμε κατ’ αρχήν πού οφείλεται αυτή η κατασυκοφάντηση. Οι δυτικοί Φραγκογερμανοί ήδη από του τέλους του 8ου αιώνα ορέγονταν τον τίτλο της αυτοκρατορίας και από την αρχή του 11ου ποθούσαν να αφανιστούν οι αιρετικοί Γραικοί της Ανατολής. Είχαν λοιπόν οι Φράγκοι συνείδηση της εθνικότητας των πολιτών της αυτοκρατορίας μας, την οποία συνείδηση οι νεογραικύλοι δυτικόφρονες, αρνούνται στους προγόνους μας Ρωμιούς. Στο μίσος προστέθηκε και εκείνο των «διαφωτιστών» κατά της πίστης του Χριστού, ώστε να ενταθεί η πολεμική, αν και η Εκκλησία βρισκόταν από αιώνες πλέον σε αιχμαλωσία, αραβική, κατά μέρος αρχικά, τουρκική και μογγολική-ταταρική, το λοιπό.
Η Ρωμανία δεν υπήρξε ποτέ θεοκρατική. Απεναντίας οι αυτοκράτορες παρενέβαιναν συχνότατα στα της Εκκλησίας επιβάλλοντας επιθυμητό σ’ αυτούς πατριάρχη, κατά κανόνα μεγάλης, για την εποχή ηλικίας, θεωρούμενο ευδιαχείριστο. Ουδείς πατριάρχης ορέχθηκε κοσμική εξουσία, όπως ο Πάπας. Παρά τον καισαροπαπισμό, 62 σε σύνολο 124 πατριαρχών μέχρι τη δεύτερη άλωση (42%) αγιοκατατάχθηκαν. Και η αγιότητα στην Εκκλησία πρώτα αναγνωρίζεται από τον λαό, όπως συμβαίνει και στις ημέρες μας, και έπεται η αγιοκατάταξη από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου. Την αγιότητα περιφρονούν στο έπακρο οι εμπαθείς εχθροί της Εκκλησίας. Αυτοί αναζητούν σκανδαλοποιούς κληρικούς, για να εφοδιαστούν με όπλα στον πόλεμο κατά της πίστεως! Οι μη έχοντες η απωλέσαντες την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν πατριάρχες υπήρξαν μόλις 6 και αυτοί επιβληθέντες από τον Καίσαρα! Στη Δύση τα αίσχη των παπών έχουν προβληθεί και στον κινηματογράφο. Στην αυτοκρατορία μας, παρά τις παρεμβάσεις του Καίσαρα 31 πατριάρχες (25%) καθαιρέθηκαν, επειδή αρνήθηκαν να υποκύψουν στις ιταμές αντιεκκλησιαστικές απαιτήσεις του Καίσαρα! Δεν είναι μόνο οι λαμπροί ιεράρχες άγιοι Βασίλειος ο μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Αμβρόσιος Μεδιολάνων, που όρθωσαν το εκκλησιαστικό τους ανάστημα στον ιταμό Καίσαρα. Υπήρξαν και πολλοί άλλοι. Επιλείψει με διηγούμενον ο χρόνος.
Η αυτοκρατορία ανέδειξε μέγιστες θεολογικές μορφές όχι μόνο κατά τον 4ο μ.Χ. (μετά Χριστόν, για να μη λησμονούμε), αλλά και κατά τους λοιπούς μέχρι τον έσχατο (15ο). Εμείς δήθεν θαυμάζουμε τους αρχαίους προγόνους μας φιλοσόφους, το έργο των οποίων βέβαια αγνοούμε. Τους θαυμάζουμε, επειδή τους προβάλλουν οι δυτικοί, που δήθεν τους επανανακάλυψαν. Ισχυρίζονται οι ψευδολόγοι ότι τους έλαβαν από τους Άραβες, όταν αυτοί κατέκτησαν την Ισπανία! Πού τους βρήκαν οι Άραβες, δεν ασχολούνται. Δεν ήταν οι Ρωμιοί της Μέσης Ανατολής και της Αιγύπτου, που είχαν διαρκή επαφή με το έργο των κλασικών Ελλήνων συγγραφέων; Δεν είχαν οι Ρωμιοί διαρκή την καλλιέργεια των ελληνικών γραμμάτων; Δεν είχε από την αρχή σε χρήση την ελληνική γλώσσα η Εκκλησία του ελληνικού κόσμου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας; Οι Τρείς Ιεράρχες, τους οποίους νομίζουμε ότι απαξιώνουμε με τη στάση μας σήμερα, δεν υπήρξαν εμβριθείς μελετητές της ελληνικής γραμματείας; Και μόνον αυτοί. Η Άννα Κομνηνή (12ος αιών) μαρτυρεί στο έργο της «Αλεξιάς» γνώση της γλώσσας της ομηρικής εποχής. Και ο άγιος Ευστάθιος, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (1115-1195 μ.Χ.), που έζησε τη φρίκη της κατάκτησης της έδρας του από τους βάρβαρους Νορμανδούς, θεωρείται ο καλύτερος υπομνηματιστής του Ομήρου.
Εκείνο, το οποίο αγνοούν και αγνοώντας το περιφρονούν οι πολέμιοι της Εκκλησίας είναι το μεγαλείο του θεολογικού έργου των Πατέρων της Εκκλησίας από τον 4ο μέχρι τον 15ο αιώνα. Πατέρες λαμπροί με θαυμάσιο θεολογικό έργο έζησαν σ’ όλους τους αιώνες. Πέρα από τους Τρεις Ιεράρχες και τον μέγα Αθανάσιο, προβάλλουν οι άγιοι Μάξιμος ο ομολογητής, μέγας Φώτιος (το λεξικό του βρέθηκε στη μονή της Ζάμπορντας), Θεόδωρος Στουδίτης, Συμεών ο νέος θεολόγος, Γρηγόριος Παλαμάς (14ος αιών μ.Χ). Άνθρωποι, που δεν ανέγνωσαν από περιέργεια την Καινή Διαθήκη, περιφρονούν στο έπακρο όλους αυτούς, αλλά και αγνοούν το πανεπιστήμιο της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, ιδρυμένο το 425 μ.Χ. και με μεγάλη άνθιση κατά τον 9ο αιώνα. Προβάλλουν ως «πρώτο» πανεπιστήμιο της Δύσης ιδρυμένο αιώνες μεταγενέστερα! Αποστρέφουν το πρόσωπό τους από το θαυμάσιο έργο των ιεραποστόλων μεταξύ των σλαβικών φύλων. Η διάδοση της χριστιανικής πίστης δεν συνιστά έργο πολιτισμού σε αντίθεση με τη διάδοση της αθεΐας!
Η Ρωμανία δεν διέκοψε ποτέ τις επαφές της με την αχάριστη Βενετία. Οι Βενετοί δεν έρχονταν στην Ανατολή μόνο για εμπορικές υποθέσεις. Μεταλαμπάδευαν τον πολιτισμό στην Ιταλία, που κινδύνευε από τις βαρβαρικές επιδρομές. Από τη Βενετία οι δυτικοί γνώρισαν αρχικά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Και οι ριψάσπιδες Έλληνες λόγιοι κατέστησαν τη Φλωρεντία (15ος αιών) πρώτο αναγεννησιακό κέντρο. Και πού έβρισκαν τα χειρόγραφα; Ασφαλώς τα αγόραζαν, για να τα μεταπωλήσουν, οι Βενετοί, να τα διδάξουν στα τέκνα της πλουτοκρατίας επ’ αμοιβή οι λόγιοι. Ποιοι όμως υπήρξαν οι αντιγραφείς; Κυρίως οι άκρως απαξιωμένοι μοναχοί, στους οποίους επιρρίπτεται ακέραια η ευθύνη για την πτώση της αυτοκρατορίας. Η μονή Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη υπήρξε σπουδαίο αντιγραφικό κέντρο. Αγνοούν οι πικρόχολοι επικριτές ότι στη Ρωμανία δεν ήταν υποχρεωτική η θητεία, όπως σήμερα, για τον απλό λαό βέβαια και όχι για τους γυιούς των πολιτικών, κάποιους καλλιτέχνες, τους χιλιαστές και τους «αντιρρησίες συνείδησης»! Να γίνονταν άραγε μοναχοί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Ρωμανίας; Ασφαλώς και ο μοναχισμός, κατά την περίοδο της παρακμής, ακολούθησε την πτωτική πορεία, την οποία πρώτοι επισημαίνουν και καυτηριάζουν εκκλησιαστικοί άνδρες.
Όταν η πριγκίπισσα Θεοφανώ συζεύχθηκε τον Όθωνα της Γερμανίας (10ος αιών μ.Χ) έφερε στην Κολωνία κουτάλια και πηρούνια, για να μη τρώνε στην Αυλή με τα χέρια. Και όμως ακόμη και το 1204 οι Φράγκοι δεν κατανοούσαν την αξία ενός έργου τέχνης! Από την άλλη αγνοούσαν παντελώς την ιατρική, γι’ αυτό και οι Άραβες ιστορικοί εκφράζονται με ακραία περιφρόνηση για τους «σταυροφόρους». Οι Ρωμιοί, κληρονόμοι του Ιπποκράτη και του Γαληνού, καλλιέργησαν και ανέπτυξαν την ιατρική και ανέδειξαν σπουδαίους γιατρούς. Και όχι μόνο αυτό έπραξαν, αλλά ίδρυσαν πολύ ενωρίς νοσοκομεία. Δεν είναι μόνο η Βασιλειάδα (4ος αιών) και τα ξενοδοχεία (=νοσοκομεία) του αγίου Σαμψών (6ος αιών), αλλά και το νοσοκομείο της μονής Παμμακαρίστου (12ος αιών), στο οποίο εργάζονταν ειδικευμένοι ιατροί ακόμη και γυναίκες. Οι δυτικοί, αιώνιοι κλέφτες, εμφανίζουν τη σχολή του Σαλέρνο ως την πρώτη ιατρική σχολή!
Υπάρχουν και άλλα πολλά, πάρα πολλά. Πόσα να χωρέσουν σε ένα άρθρο; Θα ασχοληθούμε σε άλλο με την κοινωνική πρόνοια.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Εύστοχα :
-σήμερα στη Δύση πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των φύλων που έπλασε ο Θεός
-Η διάδοση της χριστιανικής πίστης δεν συνιστά έργο πολιτισμού σε αντίθεση με τη διάδοση της αθεΐας!
Και τεκμηριωμένα.
-Η Ρωμανία δεν υπήρξε ποτέ θεοκρατική.
-Περί εμβριθών μελετητών της ελληνικής γραμματείας