Η υπό δημιουργία Νέα Ποντοκώμη Κοζάνης διεκδικεί σήμερα τον τίτλο του μικρότερου χωριού στην Ελλάδα, έχοντας μόνο ένα σπίτι και κανέναν ακόμη κάτοικο, αλλά φιλοδοξεί να γεμίσει ζωή μέσα στα επόμενα χρόνια.
Ο οικισμός έχει σχεδιαστεί να χτιστεί κοντά στην πόλη της Κοζάνης, σε απόσταση 18 χιλιομέτρων από το παλιό χωριό της Ποντοκώμης, με 1.100 κατοίκους, που απαλλοτριώθηκε από τη ΔΕΗ και μετεγκαθίσταται. Σχεδόν μια δεκαετία μετά την έναρξη της απαλλοτρίωσης και τέσσερα χρόνια μετά την καταβολή των πρώτων αποζημιώσεων στους κατοίκους του παλιού χωριού, ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες η ανέγερση του πρώτου σπιτιού στον χώρο που έχει επιλεχθεί για το κτίσιμο του νέου χωριού.
Ο ιδιοκτήτης του, Ιωάννης Παλασίδης, πήρε το ρίσκο να προχωρήσει στην κατασκευή του νέου του σπιτιού και να γίνει ο πρώτος κάτοικος του νέου χωριού, παρά τα ανυπέρβλητα μέχρι σήμερα εμπόδια που φρενάρουν τη δημιουργία του οικισμού. Η μονοκατοικία με το ισόγειο, το υπόγειο και τον όροφο βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο πριν την ολοκλήρωση και αυτές τις μέρες τοποθετούνται τα κουφώματα. Ωστόσο, ο ίδιος θα χρειαστεί να περιμένει την ολοκλήρωση βασικών υποδομών, όπως ηλεκτροδότηση, υδροδότηση και αποχέτευση, προκειμένου να το κατοικήσει. Ο ίδιος στη διάρκεια της τελετής θεμελίωσης του σπιτιού, τον περασμένο Σεπτέμβριο, είχε δηλώσει αισιόδοξος πως τα προβλήματα θα επιλυθούν και πως η ιστορία της Ποντοκώμης θα συνεχιστεί, έστω και με λιγότερα σπίτια από αυτά που είχε ο παλιός οικισμός.
Οι εργασίες της Β΄ φάσης για τη δημιουργία της Νέας Ποντοκώμης –ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία, ασφαλτόστρωση, πεζοδρόμια κλπ- ξεκίνησαν πρόσφατα, ενώ η ηλεκτροδότηση θα γίνει με την ευθύνη του Δήμου Κοζάνης. Το βασικότερο, ωστόσο, εμπόδιο, που πρέπει να αρθεί είναι οι πυλώνες υπερυψηλής τάσης της ΔΕΗ που διέρχονται μέσα από τα οικόπεδα των δικαιούχων και δεν τους επιτρέπουν την έκδοση οικοδομικής άδειας.
«Πρόσφατα εκδόθηκε και η δεύτερη οικοδομική άδεια, ενώ εκκρεμούν άλλες 5 ή 6. Αλλά πρέπει να λυθεί το θέμα των πυλώνων προκειμένου να αρχίσει να γεννιέται το νέο χωριό», είπε στο ethnos.gr ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Ποντοκώμης, Γιώργος Πηλιανίδης και πρόσθεσε: «Οι περισσότεροι από όσους θέλουν να κτίσουν έχουν οικόπεδα κάτω από τους πυλώνες και η πολεοδομία φυσικά δεν εκδίδει οικοδομικές άδειες αν δεν απομακρυνθούν».
Παρά την ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης, η παλιά Ποντοκώμη, που βρίσκεται μπροστά στον ΑΗΣ Καρδιάς παραμένει και σήμερα ένα ζωντανό χωριό, έστω και με τους μισούς κατοίκους. Από τους 1.100 της τελευταίας απογραφής εξακολουθούν να μένουν στα σπίτια τους περίπου 600, εν αναμονή των εξελίξεων που θα τους επιτρέψουν τη μετεγκατάσταση. Οι υπόλοιποι έχουν μετακομίσει στην Κοζάνη, στην Πτολεμαϊδα, στην Θεσσαλονίκη και αλλού.
«Είμαι αισιόδοξος ότι η Νέα Ποντοκώμη θα γίνει, έστω και με λιγότερους κατοίκους και δεν θα ακολουθήσει τα παραδείγματα άλλων μετεγκαταστάσεων που ναυάγησαν με αποτέλεσμα να σβηστούν χωριά από τον χάρτη. Η περιοχή που έχει επιλεχθεί είναι προνομιακή, έχει ωραία θέα και βρίσκεται κοντά στη ΖΕΠ (σ.σ. Ζώνη Ενεργού Πολεοδομίας), όπου επεκτείνεται η πόλη της Κοζάνης. Σε μια δεκαετία ευελπιστώ πως το χωριό θα υπάρχει και θα αποτελεί προέκταση της πόλης», ανέφερε ο κ. Πηλιανίδης.
ethnos.gr
Μάλλον η παλαιά θα συνεχίσει να υπάρχει ,αφού η ΔΕΗ δεν θα γκρεμίσει τα σπίτια
αν οι κάτοικοι είναι όσοι του κλείτους θα είναι αποτυχία
Συγνώμη κιόλας αλλά όλα όσα ειπώθηκαν είναι “λόγια του αέρα ” , κάνεις δεν μπορεί να ζήσει και να βασιστεί σε ένα αβέβαιο μέλλον πόσο μάλλον η νεολαία του χωριού, μακάρι να μείνει εκεί που είναι το χωριό, γιατί ένα τέτοιο έργο για να υλοποιηθεί σωστά και με την στήριξη των κατοίκων του χωρίου (300 είμαστε δεν είμαστε) φαντάζει άπιαστο όνειρο , το οποίο θα μείνει να συζητιέται στα καφενεία μέχρι και την ερήμωση του χωριού! Η πικρή αλήθεια που μας πονάει!
Συγνώμη κιόλας αλλά όλα όσα ειπώθηκαν είναι “λόγια του αέρα ” , κάνεις δεν μπορεί να ζήσει και να βασιστεί σε ένα αβέβαιο μέλλον πόσο μάλλον η νεολαία του χωριού, μακάρι να μείνει εκεί που είναι το χωριό, γιατί ένα τέτοιο έργο για να υλοποιηθεί σωστά και με την στήριξη των κατοίκων (300 είμαστε δεν είμαστε) φαντάζει άπιαστο όνειρο, το οποίο θα μείνει να συζητιέται στα καφενεία έως ότου ερημώσει τελείως το χωριο , πικρή αλήθεια που μας πονάει!