Για μία νέα ακαδημαϊκή χρονιά (του Στέλιου Μήλιου)

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ξεκινάει μία νέα ακαδημαϊκή χρονιά με πολλές προκλήσεις και δυσκολίες. Μαθήτριες και οι μαθητές γίνονται πλέον φοιτήτριες και φοιτητές. Αποχωρούν από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εισέρχονται στη τριτοβάθμια. Μια βαθμίδα εκπαίδευσης με τις μεγαλύτερες παθογένειες. Τα πανεπιστήμια βρίσκονται υπό καθεστώς καταστροφής έχοντας ανυπολόγιστες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον.

Το φαινόμενο του χάους στα Πανεπιστήμια δεν βαραίνει μόνο τους φοιτητές με ευθύνες ,αλλά επεκτείνεται σε έναν ολόκληρο μηχανισμό της κρατικής αδιαφορίας. Ακολούθως η εκάστοτε πολιτική ηγεσία εκμεταλλεύεται τα όνειρα μας καλλιεργώντας το μύθο των ίσων μορφωτικών ευκαιριών, δημιουργώντας ειδικότητες χωρίς επαγγελματική προοπτική, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και φυσικά άνευ επαγγελματικής αποκατάστασης. Το ίδιο πνεύμα χαρακτηρίζει τις διακηρύξεις για δωρεάν παιδεία, για μεταρρυθμίσεις που θα επιφέρουν οικονομική ελάφρυνση στα πολυπόθητα έξοδα των σπουδών μας. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι για να σπουδάσει κάποιος χρειάζεται οι γονείς να διαθέτουν ( εάν υπάρχει) ένα υπέρογκο ποσό για την κάλυψη των αναγκών μας . Η πολιτεία αδιαφορεί και δεν δίνει κανένα απολύτως κίνητρο στους φοιτητές. Καθίσταται επομένως ευδιάκριτο ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο διαβρώνει επικίνδυνα ολοένα και περισσότερους τομείς της σκληρής πραγματικότητας.

Είμαστε προ των πυλών σε ένα ακόμη εξ αποστάσεως εξάμηνο. Οι πόλεις θα ερημώσουν από τους φοιτητές αφού καλούνται να παρακολουθούν όλα τα μαθήματα με την χρήση σύγχρονων μεθόδων.

Ενίοτε η πολιτεία δεν θα δώσει κανένα κίνητρο για να μείνουμε στις πόλεις που σπουδάζουμε. Δεν θα παρέχει καμία απολύτως μέριμνα για τους φοιτητές που δεν έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία. Είναι απόλυτα κατανοητό ότι πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός εξ αποστάσεως και δια ζώσης εκπαίδευσης. Πως θα πετύχει όμως το συγκεκριμένο όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες κτηριακές υποδομές και το απαραίτητο διδακτικό προσωπικό;

Οι μόνοι που μπορούν να δώσουν λύση σε αυτό το φαινόμενο είναι οι φοιτητές. Κατά πόσο όμως είναι εφικτό όταν υπάρχει κρίση ηθικής και αξιών;

Παρά την τραγική κατάσταση που ανέφερα παραπάνω διακρίνουμε τα φοιτητικά κινήματα να αποδυναμώνονται συνεχώς. Οι φοιτητές στρέφονται στην αποχή και στην αποστασιοποίηση από τους φοιτητικούς συλλόγους. Αυτό το φαινόμενο δίνει και ένα πολιτικό μήνυμα που αποτελεί σημαντικό πλήγμα στη χώρα μας. Φυσικά για αυτό δεν ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς οι φοιτητές. Την κύρια ευθύνη την έχει όλο το καθεστώς των κομματικών νεολαίων. Διανύουμε μία εποχή όπου ο ατομικισμός έχει αντικαταστήσει την συλλογικότητα.

Στον 21ο αιώνα η κατάσταση του φοιτητικού κινήματος έχει αλλάξει μορφή. Η απογοήτευση, η αποχή, οι χαμένες ηθικές αξίες, η έλλειψη έντασης και συλλογικότητας είναι τα κύρια στοιχεία που προσδιορίζουν το φοιτητικό κίνημα σήμερα. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να εξηγούμε στους φοιτητές γιατί πρέπει να συμμετέχουν στους Φοιτητικούς Συλλόγους.

Αλλά πως να συμμετέχουν όταν διακρίνουν όλες τις παθογένειες του..

Οι φοιτητές πρέπει να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση νέων προτύπων. Μερικοί έχουν μπερδέψει κάτι πολύ σημαντικό. Δεν σπουδάζουμε για να γίνουμε συνδικαλιστές μέσα στα αμφιθέατρα, αντιθέτως σπουδάζουμε για την πρόοδο, την ανάπτυξη και την καινοτομία. Είναι αδύνατον να τα πετύχουμε όλα αυτά εξασφαλίζοντας το μέλλον μας σε μία κομματική παράταξη.

Πρέπει να αφήσουμε το δικό μας στίγμα γράφοντας τη δική μας σύγχρονη ιστορία.

Τα πανεπιστήμια πρέπει να αλλάξουν ριζικά το ρόλο τους. Να εκσυγχρονιστούν και να λειτουργήσουν με Ευρωπαϊκά πρότυπα. Να εισάγουν την καινοτομία και την έρευνα δίνοντας κίνητρα στους φοιτητές και στους καθηγητές. Τα πανεπιστήμια να γίνουν κομμάτι της κοινωνίας και να αποτελούν την διέξοδο για τα κύρια ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Να συνθλίβουν κάθε μορφής μίσους και φασισμού και να λειτουργούν δημοκρατικά υπερασπίζοντας τις ανθρώπινες αξίες.

Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να δημιουργηθούν ομάδες φοιτητών που θα έχουν ένα και μόνο στόχο. Τα χαρακτηριστικά αυτών των ομάδων πρέπει να είναι η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η προσφορά στο πανεπιστημιακό σύνολο με διάθεση κοινωνικής συνεισφοράς. Ο κοινός στόχος να είναι, η προάσπιση και η ανάδειξη των συμφερόντων των φοιτητών σε ακαδημαϊκό και κοινωνικό επίπεδο χωρίς συμφέροντα. Τα μοναδικά συμφέροντα πρέπει να είναι το μέλλον μας, δημιουργώντας προοπτικές για επαγγελματικά δικαιώματα, επαγγελματική αποκατάσταση, για ανάπτυξη, καινοτομία και πρόοδο για το συμφέρον όλων μας.

Με την δημιουργία αυτών των ομάδων να δείξουμε τα δικά μας δείγματα γραφής. Να προσδιορίσουμε τις ηθικές αρχές και αξίες μας, από την αρχή. Η καλλιέργεια των ιδανικών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής προσφοράς είναι οι αξίες που πρέπει να επιδιώκουμε μέσα από έναν δίκαιο και έντιμο αγώνα από εμάς για εμάς. Ας είμαστε οι γενιές ένα βήμα μπροστά από την εποχή μας. Καλούμαστε καθημερινώς να ανακαλύπτουμε το αντικείμενο που σπουδάζουμε αποκτώντας την επιστημονική επάρκεια που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Για να μπορέσουμε λοιπόν να εργαστούμε και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, πρέπει να αγωνιστούμε, να πετύχουμε, αποτύχουμε, να διεκδικήσουμε…

Προς όλους τους πρωτοετείς φοιτητές και μη, θέλω να στείλω ένα μήνυμα. Αγαπήστε το αντικείμενο που σπουδάζεται και δημιουργήστε τις προοπτικές για ένα καλύτερο μέλλον. Εισάγετε την καινοτομία και την πρόοδο στις σπουδές σας συλλογικά και δημιουργικά.

Απέναντι στην αδιαφορία της πολιτείας ας απαντήσουμε με όλα τα παραπάνω με αισιοδοξία και ελπίδα.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!

• Ο Στέλιος Μήλιος κατάγεται από την Κοζάνη κι είναι Πρόεδρος του Φ.Σ του Τμήματος Αρχειονομίας Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας Ιονίου Πανεπιστημίου.