Χθες χρειάστηκε να μετακινηθώ στο ΤΕΙ (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας) Κοζάνης. Παρέα μου ο πατέρας μου, ο οποίος επέλεξε να κινηθούμε από τον παλιό επαρχιακό δρόμο Πτολεμαΐδας – Κοζάνης. Περάσαμε μπροστά από τα εργοστάσια και είδαμε πόσο κοντά στον δρόμο έφτασαν τα ορυχεία. Διέκρινα μια μελαγχολία στο βλέμμα του πατέρα μου. Βλέπεις, ο ΑΗΣ Καρδιάς ήταν το δεύτερο σπίτι του για πολλά χρόνια. Αγαπούσε τη δουλειά του κι ας γκρίνιαζε πολλές φορές για τις συνθήκες.
Κι εκεί που όλα ήταν γεμάτα ζωή, θεόρατα μηχανήματα, άνθρωποι μέσα στη σκόνη και τη λάσπη, φορτηγά να πηγαίνουν και να έρχονται διαρκώς, τώρα μένουν οι ανοιχτές τρύπες των ορυχείων, τα φουγάρα σβηστά και μια σιωπή εκκωφαντική. Αν μου ζητούσες να σου πω πώς θα παρομοίαζα αυτό που τώρα έβλεπα μπροστά μου, θα ήταν σαν μια γυναίκα “βολικά” χρησιμοποιημένη που πλέον είναι περιττή.
Ποτέ δεν είναι εύκολο το τέλος μιας εποχής. Ποτέ δεν είναι εύκολη η απεξάρτηση από μια ρουτίνα ευμάρειας. Ποτέ δεν είναι εύκολη η μετάβαση από το σίγουρο τώρα, στο αβέβαιο αύριο.
Καθώς απομακρυνόμασταν, ενδόμυχα σκεφτόμουν ή αν θέλεις ήλπιζα, ότι το τέλος ίσως κρύβει μια διαφορετική, αλλά ενδιαφέρουσα αρχή. Άλλωστε ήμασταν η “καρδιά” της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μας πρέπει μια αξιοπρεπή επανεκκίνηση.
Μαρία Κοτζακόλιου – agrovoice.gr
Όνειρα θερινής νυκτός εν μέσω φθινοπωρινής έξαρσης καιρικών φαινομένων.
Άλλη μια Άριστη με “οράματα”. Δεν μπορεί κάποιοι θα την Προσέξουν.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.Η ΓΗ ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΓΥΡΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ.ΜΠΟΡΕΙ Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΛΟΓΟ ΔΕΗ ΕΙΣΤΕ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ.ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΦΟΥΓΑΡΑ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΗΜΩΣΗ.ΠΙΕΣΤΕ ΚΑΝΑ ΚΑΦΕ ΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ
Η ζωή προχωρά , ο κόσμος αλλάζει , ο λιγνίτης και τα μεγάλα bonus τελείωσαν μαζί με τους μεγαλοσινδυκαλιστες που έκλειναν τον διακόπτη κατά βούληση.
Τελείωσαν οι συνδικαλιστές. Ζήτω οι μεγαλοεργολαβοι που θα έρθουν και θα κλείνουν το διακόπτη κατά τη δική τους βούληση. Ζήτω η ανεργία.