Ο συνθέτης και ερμηνευτής Μιχάλης Χανιώτης συνεργάστηκε με τον στιχουργό Βαγγέλη Καπράλο για πρώτη φορά στον δίσκο «Κανένας δεν το ξέρει» πριν από έξι χρόνια. Τώρα επανέρχονται με το «Ταξιδιώτες της σιωπής», έναν δίσκο με έντονη τη -μουσική, μα και στιχουργική- επίδραση του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού αλλά και της παραδοσιακής μουσικής μας και με τους/τις Αλέξανδρο Κούστα, Εύα Σταμπολίδου, Θάνο Πολύζο, Μαίρη Χανιώτη και Ελένη Πακαπούκα να αναλαμβάνουν μαζί με τον ίδιο τον Μιχάλη Χανιώτη την ερμηνεία. Ο δημιουργός μίλησε στην “ΑΥΓΗ” γι’ αυτή την εργασία αλλά και το πώς είναι να κάνεις μουσική σε μια μικρή πόλη της περιφέρειας όπως είναι η Κοζάνη.
Ποιες διαφορές έχει αυτός ο δίσκος από την πρώτη κοινή σας εργασία, εκτός, φυσικά, από την ωρίμανση και την εξέλιξη;
Είχαμε τις ίδιες αγωνίες και στον προηγούμενο δίσκο. Τώρα, σε αυτόν, προσπαθήσαμε να το πάμε λίγο παραπέρα, στιχουργικά αλλά και μουσικά. Πόσο το καταφέραμε αυτό θα φανεί.
Εκτός από το λαϊκό τραγούδι, που είναι η βασική αναφορά σου, έχεις δεχτεί αρκετή επίδραση και από την παραδοσιακή μουσική μας, έτσι δεν είναι; Πώς προέκυψε αυτή και ποιο και πόσο μεγάλο ρόλο θεωρείς ότι παίζει στη μουσική σου;
Ναι, έχω επηρεαστεί από την παραδοσιακή μουσική, γιατί γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κοζάνης, στα σύνορα με τα Γρεβενά, και όταν γινόταν γάμος ή πανηγύρι έπαιζαν ηπειρώτικα, γρεβενιώτικα και αργότερα, όταν μετακόμισα στην Κοζάνη, άκουγα και τα χάλκινα πνευστά. Όλα αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία μου, η δημοτική μουσική μας είναι θησαυρός!
Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι δημιουργοί που, έστω με το πέρασμα του χρόνου, να διαπιστώνεις ο ίδιος ότι σε έχουν επηρεάσει καθοριστικά;
Πάρα πολλοί, Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Ζαμπέτας, Άκης Πάνου, Παπαΐωάννου κ.ά. και από τους νεότερους Παπάζογλου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Περίδης, Μάλαμας…
Τι βρίσκεις στους στίχους του Βαγγέλη Καπράλου και η συνεργασία σας έχει γίνει μόνιμη;
Απλότητα, αμεσότητα, αλήθεια και συναίσθημα.
Τα τραγούδια αυτά αποτυπώνουν καθόλου το κλίμα αυτής της πολύ δύσκολης χρονιάς με την πανδημία και την καραντίνα ή είχαν γραφτεί και ηχογραφηθεί νωρίτερα;
Έτσι και αλλιώς, σχεδόν όλοι οι μουσικοί είναι σε καραντίνα εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια, εκτός από κάποια μεγάλα ονόματα, απλώς η πανδημία ήταν το κερασάκι στην τούρτα! Οπότε θέλοντας και μη μιλάμε για το σήμερα, περιμένουμε από την Πολιτεία να κάνει κάτι γενικώς για την τέχνη.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και πώς δέχτηκε να σου δώσει αυτούς τους στίχους;
Με τον Θανάση γνωριζόμαστε από το 1983. Έχουμε ξανασυνεργαστεί στις συναυλίες του και στον πρώτο δίσκο μου, το «Ζωή λαθραία», με ερμηνεύτρια τη Λιζέτα Καλημέρη το 1997.
Αφού τραγουδάς, γιατί δεν ανέλαβες εξ ολοκλήρου την ερμηνεία αλλά προσκάλεσες και άλλους/ες και με ποιο κριτήριο τους/τις επιλέγεις;
Δεν νομίζω ότι μου πάνε όλα τα τραγούδια μου και τα παιδιά που ερμηνεύουν, πέρα απ’ το ότι είναι φίλοι, έχουν καλές φωνές και τους/τις εμπιστεύομαι.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τον δίσκο και γιατί;
Το «Ταξιδιώτης της σιωπής» νομίζω ότι έχει να πει κάτι καινούργιο στιχουργικά και μουσικά.
Θα μας πεις ποιος είναι αυτός ο Αλέκος και τι είναι η καλύβα του στην οποία περνάτε τόσο ωραία;
Ο Αλέκος Βαλμάς είναι φίλος μου και πολύ καλός άνθρωπος. Αγαπάει τη μουσική, τραγουδάει ωραία και έφτιαξε μια καλύβα έξω από τη Θεσσαλονίκη, δίπλα στη θάλασσα, και μαζευόμαστε οι μουσικοί και κάνουμε το κέφι μας. Ο στίχος που έγραψε ο Βαγγέλης τα λέει όλα για τον Αλέκο.
Είναι ένας δίσκος που έγινε με βάση το να μπορούν τα τραγούδια να παιχτούν εύκολα ζωντανά ή με σκοπό το να ακουστεί περισσότερο κατ’ ιδίαν από τον/την ακροατή/ια;
Και ζωντανά και κατ’ ιδίαν! Απλώς, για κάποια τραγούδια, που έχουν πολλά όργανα, δεν υπάρχουν χώροι οι οποίοι να μπορούν να πληρώσουν πολλούς μουσικούς, οπότε κάνουμε μικρότερα σχήματα αλλά και πάλι δύσκολα στη σημερινή εποχή.
Πώς βίωσες την καραντίνα, προσωπικά αλλά και ως μουσικός, και πως βλέπεις τη σεζόν που αρχίζει για τους ανθρώπους του πολιτισμού και ειδικά της μουσικής, δεδομένης και της μέχρι τώρα στάσης της Πολιτείας, η οποία δεν φαίνεται να αλλάζει;
Όπως προανέφερα, η Πολιτεία είναι αμέτοχη και αδιάφορη. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάποια θετική κίνηση από το υπουργείο Πολιτισμού. Το ελπίζω, βέβαια. Την καραντίνα την πέρασα όπως όλοι αλλά είχα παραπάνω χρόνο να σκαρώσω καινούργια τραγούδια. Τώρα, πού θα μας βγάλει αυτή η κατάσταση δεν ξέρω, απεύχομαι τα χειρότερα.
Και τα προσεχή σχέδιά σου, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, όσο είναι δυνατόν να γίνουν τέτοια στην υπάρχουσα συγκυρία;
Θα συνεχίσω να γράφω, αρκεί να υπάρχει πρόσβαση στη δισκογραφία και να παίρνουμε τα δικαιώματά μας ως δημιουργοί. Γιατί δεν είναι δυνατόν να «ματώνουν» τα χέρια σου να γράψεις στίχο, μουσική, να παίξεις στο στούντιο δυο – τρία όργανα και στο τέλος να πληρώνεις κιόλας. Ευτυχώς που σ΄ αυτή την εργασία βρέθηκε ο Θανάσης Συλιβός με την εταιρεία του “Μετρονόμος” και, μαζί με τον Βαγγέλη Καπράλο, μοιραστήκαμε τα έξοδα για την παραγωγή αυτού του δίσκου.
Αξίζει να συμπληρώσουμε εδώ ότι δεν είναι μόνον αυτός του Μιχάλη Χανιώτη αλλά και πάρα πολλοί ακόμα αξιόλογοι δίσκοι που χάρη μόνο στην ανεξάρτητη εταιρεία “Μετρονόμος” και τον πραγματικά άοκνο ιδρυτή και «ψυχή» της βρήκαν τον δρόμο τους για το κοινό…
Πηγή Αυγή
Ο Μιχάλης Χανιώτη είναι ένας ταλαντούχος τραγουδοποιός αλλά και καταπληκτικός άνθρωπος. Το έργο του ξεπερνάει τα όρια της Κοζάνης και αξίζει ευρύτερης αναγνώρισης.