Αρχίζει η δεύτερη πρόβα – lokdown ενός έργου, που δεν έδωσαν τον τίτλο του. Μια παράσταση είναι τρία πράγματα: ιδέα-εικόνα-συναίσθημα.
Στην πρώτη πρόβα την Άνοιξη ο θίασος, η ελληνική κοινωνία μπήκε δια της βίας στη σκηνή και έπαιξε σαστισμένη μόνο με το συναίσθημα φόβος και στο βάθος το σκηνικό : κινούμενη άμμος, πόλεμοι, βομβαρδισμοί, αστυνομική βία, ροές και καταυλισμοί-φυλακές προσφύγων, άστεγοι στα πεζοδρόμια, συσσίτια για πεινασμένους, παραλίες με άθαφτους νεκρούς πρόσφυγες, αποκεφαλισμοί αθώων.
Η ατμόσφαιρα βουβή, χωρίς φωνές, γέλια, τραγούδια, μουσικές. Μια εκκωφαντική ησυχία. Ο άνθρωπος μόνος πάνω στη γη. Η φύση απολαμβάνει την απρόσμενη ησυχία και σιγά σιγά ο σαστισμένος άνθρωπος ακούει τις ανάσες της φύσης και θυμάται τη μήτρα που τον γέννησε.
Τώρα στη δεύτερη πρόβα ντύθηκε η εικόνα-μάσκα και ο θίασος κινείται αβέβαια, αλλά σταδιακά ανάβουν σπίθες αμφιβολίες. Παραμένει άδηλη η ιδέα: τηλεργασία-τηλεκπαίδευση. Πόσες πρόβες θα χρειαστούν για να ολοκληρωθεί η παράσταση είναι πάντα άγνωστο. Εξαρτάται από το σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς και όλους τους βοηθητικούς παράγοντες.
Ο ηθοποιός για να αποδώσει το καλύτερο θα πρέπει να κατανοήσει πολύ καλά το έργο και τα εφτά ερωτήματα: Ποιος κάνει, τι, σε ποιον, που, πότε, πως και γιατί.
Όλα τα ερωτήματα προκύπτουν και αντανακλούν αυτό που υπάρχει στη φυσική ζωή.
Στο παρόν έργο έγινε η ανατροπή: αφύσικη ζωή, αφύσικο θέατρο: Όλοι εμείς, οι «ηθοποιοί» καλούμαστε να ζούμε συγχρόνως σε μια αφύσικη ζωή και να παίζουμε σε ένα αφύσικο θέατρο, όπου όλα γίνονται ανάποδα: ζούμε διαρκώς με το αίσθημα του φόβου, φορέσαμε αυτόματα και πανομοιότυπα την εικόνα-μάσκα και κινούμαστε συγχρονισμένοι , χωρίς να είναι καθαρός ο σκοπός και η ιδέα του έργου, η οποία εμπνέει και πυροδοτεί το πνεύμα και την ψυχή του ατόμου.
«Ένα φοβερό μάιντ κοντρόλ ισχύος 2 εκατομμυρίων εγκεφάλων θα μπορεί να ελέγχει απολύτως τη συνείδηση, τη σκέψη και τη θέληση των ανθρώπων. Οι επιστήμονες δημιουργοί του θα παραδώσουν τον M–C στην κυβέρνηση, για να κάνει αυθαίρετη χρήση.» (Διδώ Σωτηρίου: Στον πλανήτη γη όλα πάνε καλά.)
Και γεννάται το ερώτημα: Πόσο καλή θα είναι η δεύτερη πρόβα και για ποιον θα είναι καλό το αποτέλεσμα; Με άλλα λόγια: Ποιος έγραψε το έργο και ποιοι οργάνωσαν την παράσταση; που το εφαρμόζουν, σε ποιους χώρους; Πότε επιλέγουν τον κατάλληλο χρόνο;, Πώς, δηλ με ποια μέτρα; Και κυρίως γιατί, ποιος είναι ο σκοπός τους;
Ο ηθοποιός, ο άνθρωπος δεν είναι ρομπότ, είναι μια ολότητα: σώμα-μυαλό-ψυχή. Η φύση λειτουργεί το τρίπτυχο σε άπειρους συνδυασμούς με αποτέλεσμα τη μοναδικότητα του ατόμου.
Εμείς θα επιτρέψουμε τη βίαιη κατάργηση της ισορροπίας αυτής και θα δεχτούμε τον άνθρωπο-κοινωνία χωρίς φωνή υπό το κράτος του φόβου;
« Από το στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι και ευφραίνεται» Οδ. Ελύτης ( Μαρία Νεφέλη)
Κοζάνη 9-11-2020
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Πολύ φιλολογία,σε μια σκληρή πραγματικότητα που ζούμε!!!
Σε ποιο κοινό απευθύνεται?
Πολύ ωραίο κείμενο. Αποδίδει λογοτεχνικά πολύ εύστοχα τον παραλογισμό που ζούμε… Ο καθένας από το δικό του μετερίζι πρέπει να παρέμβει, ώστε να σταματήσει αυτή η τρέλα που μας επέβαλαν. Συγχαρητήρια στην κ. Γκουτζιαμανη