17 Νοέμβρη 1973 – Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο : Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Ψωμί-παιδεία-ελευθερία.
17 Νοέμβρη 2020. Ο τηλεβόας του Πολυτεχνείου σίγησε. Τί απέγινε το λουλούδι της δημοκρατίας που φύτρωσε το Νοέμβρη του 73 ποτισμένο με το αίμα αθώων; Η ατμόσφαιρα είναι μουγκή, διάχυτος ο φόβος που σπέρνουν τα ΜΜΕ και η αβεβαιότητα για το αύριο.
Η Μόμο, με οδηγό τη χελώνα της, φτάνει έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου. Το σκηνικό αναποδογυρίστηκε. Το Πολυτεχνείο άδειο από φοιτητές. Κατά μήκος του προαύλιου είναι παρατεταγμένοι πάνοπλοι αστυνομικοί. Και της γεννιούνται οι παρακάτω απορίες:
1η – Ποιός τους τα έβαλε εκεί και γιατί;
Πίσω από αυτούς διακρίνει κρυμμένους στα κάγκελα μια σειρά γκρίζους άντρες με μαύρα γυαλιά.. Αυτοί κρατούν τα λουριά και τα τραβούν, όταν κρίνουν ότι οι κυβερνώντες δεν πειθαρχούν επαρκώς. Όχι μόνο αυτοί. Ένα πρωτοπαλίκαρο επιβλέπει τις κινήσεις με το περίστροφο στο χέρι. Κι ένας άλλος κρατά ένα μεγάλο πουγκί γεμάτο με χρυσό και δίνει bonus στο πουγκί του πιο πειθαρχικού και «αποτελεσματικού».
2η – Πού είναι το σύνθημα, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία;
Μουντζουρωμένα τα γράμματα, ακαταλαβίστικα. Οι λέξεις μοιάζουν με καρφιά μπηγμένα στο σώμα της δημοκρατίας: φτώχεια, τηλεκπαίδευση, απαγορευτικά, lockdown απολύσεις, ανεργία, φόβος, ανασφάλεια,….
Και γύρω οι δρόμοι άδειοι. Απαγορεύονται οι πορείες και οι συναθροίσεις….
3η – Γιατί δεν έρχονται να φωνάξουν τα συνθήματα του Πολυτεχνείου; οι μεγάλοι είναι πολύ περίεργοι.
Αποφασίζει να κάνει μερικές ερωτήσεις στους παρατεταγμένους γκρίζους άντρες με τα μαύρα γυαλιά και παίρνει τις παρακάτω απαντήσεις:
Mόμο– Τι σημαίνει ελευθερία;
γκ.α – Οι « έξυπνοι» μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν τα λεφτά τους, χωρίς κανέναν φορολογικό έλεγχο. Και οι άλλοι μπορούν να τρώνε στα συσσίτια, να ψάχνουν στα σκουπίδια ό,τι θέλουν, να παίρνουν ναρκωτικά, προκειμένου να βρουν τον παράδεισό τους.
Μόμο– Τι σημαίνει δημοκρατία;
γκ.α – Να ψηφίζονται οι νόμοι που είναι κομμένοι και ραμμένοι για τη σωτηρία του έθνους.
Μόμο – Τι σημαίνει εθνική ανεξαρτησία;
γκ.α – Δεν υπάρχει αυτός ο όρος στο ελληνικό λεξιλόγιο, καταργήθηκε. Στη θέση του μπήκε η παγκοσμιοποίηση.
Μόμο – Τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση;
γκ.α– Ότι όλα τα κράτη του κόσμου υπακούν στους οίκους και στους κανόνες της αγοράς.
Μόμο – Στους οίκους ανοχής;
γκ.α– Όχι. Στους οίκους αξιολόγησης, Fits, Stand… και στα μεγαθήρια Amazon, Google… Οι δάσκαλοί σου κρίνονται ακατάλληλοι και επικίνδυνοι για το έθνος, να απολυθούν αμέσως.
Μόμο– Μα στους ομηρικούς χρόνους, «οίκος» ήταν το μέγαρο, στο οποίο δούλευαν όλοι και μοιράζονταν όλα τα αγαθά που παρήγαν, τα αυτοδιαχειριζόταν.
γκ.α – Εδώ δεν είναι η αρχαία Αθήνα. Είναι η Ελλάδα του 2020 και το «δημόσιο μέγαρο» έγινε πλέον μαγαζάκι προς εκποίησιν….
Μόμο– Τί είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα;
γκ.α– Ανθρώπινα δικαιώματα έχουν οι άνθρωποι, δηλαδή εμείς. Οι «άλλοι», οι υπάνθρωποι, στον καιάδα, να καθαρίσει ο τόπος.
Μόμο – Τι σημαίνει Δημόσια αγαθά;
γκ.α – Αυτό το είδος τελείωσε. Φέραμε την επανάσταση, που θα σώσει το έθνος. Όλοι οι νέοι πλέον θα αναζητούν την τύχη τους, και όλοι οι Έλληνες παιδεία, υγεία και δουλειά έξω από το κράτος και έξω από την Ελλάδα. Να μάθουν να τρέχουν στην αρένα του ανταγωνισμού στον ιδιωτικό τομέα, τέρμα τα σίγουρα.
Μόμο – Ο Θουκυδίδης όμως είπε ότι ο Περικλής ενσαρκώνει το πρότυπο του πολιτικού ηγέτη με α) την «πρόνοια», την πολιτική του οξυδέρκεια, β) την ανωτερότητά του ως προς το χρήμα, «χρημάτων τε διαφανώς αδωρότατος» και γ) το πολιτικό θάρρος να λέει την αλήθεια στο λαό. Και ο πολίτης έχει χρέος να συμπεριφέρεται υπεύθυνα, με λογική, σύνεση, ενδιαφέρον για το συμφέρον της πόλης, ανωτερότητα και ανθρωπιά.
Όλοι αυτοί πρέπει να πάνε ξανά στο σχολείο, για να μάθουν την ιστορία της Ελλάδας.
Και στο καβούκι της χελώνας γράφτηκαν με φωτεινά γράμματα τα συνθήματα:
• Ψωμί – παιδεία – ελευθερία.
• Τα όνειρά μας θα γίνουν οι εφιάλτες σας.
• Οι κραυγές των πεινασμένων και των απελπισμένων θα ταράζουν τον ύπνο σας.
Κοζάνη 23-11-2020
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Φιλόλογος
Εμνήσθης ημερών αρχαίων !!!
Τί έχεις να πεις για την κατάργηση των “αρχαίων” ;