Ο Ηλίας ο Παπαδόπουλος, ο γνωστός σε όλους μας Αρδουλίας ήταν πολύ καλός ξυλουργός. Έκανε τα καλύτερα πλαστήρια, τα πιο καλά πνακουτά (πινακωτές) για ψωμί, ωραία σκαφίδια, πλάστες και ό,τι ήταν απαραίτητο στο νοικοκυριό. Πουλούσε όμως και εικονίσματα με Αγίους. Αγίους μόνους, αλλά και Αγίους καβάλα σε άλογα. Σε άσπρα και κόκκινα. Πολλές φορές εμπορευόταν και τομάρια (δέρματα), αρνίσια, κατσικίσια αλλά και γουρουνίσια από τα χοιράδια, που έσφαζε ο κόσμος στο χωριό τα Χριστούγεννα. Τον θυμάμαι να περιεργάζεται και να εξετάζει τα δέρματα πριν τα αγοράσει. Έψαχνε τρύπες ,σχισίματα και τα τοιαύτα. Κοντολογίς, ο Ηλίας από νέος ακόμα είχε μέσα του το εμπορικό «δαιμόνιο». Ήταν αυτό που λέμε πολύ επιτήδειος. Μπορούσε να πουλήσει πάγο ακόμα και σε Εσκιμώους. Τόσο ικανός ήταν ο Ηλίας.
Εκείνα τα Χριστούγεννα του 1973 για δικούς του λόγους ο Ηλίας δεν μάζεψε καθόλου γουρουνίσια δέρματα. Έτσι σαν έφθασε ο Γενάρης και πέρασαν η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα, ο Ηλίας βρέθηκε κατά κάποιο τρόπο άνεργος, αφού τις προηγούμενες χρονιές είχε πάντα κάτι να κάνει. Να απλώσει ,να στεγνώσει τα δέρματα, να τα δέσει, για να τα πουλήσει. Σκέφθηκε λοιπόν πως μέσα στο χειμώνα θα ήταν πολύ καλό να εμπορευθεί τι άλλο, λουλούδια. Ναι, μέσα στο καταχείμωνο ο Ηλίας θα πουλούσε λουλούδια και για την ακρίβεια τριαντάφυλλα. Έκανε λοιπόν μια παραγγελία τριαντάφυλλα, η οποία έμελλε να είναι κάπως μεγάλη. Ο Ηλίας είχε κάνει το σχέδιό του και έτσι δεν ίδρωνε το αυτί του, μήπως η δουλειά δεν πάει καλά. Τα τριαντάφυλλα ήταν σε ματσάκια. Ολοζώντανα τριαντάφυλλα. Και φρεσκότατα, σαν να είχαν κοπεί την μέρα εκείνη. Σε τρία χρώματα κόκκινο ,άσπρο και ροζ. Με ποικιλία το εμπόρευμα του Ηλία, μα όλα ανεξαιρέτως τα τριαντάφυλλα του Ηλία ήταν πλαστικά και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι, αφού ήταν καταμεσής του χειμώνα.
Ο Ηλίας φορτωμένος στον ώμο με ένα τσουβάλι γεμάτο τριαντάφυλλα και παραμάσχαλα καμιά δεκαριά ματσάκια, για ζωντανή διαφήμιση, «αλωνίζει» τους μαχαλάδες του χωριού.
Διαλαλεί το καλό του εμπόρευμα με το σλόγκαν :
ΗΡΘΕ Ο ΜΑΗΣ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ
Ένα σλόγκαν δικής του φυσικά έμπνευσης .
Οι νοικοκυρές βλέποντας τόσο ζωντανά χρώματα μέσα στο ξερόκρυο και στο χιόνι αγοράζουν και ο Ηλίας τρίβει τα χέρια. Όχι για να ζεσταθούν, μα απ’ την επιτυχία που είχε στα τριαντάφυλλα. Σε καμιά βδομάδα ο Ηλίας ανέβα -κατέβα το χωριό σχεδόν ξεπούλησε .Και λέμε σχεδόν, γιατί του έμειναν καμιά εικοσαριά ματσάκια τα περισσότερα σε άσπρο χρώμα, γιατί ο κόσμος είχε ιδιαίτερη προτίμηση στα κόκκινα και στα ροζ και ο Ηλίας αυτό δεν το είχε φαντασθεί.
Φαντάστηκε όμως το βράδυ πριν πέσει να κοιμηθεί, πως θα πουλούσε και το υπόλοιπο εμπόρευμά του. Νάτο. Θα το έκανε «εξαγωγή». Ναι, αλλά που; To βρήκε. Η «εξαγωγή» θα γινόταν στο Μεταξά. Το μέρος είναι πολύ κοντά σκέφθηκε ο Ηλίας, οι άνθρωποι είναι σαν κι εμάς, τα ίδια χούϊα έχουν, γιατί λοιπόν να μην αγοράσουν και τα ίδια τριαντάφυλλα. Δυό μέρες ήταν αρκετές στο Μεταξά. Ξεπούλησε στο πι και φι. Η ζήτηση ήταν μεγάλη. Στο τέλος της δεύτερης μέρας ο Ηλίας πούλησε και το τσουβάλι.
Κι εδώ, στους συντοπίτες Μεταξιώτες ο Ηλίας είχε την ίδια στρατηγική …marketing, που εφάρμοσε και στο Λιβαδερό. Εννοείται βέβαια ότι είχε και το ίδιο πετυχημένο σλόγκαν:
ΗΡΘΕ Ο ΜΑΗΣ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ.
