Έγινε σήμερα το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο για τον π. Αυγουστίνο στη Λευκόβρυση Κοζάνης, όπου είχε μιλήσει επανειλημμένα ο ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και όπου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής. Τα κόλυβα ετοίμασε με ξεχωριστή επιμέλεια και με δική της πρωτοβουλία ενορίτισσα του χωριού. Ο προϊστάμενος του Ναού, π. Αντώνιος, βούρκωσε αρκετές φορές κατά τη μνημόνευση του ονόματός του π. Αυγουστίνου, “αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου”. Πληροφορηθήκαμε ότι παρόμοια μνημόσυνα έγιναν στον Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Νικολάου Κοζάνης παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παύλου, αλλά και σε άλλους ενοριακούς ναούς της Ι. Μητροπόλεως. Η κ Βαλλεντίνη Μιχαηλίδου μοίρασε στο εκκλησίασμα της Ενορίας Λευκόβρυσης ένα δικό της κείμενο, αφιερωμένο στον μακαριστό π. Αυγουστίνο που έχει ως εξής: «Εις μνήμην του σεβαστού γέροντός μας π. Αυγουστίνου
Μεγάλο κενό και αβάστακτο πόνο άφησε σε όλους μας ο απροσδόκητος θάνατός σας, σεβαστέ και αγαπημένε γέροντά μας, π. Αυγουστίνε. Τον πόνο μας τον κάνει μεγαλύτερο το γεγονός ότι πέσατε σαν μάρτυρας στον βωμό της αγάπης. Ζούσατε μόνο για να δίνετε και να δίνεσθε. Ποτέ δεν κρατούσατε τίποτε για τον εαυτό σας. Μοιάζατε πολύ με αυτούς που πήρατε απόφαση να ακολουθήσετε. Άκρα ταπείνωση, θυσιαστική αγάπη, ατέλειωτη μακροθυμία.
Σαν αστέρι λάμπατε στην πόλη της Κοζάνης, διότι είσασταν όλος καρπός της θείας χάρης. Απλόχερα σας έδινε ο Θεός τη χάρη Του τη θεία, απλόχερα τη δίνατε κι εσείς και γεμίζατε τις ψυχές μας με χαρά και ευλογία. Σαν άγγελος βρισκόσασταν μπροστά σε κάθε μεγάλο πόνο, και γλυκαίνατε τις ψυχές με τον γλυκύτατό σας θείο λόγο.
Ταπεινή, απλή και αθόρυβη, πατέρα μας, ήταν η έξοδός σας από τη ζωή, όπως αθόρυβα μέσ’ στη ζωή σηκώνατε και τον προσωπικό σταυρό σας. Σαν φάρος φωτεινός θα μας οδηγείτε και από την αιωνιότητα, διότι η ζωή σας όλα σας τα χρόνια ευωδίαζε Χριστό και μόνο Χριστό.
Τώρα που είστε στην αγκαλιά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πρεσβεύετε να ελεεί και ενδυναμώνει τις ψυχές σας. Αμήν. Καλή Ανάσταση».
Βαλεντίνη Μιχαηλίδου
Μακάρι κ στην Κοζάνη ν ακούγαμε ένα τέτοιο λόγο αγάπης για το πρόσωπο του που τόσα πρόσφερε αοκνα
Μπράβο σου ?? να βοηθάει από ψηλά
Αιώνια η μνήμη του ?
Μπράβο κυρία Βαλεντίνη για την αγάπη σας προς τον πατέρα Αυγουστίνο!
“….Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας. Κι έτσι, αν η αγάπη μας είναι πιστή, αν είμαστε ικανοί να θυμόμαστε όχι μόνο με το μυαλό αλλά και με την καρδιά τους ανθρώπους που αγαπήσαμε εδώ στη γη, τότε μέσα από το δικό τους θάνατο, ζούμε κι εμείς ως ένα βαθμό στην αιωνιότητα που εκείνοι κατοικούν. Αν οι καρδιές μας είναι πιστές, είμαστε ήδη μαζί τους και ταυτόχρονα, αν η ζωή τους σήμαινε κάτι για μας, αν η ζωή τους στάθηκε πρότυπο ή παράδειγμα για μας, μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε εδώ, όχι αποχωρισμένοι απ’αυτούς, αλλά σε συνοχή μαζί τους…» «…..πως δεν έχει μεγάλη σημασία το αν ζει ή αν πεθαίνεις. Αυτό που πραγματικά μετράει και θα πρέπει να μετράει και για σένα και για τους άλλους, είναι ο σκοπός για τον οποίο ζεις και για τον οποίο είσαι έτοιμος να πεθάνεις…» «…..Όσοι γνωρίσαμε ένα συχωρεμένο πλέον πρόσωπο πρέπει να συλλογιστούμε βαθιά το χνάρι που η ζωή αυτού του προσώπου άφησε στη δική μας ζωή. Να συλλογιστούμε το είδος του σπόρου που φυτεύτηκε από τη ζωή του προσώπου αυτού και να τον αφήσουμε να καρπίσει. Υπάρχει ένα απόσπασμα στο Ευαγγέλιο που λέει πως αν δεν πεθάνει ο σπόρος δεν μπορεί να φέρει καρπό, αν όμως πεθάνει φέρνει καρπό τριάντα, εξήντα και εκατό φορές περισσότερο. Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει αν εμβαθύνουμε με όλη μας την καρδιά, με όλο μας το νου και τη μνήμη, με όλη μας την αντίληψη και όλο το αίσθημα του δικαίου που έχουμε, στο βίο των ανθρώπων που έχουν αναχωρήσει από τούτη τη ζωή……να διακρίνουμε, να επιδιώξουμε όλοι μας, καθένας που γνώριζε το θανόντα, να καρπίσουμε μέσα από τη δική του ζωή, να ζήσουμε σύμφωνα με το παράδειγμα που μας δόθηκε και παραλάβαμε, να μιμηθούμε καθετί άξιο προς μίμηση από τη ζωή του….».
ANTHONY BLOOM
Ο θάνατος ως κέρδος