Κατά την περίοδο εκείνη οι «διαβόητοι» Γκανταρας και Γιαγκουλας δρούσαν κυριως στην περιοχή μας ( Κοζανη-Γρεβενα) και Θεσσαλία , είτε σαν άτομα αρχικά ,είτε ομαδικά αργότερα με ληστρικές ομάδες , ληστεύοντας και κακοποιώντας πολίτες και οικογένειες και κάποιους μέχρι θανάτου. Το ίδιο γίνονταν και στην περιοχή της Θεσσαλίας με τους Μπαμπανηδες με καταγωγή από Αργυροπουλι (καρατζολι), το Φορφολια , το Τζατζα στην περιοχή Θεσσαλιας-Ηπείρου σε συνεργασία με τους Ρετζαιους και άλλους.
Λήστευαν και κακοποιούσαν με την τακτική του εκβιασμού για λύτρα , συλλαμβάνοντας κυρίως πρόσωπα η οικογένειες πλουσίων η εχόντων κάποια οικονομική δυνατότητα η κάποιες φορές και για λόγους εκδίκησης . Λέγεται δε ότι από αυτά που αποκόμιζαν με τη ληστρική τους δραστηριότητα , βοηθούσαν κάποιες «φτωχές οικογένειες εμπιστοσύνης» που κι αυτές με τη σειρά τους , τους τροφοδοτούσαν η τους έδιναν πληροφορίες , γι αυτό και τις αποκαλούσαν οικογένειες «ληστοτροφων»…
Το κράτος αδυνατώντας να τους χτυπήσει αποτελεσματικά με τις συγκροτημένες δυνάμεις στρατού και Αστυνομίας κυρίως , στρατολόγησε και οργάνωσε «διωκτικά αποσπάσματα» πολιτών της περιοχής με άτομα που έκρινε ότι γνώριζαν τα μυστικά του βουνού και ήταν σκληραγωγημένα και ικανά να ιχνηλατήσουν , να «ξετρυπώσουν» και να αντιμετωπίσουν τις ληστρικές ομάδες.
Τα αποσπάσματα αυτά αφού εξοπλίζονταν , λειτουργούσαν είτε σε συνεργασία με την αστυνομία και το στρατό (μικτά) είτε ξεχωριστά σε ομάδες η κατά μόνας , με την καθοδήγηση και πληροφορίες που έπαιρναν από τις Αρχές η από ανθρώπους της περιοχής. Τελικά με την αποφασιστική και ουσιαστική βοήθεια τους, μπόρεσε το κράτος περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920 να χτυπήσει αποτελεσματικά τις πιο επικίνδυνες ληστρικές ομάδες που προανέφερα και άλλες που δρούσαν σ όλη την Ελλάδα .(Ριζικά όμως , χωρίς πλέον να ξανα-εμφανιστούν αυτού του χαρακτήρα λησταρχοι , εξαρθρώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 , όταν οι αντιστασιακές οργανώσεις , κατά των φασιστικών κατοχικών δυνάμεων και κυρίως ο ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη , τους έθεσαν το δίλημμα: «η εντάσσεστε στην Εθνική Αντίσταση η παύετε να υπάρχετε…»).
Αώο τότε μέχρι και σήμερα επικρατούν στη χώρα μας και στον κόσμο , οι «σύγχρονοι λησταρχοι» που έχουν την εξουσία , τον «κλεμμένο» πλούτο και το νόμο στα χέρια τους . Αυτή είναι και η βασικότερη αιτία που γεννά τη φτώχεια τη βία και την «παρανομία»στον κόσμο..! Χωρίς να επικροτώ βέβαια την τακτική της βίας-παρανομίας .
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας… Από χωριανούς μου (π χ από το μακαρίτη Νίκο Παπαδόπουλο τον «Τσάκαλο») που έζησαν εκείνη η κοντά σ εκείνη την εποχή(δεκαετία του 1920) λέγονταν , ότι από τη Λευκοπηγη στρατολογήθηκαν επ αμοιβή «από το Βενιζέλο» τεσσερα(4) άτομα :
Ο Ζησης Ζαμπακας η «Τζηκας Ταλιωλη», πατερας του πρωτοξαδερφού μου Νικόλα , σκληραγωγημενος γεωργοκτηνοτροφος , με παρατσούκλι «Θεολακης» γιατί έλεγε τη φράση «Ε το θεολακη σου»…
Ο Γιωργος Δραγωγιας η «Ζιακογουλιας» οπως τον έλεγαν , επειδή είχε πάει γαμπρός στους Ζιακαδες και παντρεύτηκε με τη Μαρία τη μάνα του Ζωγράφου Μανώλη Δραγωγια, γεωργος .
Ο Αργύρης Τσιολακης η «πλιατσκαργυρς» , ´επισης σκληραγωγημένος , ειδικευμένος και καλος τυροκομος στα «μπατζιρια» της Λευκοπηγης στο «Ζγκοστι» κυριως , χαμηλα στον «Κοεμτζή», στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο χώρος υποδοχής ,ας πουμε, της εκκλησιας του Αγ Αθανασίου.
Και ο Γιωργος Λιτσιος «Γώγος Τσιντζα» η «φορφολιας» οπως τον έλεγαν στο παρατσούκλι οι παλιοί , επειδή έπιασε και παρέδωσε το ληστή της Θεσσαλίας Φορφολια , πατέρας του Γιάννη και του Στεργιου Λιτσιου , σκληραγωγημένος και καλός κτηνοτρόφος . Και οι τέσσερις ήταν έξυπνοι οργανωτικοί και σκληραγωγημένοι άνθρωποι στα χωράφια και στο βουνό . . .
Αν παρ όλα αυτά κάποιος γνωρίζει κάτι επι πλέον η διαφορετικό η θεωρεί ότι κάτι από τα γραφόμενα μου δεν είναι σωστό η ακριβές , μπορεί και πρέπει να το αναφέρει με καποιο τρόπο ώστε να έχουμε κατά το δυνατόν πλήρη και σωστή καταγραφή αυτού του γεγονότος από τη νεωτερη σχετικά ιστορία της Λευκοπηγης.
ΛΕΥΚΟΠΗΓΗ 8/2/2021
Γιωργος Μητλιαγκας
