Πέρασε γρήγορα η Πασχαλιά…
Ωραία τα έθιμά μας.
Ένα τετραήμερο ήταν μια σημαντική διέξοδος διαφυγής του Έλληνα από τα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα, απότοκα της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει τη χώρα εδώ και εφτά χρόνια.
Και να θες να…αγιάσεις ο γείτονας δεν σ’ αφήνει!
Ενώ εμείς γιορτάζαμε την Ανάσταση του Χριστού (η ανάσταση της χώρας αργεί…) στη γείτονα ο Ερντογάν γιόρταζε την δωδέκατη συνεχή νίκη του από το 2000!
Μια νίκη που τον αναγάγει επισήμως και συνταγματικά σε…σουλτάνο, σε ένα πολίτευμα που αναφέρεται ως …Δημοκρατία!
Μια νίκη που επηρεάζει άμεσα την ευρύτερη περιοχή, την Ευρώπη και πρωτίστως την Ελλάδα.
Άλλο να είσαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στην Ολλανδία ή στην Γερμανία και να μη δέχεσαι ή να απελαύνεις Τούρκους πρωθυπουργούς και υπουργούς και άλλο να αισθάνεσαι την καυτή ανάσα ενός γείτονα που δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και και διεθνές δίκαιο και να προβαίνει σε επιθετικές δηλώσεις και κινήσεις αμφισβητώντας κυριαρχικά σου δικαιώματα, διεκδικώντας εδάφη με συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις…
Ένας ηγέτης χωρίς πλέον χαλινό και χωρίς ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς στην προσεχή δεκαετία με βλέψεις. ικανότητες και στόχους να παίξει περιφερειακό μεν στα παγκόσμια πράγματα αλλά σημαίνοντα ρόλο στα περιφερειακά ως μια νέα δύναμη σε συνάρτηση με ένα ιδεολογικό περίγραμμα αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας σίγουρα αποτελεί πρόβλημα για την αδύναμη οικονομικά και πολιτικά Ελλάδα που προφανέστατα επηρεάζει και την αμυντική της ικανότητα.
Μέχρι τώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν προσανατολισμένη στην πλήρη είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ και στην εφαρμογή εκ μέρους της του Ευρωπαϊκού κεκτημένου όσον αφορά ανθρώπινα δικαιώματα, την κατάργηση της θανατικής ποινής, την ειρηνική επίλυση των διαφορών με τους γείτονες,την αποδοχή της οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο σεβασμός των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου κ.α
Η νίκη του Ερντογάν έστω με το ισχνό 51,4% παρά τις καταγγελίες για σοβαρές παραβιάσεις στο αδιάβλητο των εκλογών, αλλάζει τα δεδομένα.
Η χώρα μας με γνωστή τη θέση της ΕΕ και την ψυχρότητα στις σχέσεις της με τον Ερντογάν που παίζει και το χαρτί της Μόσχας-εξ ού και η δήλωση της Ρωσικής πλευράς για σεβασμό του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος – χρειάζεται επειγόντως νέα εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν. ένας παίκτης στα δύσκολα, γίνεται πλέον απρόβλεπτος!
Ισχυροποιείται συνταγματικά μεν αλλά παραμένει περισσότερο ανασφαλής.
Αυτό τον καθιστά επικίνδυνο σε μια περιοχή στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο που χαρακτηρίζεται δικαίως πυριτιδαποθήκη μιας και οι πολεμικές συγκρούσεις δεν λείπουν ούτε τώρα!
Μπορεί κάποιοι “τουρκολόγοι” σχολιαστές μη εξαιρουμένων και αφελών κυβερνητικών στην Ελλάδα να “πανηγυρίζουν” για διχασμό ή τριχασμό της τουρκικής κοινωνίας αλλά η Τουρκία δεν παύει να είναι μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με δομημένη στρατηγική στην εξωτερική πολιτική και βλέψεις σε μεγάλο βάθος χρόνου είτε κυβερνούσαν οι Κεμαλιστές είτε οι Ισλαμιστές του Ερντογάν!
Δεν είναι εύκολο να αναλύσει κανείς το εσωτερικό μωσαϊκό της χώρας αυτής με βάση τη στάση στο δημοψήφισμα ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το πλειοψηφικό ΟΧΙ των Τούρκων εργαζομένων στην κορωνίδα του μουσουλμανικού κόσμου, στη Σαουδική Αραβία!
Η ελληνική εξωτερική πολιτική μπορεί να πέτυχε πολλά για μια εικοσαετία με τη συμφωνία του Ελσίνκι αλλά τώρα θα χρειαστεί κάτι περισσότερο.
Η αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού “χαρτιού” είναι επισφαλής με τις παραμένουσες εκκρεμότητες της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και της διαπραγματευτικής διαχείρισης ελάφρυνσης του χρέους…
Η κόπωση και η υστέρηση στα έσοδα του κρατικού και του τακτικού προϋπολογισμού είναι τα πρώτα σημάδια αυτής της καθυστέρησης.
Η ενδυνάμωση του άξονα Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου, Ελλάδας ίσως αντιμετωπίσει προβλήματα με την βραδύτητα της εξαγωγής απτών αποτελεσμάτων και τις πιθανές αλλαγές στις επιδιώξεις κάποιων εταίρων όπως το Ισραήλ.
Η κινητικότητα και τα προβλήματα στα βόρεια σύνορά μας, με την τελμάτωση της διαπραγματευτικής διαδικασίας για το όνομα, με την εσωτερική διαμάχη με τους αλβανόφωνους των Σκοπίων λόγω και της τετράμηνης δυστοκίας στο σχηματισμό κυβέρνησης που οξύνονται τις παράταιρες επιδιώξεις τις Αλβανίας δημιουργούν ένα δυσάρεστο ασφυκτικό περιβρογχισμό της χώρας μας…
Απαιτείται άμεση εθνική συνεννόηση για την χάραξη της νέας Εθνικής Στρατηγικής της επόμενης εικοσαετίας.
Είναι δυνατή αυτή με τις παρούσες συνθήκες;
Είναι ικανή αυτή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Δύσκολες οι απαντήσεις με δεδομένο το ιστορικό διαχείρισης θεμάτων που άπτονται της Εξωτερικής πολιτικής και της Άμυνας.
Εγγενείς και εμφανείς οι αδυναμίες…
Έκδηλη η ασυμφωνία, η αμετροέπεια και εν πολλοίς η διαχειριστική “ελαφρότητα” των αρμοδίων υπουργών και του πρωθυπουργού…
Η αντιπολίτευση αντί άλλων ζητάει εκλογές….
“Οι καιροί ου μενετοί”…
Η ανάγκη μεγαλύτερη…
Ίσως χρειαστεί άμεσα η θεσμοθέτηση ενός σταθερού και ευέλικτου υπερκομματικού συμβουλευτικού οργάνου Εξωτερικών και Άμυνας μαζί με την Κύπρο και η κινητοποίηση με στοχευμένη συστοίχιση του αστείρευτου ομογενειακού δυναμικού στα μεγάλα κέντρα λήψης αποφάσεων…
Η παγκόσμια αστάθεια και ρευστότητα απαιτούν σοβαρές και έγκαιρες αποφάσεις.
Περισσεύουν οι εξεταστικές ενοχοποίησης των αντιπάλων.
Απαιτούνται θεσμικές τομές και μεταρρυθμίσεις για να καταστούμε και πάλι μια φερέγγυα και αποτελεσματική ευρωπαϊκή δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας με ρόλο και επωφελή ανταλλάγματα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Επιτέλους, αφυπνιστείτε!
Δημήτρης Ψευτογκάς
