Είμαι γονέας μαθητή ενός γυμνασίου. Θα ήθελα να θίξω δημόσια ένα θέμα, το οποίο θεωρώ ότι απασχολεί αρκετούς γονείς και σίγουρα όλους τους μαθητές και μαθήτριες. Επειδή κατά τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης, παρακολουθώ τα μαθήματα του παιδιού μου και το βοηθάω, έχω παρατηρήσει το εξής, το οποίο συνέβη και κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Κατανοώ πλήρως το άγχος των εκπαιδευτικών να είναι σωστοί απέναντι στις τυπικές οδηγίες του Υπουργείου. Θα πρέπει όμως να καταλάβουν κι αυτοί, ότι για όλο αυτό που περνάνε, τα μόνα που δεν φταίνε είναι τα παιδιά. Και πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων και τώρα, η μεγάλη πλειοψηφία των καθηγητών δεν θέλει να βάλει διαδικτυακά διαγωνίσματα. Περιμένουν όλοι να τα γράψουν μετά το Πάσχα, λες και είναι 100% σίγουροι ότι θα είναι στην αίθουσα.
Εδώ και μια εβδομάδα λοιπόν, όπως ακριβώς και πριν τα Χριστούγεννα, σχεδόν σε κάθε μάθημα λένε στα παιδιά ότι θα γράψουν διαγωνίσματα και τεστ μετά το Πάσχα. Αν τα παιδιά πρέπει να είναι σωστά προετοιμασμένα για όλα αυτά θα πρέπει να διαβάζουν και την ώρα της ανάστασης, ό,τι ώρα και αν γίνει αυτή. Και αν με το καλό επιστρέψουν στην αίθουσα, δεν θα κάνουν μαθήματα, παρά μόνο θα γράφουν τεστ. Αυτό άραγε έχει λείψει στα παιδιά; Ή η χαρά του μαθήματος; Δεν ξέρω κατά πόσο είναι υποχρεωμένοι να λειτουργούν έτσι, αλλά θεωρούν άραγε ότι φέτος έγινε μάθημα, όπως έπρεπε, έτσι ώστε να γίνουν και όλα τα τυπικά; Γιατί ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα τεστ, μόνο ως τυπική διαδικασία φαίνεται, για να μην αναφέρω αρκετούς που τα αναφέρουν με απειλητικό ύφος, πράγμα κατανοητό μέχρι ενός σημείου. Εγώ θεωρώ ότι τις διακοπές τις λένε “διακοπές” για έναν συγκεκριμένο λόγο και είναι απαραίτητες για όλους, ειδικά αυτήν τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Θεωρώ ότι τα παιδιά δεν κάθονται, όπως πολλοί πιστεύουν. Ούτε και οι εκπαιδευτικοί βέβαια. Είναι μια δύσκολη κατάσταση για όλους. Ακριβώς γι’ αυτό θα πρέπει όλοι να είμαστε πιο ευέλικτοι και λίγο πιο ανθρώπινοι.
Τέλος, για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν μπορώ εγώ να πω τι θα κάνουν οι καθηγητές. Αυτοί είναι οι ειδικοί, οι επιστήμονες, αυτοί θα αποφασίσουν και πρέπει να γίνει από όλους αποδεκτό. Εγώ απλά θέλω δημόσια, να δώσω και την οπτική γωνία της άλλης πλευράς του webex, γιατί δυστυχώς αυτήν την περίοδο τα μάτια των παιδιών τα βλέπουμε μόνο εμείς οι γονείς, μόνο εμείς ακούμε τις αγωνίες και τα άγχη τους. Ένας γονέας μαθητή γυμνασίου. Καλό Πάσχα και καλές διακοπές σε όλους…
Αντίστοιχο άγχος δημιούργησαν και πέρυσι με την η-τάξη, όπου ανέβαζαν δεκάδες σελίδες. Ελπίζω να καταλάβουν ότι η μάθηση προύποθέτει και συναίνεση και τα τεστ γίνονται και εξ αποστάσεως, π.π. polling. Ας ελπίσουμε να μη χάσουμε όλοι το μέτρο…
Καλά τα λέτε αλλά εγω δεν διακρίνω κανένα άγχος απο καμία μεριά και οι μαθητές και οι καθηγητές διανύουνε μια μεγάλη αδράνεια να είμαστε καλά οι γονείς και να πληρώνουμε τα φροντιστήρια για να μορφωθούνε τα παιδιά μας.ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΒΑΖΟΥΝΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩς ΤΙΠΟΤΑ!!!!!
Γι’ αυτό και είσαι άσχετος, αναφέρομαι στο όνομα με το οποίο γράφεις. Η δια ζώσης διδασκαλία είναι τελείως διαφορετική από την εξ’ αποστάσεως. Στα φροντιστήρια που αναφέρεσαι ίδιου επιπέδου καθηγητές είναι ,την ίδια σχολή τελείωσαν. Για να σε προλάβω σε όλους τους κλάδους υπάρχουν και σωστοί εργαζόμενοι και κακοί. Θεωρώ όμως αδύνατο να έπεσες σε κακούς καθηγητές σαν σύνολο, μεμονωμένα το πιστεύω.
Εξαιρετική η επιστολή του γονέα. Ας εστιάσουμε στο νόημα της επιστολής κι ας αφήσουμε την εύκολη κριτική. Ολοι μας ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, δεν θα μπορούσαν να μη γίνουν λάθη, όμως ας το δούμε ως ευκαιρία να διορθωθούμε όλοι προς το καλύτερο.
Τι νόημα θα έχουν τα τέστ όταν ο γονιός κάθεται και παρακολουθεί την τηλεκπαίδευση μαζί με το παιδί;Τι ζούμε!!!
Κοιτάμε τον ουρανό από άλλη μεριά. Για γυμνάσιο μιλάμε. Βασική εκπαίδευση. Θεωρείς ότι τα τεστ είναι το μοναδικό μέσο ανατροφοδότησης και ελέγχου της γνώσης; Αυτήν την περίοδο; Να ελέγξεις τι; Να βαθμολογήσεις τι;
Μόνο που στο webex δεν ξέρεις πότε ποιος συμπληρώνει το τεστ. Ο μαθητής ή ο γονέας ; Γιατί εμείς οι γονείς πολλές φορές το παρακάνουμε .
Μακάρι όλοι οι γονείς να ασχολούνταν με τα παιδιά τους, ακόμη και με τον τρόπο που εννοείτε. Η εμπειρία δυστυχώς δείχνει αδιαφορία. Αν όμως λειτουργούσαν τα πράγματα διαφορετικά γενικότερα, δηλαδή αν δεν υπήρχε η βαθμοθηρία, οι γονείς θα εμπλέκονταν διαφορετικά στη διαδικασία. Πιο ωφέλιμα. Δεν νομίζετε;
Ο στόχος είναι να παρακινηθούν και να ασχοληθούν τα παιδιά και όχι μόνο η αξιολόγησή τους. Αξιολόγηση που ούτε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θέλουν για τον εαυτό τους…