Τα γερούνδια και το κρυφτό της Μετάβασης. Το ψήφισμα (Γράφει ο Παναγιώτης Δημόπουλος)

21 Απριλίου 2021
13:35

 

Όταν κάποιος θέλει να κάνει κάτι χωρίς πρόσωπο χρησιμοποιεί ένα γερούνδιο. Τότε δεν υφίσταται η ερώτηση «ποιος;» και δεν προκύπτει καμία ευθύνη. Το ρήμα γίνεται όνομα ουσιαστικό και κάνει ό,τι θέλει με όποιο άλλο ρήμα του κατέβει. Η γλώσσα ξέρετε, στα τεχνικά κείμενα, είναι σημαντικό πράγμα, δεν σπάει μόνο κόκαλα, βελτιώνει ή καταστρέφει ζωές. Άλλο να πεις σε κάποιον «Στάσου λίγο και μη μιλάς να σε επανακαταρτίσουμε για λίγους μήνες ή μείνε άνεργος» και άλλο «Έρχεται το reskilling of labour. Είναι η ιστορική σου ευκαιρία.». Κι όμως σημαίνει το ίδιο πράγμα τελικά.

Διαβάζοντας το «concept paper» που εξέδωσε στις 8 Απριλίου η Επιτροπή του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, «concept paper» αφού η Ελληνική υπολείπεται και εγγράφων και εννοιών, συναντάμε διάφορους ευρωαγγλισμούς (τρίτο χέρι αγγλικά Βρυξελλών δηλαδή) και γερούνδια, που με μαθηματική ακρίβεια θα διαβάζονται από τον ερευνητή του μέλλοντος όπως διαβάζονται σήμερα οι χρησμολόγοι του Μεσαίωνα. Mάλιστα τα γερούνδια της Αγγλικής έμφανίζονται σε παρενθέσεις για να εξηγήσουν την Ελληνική, η οποία είναι όντως συχνά ακατάληπτη.

Φυσικά, όπως και οι χρησμολόγοι του Μεσαίωνα, οι συντάκτες του κειμένου διαθέτουν και θεολογικού τύπου αυθεντία και αυτοεκπληρούμενη αρμοδιότητα και οκάδες αυτοπεποίθησης, σε βαθμό που να πιστεύουν αυτά που γράφουν. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν παραδοσιακά τον αυταρχισμό: skilling, reskilling, upskilling. Ποιος σε ποιον; Γιατί, σε τι, πώς, πότε, πού; Σε seance παραθρησκευτικής οργάνωσης ίσως να είχαμε λιγότερες απορίες. Το κείμενο έχει μία αγωνία: την επιτυχή υποβολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την χρηματοδότηση. Πολύ καλώς κάνει για τον ρόλο που ανέλαβε. Κακώς όμως για εμάς – και γιατί; Προτεινόμενη μέθοδος προσέλκυσης επενδύσεων του concept paper είναι η δομή «onestopshop». Τρεις συλλαβές, ένα ακόμα εθνικό σούπερ-μάρκετ. Η τοπική κοινωνία, αν είναι τυχερή, στα εκπτωτικά ράφια. Αυτοί είναι οι όροι της επιτυχούς υποβολής, ας μην κρυβόμαστε. Μπορεί κάποιος να πει πως είναι αδιαπραγμάτευτοι, μα δεν θα το δεχθούμε κιόλας αδιαμαρτύρητα. Η διαδικασία εδώ λοιπόν μπορεί να διαφημίζει συνεχώς πως είναι φιλελεύθερη και δημοκρατική, αλλά όλα αυτά είναι τα υπερσιβηρικά γράμματα του Ιωσήφ Στάλιν. Και έτσι εξευτελίζεται ο όρος «δίκαιη» δίχως άλλο.

Από την άλλη, ας δεχθούμε τα μερικά καλά. Την τεχνική αρτιότητα, την δομική τάξη, τους ενημερωμένους και εξημερωμένους συντάκτες. Θα μπορούσε πιθανώς κανείς να συζητήσει μαζί τους με λογική για τις παράνοιες. Το paper τίθεται άλλωστε στους ενδιαφερόμενους φορείς προς διαβούλευση μέχρι τις 26.4. Κι εδώ πράγματι υπάρχουν εντόπιες ευθύνες στην μη μεταφορά της αγωνίας της κοινωνίας.

Η τοπική αυτοδιοίκηση, με φρενήρεις ρυθμούς κοάλα, κάπου ανάμεσα στα χαμένα βολτ και τις βόλτες προς το φως του υλοτομημένου ευκάλυπτου, ψευδίζει κι αυτή τα συναφή γερούνδια της βαθμίδας της, όπως branding, rebranding, xanamanabranding και άλλα εικονοστάσια χαμένης ταυτότητας που έμαθε πρόσφατα για προσευχή σε κάποιο b2b meeting του βουνού και την εντυπωσίασαν. Θα γίνουν, φαντάζομαι, οι σχετικές εκπρόθεσμες μελέτες και ομελέτες, στρατιές προθύμων με όνειρα. Δεν θα έχει καμία σημασία. Όλοι άκουσαν το «φτου και βγαίνω» του μπαμπούλα αλλά η πρώτη γραμμή εκπροσώπησής μας ακόμα συλλαβίζει «πέντε-δέκα-δεκαπέντε» σε επανάληψη, νωχελικά και αμέριμνα, το βασικό της ζητούμενο οι μπλε αντίχειρες και «ποιος είναι ο πιο λεβέντης στο χωριό». Η προφανής ιστορική απάντηση κατόπιν ενεργειών της: «κανένας». Είναι ίσως και άδικο να περιμένει κανείς κάτι περισσότερο, ο αιφνιδιασμός είναι συνολικός και το κάστρο ανοχύρωτο, οι περισσότεροι φρουροί στα ζάρια. Γράφει το concept paper πως το SPV γαιών: «θα αναπτύξει σχεδιασμούς για την αξιοποίησή τους σύμφωνα με τις γενικές χρήσεις γης που έχουν προσδιοριστεί στο εθνικό Σχέδιο ΔΑΜ, κυρίως μέσω Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα». Και εδώ, όπως και στο Εδαφικό Σχέδιο ουδεμία αναφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση, την υπό σιγή ιχθύος και σε πολιτική νηστεία.

Επιστρέφω στο concept paper. Το πιο ενδιαφέρον σημείο του είναι η αρχή ύποπτων και πρώιμων ομολογιών. Διακρίνεται ήδη η προετοιμασία αποβολής ευθυνών στην ορατή περίπτωση αποτυχίας μετά το επί διετίας ξεμάδημα της υφιστάμενης κατάστασης:

«Θα είναι ιστορικό λάθος να χαθεί η ευκαιρία…» είναι η καταληκτήρια σκέψη του κειμένου. Μεταφράζω: «πάρτε αυτό το concept paper το οποίο δεν προσφέρει καμία εγγυήση, το οποίο έχει μικρή πιθανότητα επιτυχίας και το οποίο βασίζεται στο χώμα του βάλτου και αν υπάρξει πρόβλημα θα είναι μοιραίο λάθος το ότι χάσατε την ευκαιρία που σας δόθηκε.» Φυσικά αυτά τα concept papers δεν υπογράφονται ποτέ. Έτσι είναι οι οργανισμοί και τα επαγγελματικά κομιτάτα, τεχνικές εκφράσεις περιορισμένης ευθύνης. Όμως ακόμη δεν έχει εξασφαλιστεί, πόσω μάλλον εκταμιευθεί, ούτε ένα Ευρώ και η χώρα ήδη έχει δεσμευθεί να τερματίσει την ζωή στην Δυτική Μακεδονία. Δεν είναι δα και αρχή καλών διαπραγματεύσεων και σχεδιασμού να δώσεις «γη και ύδωρ» πριν λάβεις οτιδήποτε – ουκ αν λάβοις παρά του αδιάφορου. Τελικά θα λάβουμε, όμως λίγα οι πολλοί, πολλά οι λίγοι.

Πολλοί θα συμφωνήσουν πως όλα αυτά είναι πλέον αναπόφευκτα. Διαφωνώ. «Ιστορικό λάθος» θα είναι να δεχτούμε μοιρολατρικά να είμαστε το γερούνδιο υπό την απειλή του λάθους άλλων. Κι αν πρέπει να γίνει καταλογισμός σε όσους έκαναν λάθη, να γίνει, θα είναι πολύ εύκολο. Πριν όμως φτάσουμε στην χαλασμένη κασέτα του μεγάλου σουξέ «τίς πταίει;» και τις άνευ ουσίας δίκες υπάρχει κάτι που μπορούμε ακόμη να κάνουμε;

Ναι, υπάρχει. Θα διατυπώσουμε αυτό που πρέπει να γίνει, το δίκαιο αν μη τι άλλο, θα το ψηφίσουμε, επειδή η ψήφος δεν χωράει σε γερούνδια, θα το επιδώσουμε σε αυτούς που πρέπει να το κάνουν και θα τους υπενθυμίσουμε ότι είναι υποκείμενα, με ρήμα την αρμοδιότητά τους και αντικείμενο την ευημερία της κοινωνίας. Προ, υπό, μετά και επί των ευθυνών τους. Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο. Ένα ψήφισμα όμως, με αχρωματοψία, όχι δέκα παρδαλά της τρελοκοτσιδούς. Γιατί εκτός από τους «χρήσιμους ηλίθιους» μπορούν να υπάρξουν και οι «άχρηστοι ηλίθιοι».

Κι αφού η γοητεία για το κρυφτοκυνηγητό και την από κούνιας Αγγλόφωνη παιδεία είναι τόσο πια ακαταμάχητη, ας το γραψω στην παιδική lingua franca του concept paper με γερούνδιο:

a-hunting we will go, heigh-ho the derry-o

we’ll catch a fox and put him in a box and never let him go.

(θα πάμε για κυνήγι στο δάσος, θα πιάσουμε μια αλεπού,

θα την απομονώσουμε και δεν θα την αφήσουμε ποτέ να ξεφύγει).

26 σχόλια

Γράψτε απάντηση στο Ανώνυμος Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

Προσοχή!!! Για να δημοσιεύονται, από 'δω και στο εξής, τα σχόλιά σας, θα πρέπει να επιλέγετε, την παρακάτω επιλογή  "Διάβασα και αποδέχομαι τους Πολιτική απορρήτου  " που σημαίνει ότι διαβάσατε κι αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου του kozan.gr. Αν, κάποια φορά, ξεχάσετε να το κάνετε θα λάβετε μια ειδοποίηση ότι δεν το πατήσατε (αρα δεν αποδεχτήκατε την πολιτική απορρήτου). Σε αυτή την περίπτωση, για να μη χαθεί το σχόλιο σας, πατήστε να γυρίσετε πίσω  και ξαναπατήστε "δημοσίευση", τσεκάροντας, προηγουμένως, την προαναφερόμενη επιλογή. Η συμπλήρωση των πεδίων όνομα, Ηλ. διεύθυνση και ιστότοπος, της παραπάνω φόρμας, δεν είναι υποχρεωτική.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.